CHASING CARS (JIBEA)

38 - REASON

BEA POV

We were having a final discussion about the project for the partnership. Kumeto ang board memebers from each company.

We all gave them a copy of the final output na ginawa namin ni Jia. Though, we were not able to talk about it personally.

Everything seems to be formal between us and everything was all about business mula ng bumalik kami sa Manila from Batanes.

It has been three weeks bago ko siya nakita ulit. Sa loob ng tatlong linggo hindi na kami nagkita or nag-usap man lang.

All the things that was presented today was done through emails at lahat yun ay through our secretaries. Kapag may kailangan ako or kailangan siya parehong sekretarya namin ang mag-usap sa phone.

I don't know what went wrong. Alam kong after ng nangyari everything will somehow changed or awkward between us but not this much.

Isa pa the last day na magkasama kami sa kotse ay nagkakausap namin kami and nabibiro ko pa naman siya. Though ramdam ko na parang may harang na. Which is understandable.

"So ano ineexpect mo? Na magtetext siya sayo or tatawag? Or malalandi mo siya sa phone gaya ng ginagawa mo dati?" (singit ng utak ko)

Well honestly, I kind of miss the conversation between us. Kahit naman may isang hindi magandang nangyari, mas marami pa rin naman ang positive sa naging get away namin.

And I can confidently say na kahit paapano mas naging malapit kami at naging kumportable sa isat-isa. And I see it something special. Unless na lang, assuming ko. Dahil lahat ng yun ay wala lang.

I am not thinking of something really romantic but I was thinking of somewhat or somehow were friends.

Pero sa nangyayari ngayon parang we were back strangers at ngayon lang ulit nagkita at nagkakilala. Ni hindi pa nga kami nakapag say hi and hello sa isat-isa.

Paano kasi pagdating ko lahat sila nasa meeting area na. No more time for chatting. Pagpasok ko nga lahat ng mata sa akin nakatingin except from one person, Jia.

For the first time, ako ang huling nakarating para sa meeting. Kaya tuloy ang mga kasamahan ko ay nakataas ang mga kilay pagpasok ko.

Dapat naman kasi maaga akong dumating. Kaya lang napahaba ang ritwal ko ng paliho at pagpili ng damit at pananalamin. Kaya ayun, nahuli ako ng alis sa bahay.

"Bakit ka nga ba napahaba ng usual na ritwal mo? Anong reason? Unless na lang may pinaghahandaan ka!" (singit na naman ng utak ko na agad ko naman idinismiss)

Naglakad na ako sa bakanteng upuan and that was too far away from her at kahilera ko pa. Kaya tuloy hindi ko rin siya makita.

Pagkaupo ko agad na nagsimula ang pagpupulong so literally walang chance para makapag-usap. Wala rin chance para lapitan siya.

The meeting started at 10 am, lahat sila nagbigay ng kani-kanilang opinyon at suggestions mula sa nabasa para sa gagawing launching and designs.

And they were all in unison naman in agreement to the project. May mga konting suggestions mula sa kanila pero minimal lang naman at minor changes lang na mas makakadagdag sa ikagaganda ng project.

DAD: "Job well done for the both of you. And we are counting that you work again for the launching."

Pagbibigay puri ng dad ko habang palipat lipat ang tingin sa amin ni Jia. Pumalakpak naman ang iba in appreciation. Kaya nhumiti na lang ako.

DAD: "Well, this call for a celebration. Mamayang hapon, 5pm, see you all sa Casa De Leon for a simple dinner. All on me."

Mas lalong naging malakas ang palakpakan may kasama pang katuwaan mula sa iba.