CHASING CARS (JIBEA)

45 - DECISION

BEA POV

THIRDY: "Thank you. For giving me another chance."

Seryoso niyang wika nang makapasok kami sa room after ng special interview.

BEA: "You ask for it. But I can't promise you anything Thirdy."

Sagot ko ng maupo sa sofa at ganun din siya.

THIRDY: "Promise. You won't regret giving me another chance. I will do everything para makabawi sayo."

BEA: "Ihatid mo na ako sa office."

Pag-iba ko ng usapan, wala kasi akong maisip na isagot sa sinabi niya.

THIRDY: "Bakit hindi muna tayo mamasyal? I mean, para naman magkasama tayo just like we used to do."

BEA: "Saan naman tayo pupunta?"

THIRDY: "I just wanna try something new. Maglaro tayo ng golf kung okay lang sayo."

I know, he is trying his best para makabawi. Hindi ko alam ano pumasok sa utak ko at binigyan pa siya ng panibagong chance. Maybe apart of me is still hoping na maaring bumalik ang dati.

BEA: "It's fine with me."

Wala naman sigurong masama kung susubukan. Nangako naman siya na magbabago at babawi. I can feel his sincerity when he apologized and said sorry as well as when he beg me for another chance.

Kaya kahit walang kasiguruhan, pumayag ako na magkabalikan kami. Just like I agreed na lumabas kami ngayon para maglaro mg golf.

Kung siya ay gumagawa ng paraan para ayusin ang relasuon namin might as well I do my part din para no regrets after all.

And isa pa, sinabi ko naman sa kanya na wala akong maipapangako na mag work ang gusto niya na maaaring bumalik ang dati.

And he said, he wanna give it a try. All he wanted was another chance to redeem himself and try to make things right.

THIRDY: "Thanks."

And he looks happy, though kanina kita mo sa mukha niya yung stress dahil baka hindi magwork ang plan niya.

BEA: "Pero, kumain muna tayo."

THIRDY: "Okay. Tama lang din, kasi medyo mainit pa ngayon kaya sakto lang kapag tapos na tayong kumain maglaro."

Tumayo na siya at ganun din ako. Naglakad na kami palabas ng room. Habang naglalakad, he walk beside me and hold my hand.

I just let him. Ramdam ko pa rin yung feeling kapag hawak hawak niya ang kamay ko gaya ng dati. Pero yung excitement, wala na. It was totally different.

Paglagpas sa hallway, nagulat pa ako kasi may mga reporters pa palang naiwan. Kaya nagkagulo na naman sila ng makita kami.

"Dxxx, hindi pa ba sila napapagod sa kakasunod sa amin at kakabantay? Isa pa, katatapos lang namin sa interview tapos ito na naman sila. Paulit-ulit." (sabi ko na lamang sa utak)

Pero syempre kahit hindi ko trip, wala akong choice kundi ang ngumiti sa kanila hanggang sa makalagpas na kami ni Thirdy at makarating sa kotse.

THIRDY: "Okay ka lang ba?"

BEA: "Ayos lang ako. Sanay naman na ako sa kanila."

Pinaandar na niya ang sasakyan at umalis na kami sa lugar.

THIRDY: "Oo nga pala, nag invite sa mom. Kung pwede ka this coming saturday birthday kasi ni dad."

BEA: "Saan ba gaganapin?"