Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 24

Ο αγώνας είναι έτοιμος να αρχίσει. Gryffindor vs Slytherin. "Έτοιμος Μαλφόυ;" ακούω την φωνή του Ρον. "Πάντα." λέω γελόντας και κοιτάζω στις κερκίδες. Η Ερμιόνη μου χαμογελάει. Ανταποδίδω και ακούμε τον Ντάμπλντορ να μιλάει δυνατά. "Θέλω αυτός ο αγώνας να είναι καθαρά φιλικός χωρίς έχθρες. Έχετε 45 λεπτά για να πιάσετε την χρυσή σφαίρα." ο Ντάμπλντορ δίνει το σήμα και ο αγώνας ξεκινάει. Μέχρι στιγμής έχω στόχευση 5 σφαίρες. Προσπαθώ να βρω που έχει κρυφτεί η χρυσή σφαίρα. Παρατηρώ τον Ρον να πηγαίνει σε μια κατεύθυνση. Καταλαβαίνω ότι την έχει εντοπίσει. "Ντράκο!" φωνάζει ο Έντουαρντ και μου κάνει νόημα να ακολουθήσω τον Ρον. Κουνάω το κεφάλι μου θετικά και βάζω δύναμη στην αγωνιστική σκούπα μου. Είμαι ακριβώς πίσω από τον Ρον. Γυρίζει το κεφάλι του πίσω και με βλέπει. "Φύγε Μαλφόυ!" δεν του δίνω σημασία και τον προσπερνάω. Νευριάζει και έρχεται δίπλα μου. Η χρυσή σφαίρα είναι ακριβώς μπροστά μας. Αρχίζει να με σπρώχνει και εγώ να σπρώχνω αυτόν. Όλοι από τις κερκίδες παρατηρούν εμάς. "Πρέπει να δεχτείς ότι έχασες!" του λέω και γελάει "Δεν έχασα! Ξέρω πως στο τέλος θα κερδίσω!" απαντάει και με προσπερνάει. Ο ένας ανταγωνίζεται με μίσος τον άλλον μέχρι που χάνουμε την χρυσή σφαίρα. Νευριάζω και καθώς προσπαθώ να την εντοπίσω πάλι εμφανίζεται μπροστά στα μάτια μου. Απλώνω το χέρι μου για να την πιάσω αλλά φεύγει. Αρχίζω με δύναμη να την ακολουθώ μέχρι που μένει ακίνητη. Σταματάω απότομα το σκουπόξυλο και όλοι νομίζουν ότι θα πέσω. Απλώνω το χέρι μου και σιγά σιγά, αρχίζω να την πλησιάζω μέχρι που νιώθω κάποιον να με κλοτσάει και να προσπαθεί να με ρίξει από το σκουπόξυλο. Φυσικά και είναι ο Ρον. Ο ένας κλοτσάει τον άλλον μέχρι που ακούμε τον Ντάμπλντορ να φωνάζει "Αρκετά! Ντράκο Μαλφόυ και Ρον Ουέσλι βγαίνουν έξω από τον αγώνα!" νευριάζω τόσο πολύ και κατεβαίνω κάτω. Και οι δύο μας μπαίνουμε μέσα στα αποδυτήρια. "Εξαιτίας σου έγινε όλο αυτό ηλίθιε! Γιατί δεν έχεις μάθει να χάνεις." του λέω και γελάει "Εγώ η εσύ; Θες να τα έχεις όλα Μαλφόυ!" "Πόσο θα συνεχιστεί ολο αυτό; Πρέπει να το δεχτείς! Η Ερμιόνη είναι δική μου. Είναι μαζί μου!" "Μέχρι να ξαναγυρίσεις στο σκότος. Τότε θα αλλάξουν όλα Ντράκο θα το δεις." απαντάει και ακούμε έξω τον Ντάμπλντορ να φωνάζει "Ο Χάρυ Πότερ έπιασε την χρυσή σφαίρα! Το Gryffindor κερδίζει με 100 σκορ!" τότε βγαίνει έξω ενθουσιασμένος. Βγάζω νευριασμένος τα γάντια και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Ξαφνικά βλέπω τον πατέρα μου. "Ντροπή Ντράκο." μου λέει και γυρίζω να τον κοιτάξω "Φύγε!" του φωνάζω και γελάει "Έχασες τον αγώνα για τον τσακωμό σου με τον ηλίθιο Ουέσλι. Και ο λόγος; Για την λασποαίματη." "Ήταν απλά ένας αγώνας." απαντάω και με πλησιάζει "Για σένα ποτέ δεν ήταν ένας απλός αγώνας." δεν του απαντάω. Κοιτάζω κάτω. "Ντράκο!" ακούω την φωνή της Ερμιόνη ενώ μπαίνει μέσα. Μόλις βλέπει τον πατέρα μου τρέμει. Πηγαίνω αμέσως κοντά της και την αγκαλιάζω σφιχτά. "Ωω, τι ρομαντικό." λέει ο πατέρας μου και ψιθυρίζω στο αυτί της Ερμιόνη "Αγνόησε τον." με κοιτάζει και την κοιτάζω στα μάτια. "Δεσποίνης Γκρέιντζερ, πως είστε;" έρχεται προς το μέρος της και μπαίνω μπροστά "Άφησε την ήσυχη και φύγε." βγάζει από την τσέπη του ένα ρολόι και ακούμε τον χτύπο που κάνει. "Το ακούτε; Κάθε ένας χτύπος είναι όλο και πιο κοντά στον χωρισμό σας. Πλησιάζει." μας λέει και φεύγει γελόντας.