Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 42

Σείριος Μπλάκ

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ότι βρίσκομαι κάτω στο έδαφος μέσα στο δάσος. Δίπλα μου αντικρίζω ένα φαγωμένο νεκρό ελάφι. Λυπάμαι τόσο πολύ για αυτό που προκάλεσα. Τα ελάφια στον μαγικό κόσμο είναι ιερό ζώο. Στον κόσμο των λυκάνθρωπων όμως όχι. Σηκώνομαι όρθιος και ξεκινάω να περπατάω με κατεύθυνση το σπίτι της Ανδρομέδας.

"Σείριος Μπλάκ." ακούω μια βαριά αντρική φωνή να λέει το όνομα μου. Γυρίζω πίσω και αντικρίζω τον άνθρωπο που μου έδωσε την πιο βαριά κατάρα που υπάρχει και ταυτόχρονα τον άνθρωπο που σκότωσε την αγαπημένη μου ξαδέρφη.

"Δεν έχεις αλλάξει καθόλου, Λούσιους Μαλφόι." λέω με μίσος ενώ πλησιάζω κοντά του

"Όλο το Αζκαμπάν σε ψάχνει." λέει γελώντας

"Πώς με βρήκες;" τον ρωτάω

"Τα ουρλιαχτά του λύκου που κρύβεται μέσα σου ακουγόταν μέχρι το Χόγκουαρτς. Έχει να εμφανιστεί λύκος σε αυτό το μέρος χρόνια Σείριος. Μόλις είδα κιόλας ότι δραπέτευσες κατάλαβα ότι ήσουν εσύ." γελάω ενώ κουνάω το κεφάλι μου θετικά

"Δεν πρόκειται να φύγω Σείριος. Θα πληρώσεις για οτιδήποτε μου προκάλεσες. Και όχι μόνο σε εμένα." με κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω με σοβαρό νευριασμένο ύφος

"Δεν θα αντέξεις για πολύ εδώ έτσι και αλλιώς." είναι η απάντηση που λέει και εξαφανίζεται

Ντράκο & Ερμιόνη

Ανοίγω τα μάτια μου και ξυπνάω πάνω στο κορμί του. Πάνω στην αγκαλιά του. Γυμνοί και οι δύο. Η νύχτα μαζί του ήταν τόσο υπέροχη. Όπως όλες οι νύχτες που περνάω μαζί του. Κοιμάται ακόμα και τον χαζεύω ενώ χαμογελάω ταυτόχρονα. Χαϊδεύω το πρόσωπο του και στη συνέχεια δίνω απαλά φιλιά στο κορμί του. Είναι δικός μου. Μόνο δικός μου. Δεν ανήκει πουθενά αλλού. Σε καμία άλλη, σε καμία σκοτεινή πλευρά. Ούτε καν σε καμία φωτεινή πλευρά. Εδώ δεν υπάρχουν αυτά. Σε αυτόν τον έρωτα τίποτα άλλο δεν υπάρχει παρά μόνο αυτός και εγώ. Ανήκει σε εμένα και ανήκω σε αυτόν. Ανοίγει τα μάτια του και το πρώτο πράγμα που αντικρίζει είναι εμένα. Χαμογελάει και χαϊδεύει με το χέρι του το πρόσωπο μου. Τα μάτια μου πέφτουν στο σημάδι του σκότους. Αυτή την νεκροκεφαλή που είναι σαν τατουάζ πλέον μόνιμο πάνω του.

"Καλημέρα όμορφη μου." λέει με νυσταγμένη φωνή και εγώ πλησιάζω τα χείλη μου στα δικά του

"Καλημέρα όμορφε μου." απαντάω και φιλιόμαστε απαλά. Χαμογελάει μόλις το φιλί τελειώνει και μένουμε αγκαλιά.