CHASING CARS (JIBEA)

39 - COLD

BEA POV

I was looking at my phone for so long, I was thinking if I will call her or just text her instead. But I could not made up my mind on what to do.

Nasa opisina ako now at kababalik ko lang mula sa tanghalian kasama ang dalawang magulo kong kaibigan at muntik pang makipag-away yung isa.

Good thing pagdating sa office ay wala si Thirdy para mangulit. Pero iniwan niya ang dala niyang flowers and chocolates kanina.

Well, araw-araw siyang nagdadala or nagpapadala ng mga flowers and chocolates for me mula ng nakabalik ako from Batanes.

The feeling for him was still there. Hindi naman ganun kadali kalimutan ang taong minahal mo na. Pero kasi hindi rin ganun kadaling kalimutan kapag niloko ka niya.

Sa ngayon, ayoko muna siya kausapin or makita. I just want to have a peace of my own away from him. Kasi tuwing nakikita ko siya bumabalik sa alaala ko ang lahat.

Sinusubukan kong maging masaya, na magsimulang buuin ang bawat piraso na nawasak at nawala. Alam kong magagawa ko pero hindi ganun kadali.

Itinuon ko na lang muna ang sarili sa pagtutok sa ibat-ibang proyekto ng kompanya. Hindi naman ako kinulit ng parents ko about what happened. Hindi ko pa kasi sinasabi.

Gusto ng parents ko si Thirdy and his family as well. Mababait kasi ang mga ito at down to earth. Idagdag mo pa na, they will be good also for business kasi sikat at kilala ang family niya.

Kaya hindi ko alam kung paano magrereact ang parents ko sa sitwasyon. I have no idea sa magiging outcome kapag nalman nilang niloko ako ni Thirdy.

Kaya when they ask me, I just told them to give me time. Hindi pa ako handa na pag-usapan. But they made me assure na okay lang ako at kaya ko.

That's why, I still do the things that I usually do para hindi sila manibago. Except of course yung sa amin ni Thirdy.  Kaya hindi na sila nagtataka because they know na it is about Thirdy.

There thinking and notion was that may pinagdadaanan lang kami ni Thirdy and they said na natural lang naman na lahat ng relasyon ay dumadaan sa pagsubok.

Pero kung ako tatanungin now, ayoko na. Ayoko nang bumalik sa kanya. I was already hurt once, nagmukha na akong tanga, ayoko nang maulit pa.

Pero ayoko muna isipin ang mga bagay bagay. I just wanted to go on with my life one step at a time. Isa pa ay may problema din akong dapat asikasuhin.

Ang problema ko ay kung paano ko kakausapin si Jia. I just badly want to talk to her just as we used to be nung nasa Batanes pa kami.

Kaya naglakas loob na akong itext na siya to start something to talk about.

TO: BABE PANGET
Anong oras kita susunduin later at saan?

My time clock is at 1:30 now, then 5:00 pm pa yung gathering pero hindi ko alam kung may iba siyang gagawin, para alam ko kung kelan siya pwede.

I was expecting and hoping na magrereply siya agad. Pero nakalipas na ang 30 minutes ay hindi pa rin siya nakapagreply.

There was a bit of disappoinment in me every minute of the day na wala pa siyang response at hindi ko alam kung saan nanggaling yung feeling of disappointments sa hindi niya pagreply agad.

Dahil walang napala sa kakahintay,  itinuon ko na lang ang aking sarili sa pagtatapos ng pagbabasa at pagpirma sa mga mahahalagang dokumento.

After an hour ay saka tumunog ang phone ko kung kaya ay naexcite akong buksan and hoping it was from her. Hindi naman ako binigo ng kapalaran.