CHASING CARS (JIBEA)

7 - EXPECTING

BEA POV

My head hurts. I could not even open my eyes clearly. So, I massage my temple thinking that it could somehow lessen the pain I feel within my head.

Napadami na naman ako ng nainom the other day and hindi ko na rin alam paano ako nakauwi at anong oras ako nakauwi.

Ang huling naalala ko lang ay yung dalawa kong kaibigan na ang umakay sa akin papuntang kotse. Hindi ko na rin alam ang mga sumunod na pangyayari.

Kaya tuloy, ito ang sakit ng ulo sa sobrang kalasingan. Matagal na rin kasi ako na hindi nakainom ng ganito. Kaya siguro ganito ang tama.

Though I'm expecting a hangover will hit me, hindi ko naisip na magiging ganito pala kasakit ang ulo ko. It hurts badly though. Kung alam ko lang hindi na sana ako uminom pa.

"Ahhhh. It hurts." (reklamo ko na lang sa sarili in between pains)

Hindi muna ako bumangon, nanatili na lang akong nakahiga muna sa kama at nakatingin lang sa kisame. Just trying to buy sometime to rest my head.

After few minutes, I pick up my phone trying to take a look kung may mga mahalagang nagtext mula pa kagabi. Actually, madaming messages ang dumating.

Kaya naman isa-isa ko itong binuksan para basahin. Pero napakunot ang noo ko ng makita ang isang message. Lumabas ang pangalan ni sungit girl sa message box.

Wala naman akong naalala na tinext siya. Nung buksan ko ito, my jaw just dropped open. Paano ba naman ang nakalagay:

"How did you find my kiss baby? Your lips are sweet!"

At ang masaklap, ng tingnan ko, ako mismo ang nagtext nito sa kanya at hindi siya.

"Patay na. Sxxt. Paanong nangyari ito." (may pagtataka kong wika)

After sometime na realized ko ang mga may pakana ng lahat ng ito. Hindi ako pwedeng magkamali.

"Walang hiya naman talaga ang dalawang yun. Sila ang may kagagawan nito."

Kaya tinawagan ko agad si Liz, kaso walang sumasagot. Nang tawagan ko ulit, hindi na makontak. Tinawagan ko din si Laine kaso out of coverage.

"Hayop kayong dalawang kaibigan. Pinagkaisahan at pinagkatuwaan talaga ako. Alam niyong tatawagan ko kayo kaya naka off ang phone. Maparaan."

I turned off the phone. My mind is now wondering kung nabasa na ba ng babaeng masungit ang text or hindi pa. Kasi wala pang reply galing dito.

Biglang sumakit tuloy lalo ang ulo ko ng mapag-isip ang mga maaring consequence ng ginawang kalokohan nang dalawa.

"Ano na lang kaya ang sasabihin at iisipin ng masungit na yun!? Kung kahapon nga ay sinampal niya ako, baka ngayon ay mamumura na ako neto. Bahala na, dedma na lang."

Ang aga-aga problema na agad ang dala ng araw. Bumangon na lang ako at agad na kumuha ng towel. Dumiretso na sa banyo at naligo na ako, para makapasok na sa trabaho.

After half an hour, I'm on my way to the office. It is already past 9 in the morning. Buti na lang at hindi pa nag build-up ang traffic.

When I was on my way to the office kumalam ang sikmura ko. Gutom na ang mga alaga ko sa tiyan. Kaya tinawagan ko na ang secretary na magpadeliver na ng food para kakain na lang ako pagdating dun.