PEYGAMBER ÇİÇEĞİ ~Düzenleniyor~

OYUN

Bu bölümü

  ipekseyhanpk   , sareee666 ve 
               
     kvlsvm  ithaf ediyorum.

           KEYİFLİ OKUMALAR                       
BELİNAY
   
       Kapısı aralık olan apartmandan içeri girerken peşi sıra beni de içeriye çekti. Akabinde asansöre yönelip siyah butona basıp asansör kabininin gelmesini bekledi. Asansörün beşinci katta meşgul edilmesine öfkelendi. Bileğimdeki elleri ellerime kaydı, sıkıca elimden tutup  merdivenlere doğru yöneldi.

Kuklacısı tarafından hareket ettirilen kukla misali Saruhan'ın ellerine bırakmıştım kendimi. İplerim onun ellerindeydi, lakin sıradan bir iple kıyaslanamazdı. Ellerime, bacaklarıma ve enseme bağlanan aşk ipleri. Tılsımlıydı bu ipler, aşk iksirine batırılmış, parlak ışıklar saçan bir aşk ipi.

O önden yürürken avuçlarımdaki elleri pusulam olmuş, onu takip ediyordum. Birlikte üçüncü kata çıktık.  Evinin kapısının önüne geldiğimizde ikimizde nefes nefeseydik. Elimi bırakıp kapıyı açtı, aceleyle ayakkabısını çıkartıp içeri girdi. Kapıyı sonuna kadar açıp içeri geçmemi işaret etti. Nasılsa aşk iplerim onun ellerindeydi, isteğini yerine getirip babetlerimi çıkartıp içeriye girdim. Kapıyı kapattıktan sonra hızla bana doğru döndü.

"Baban görmesin diye evime geldik."

Bundan başka bir mana çıkarma der gibiydi imalı sözleri. Bana çok saçma gelen hatta ultra saçma hareketlerini görmezden gelmeye çalışıp sakin olmak için kendimi teskin ettim. Onun gibi umursamaz olmaya çalışıp ellerimi göğsümde birleştirdim.

"İyi, ne söyleyeceksen çabuk söyle babam bekler," dedim, son iki kelimeyi vurgulayarak. Başını hafifçe yana çevirdi, sabır dileniyordu galiba.

"Kısa keseceğim, Buğra'dan uzak duracaksın," dedi kesin bir dille.

Ellerimi boşluğa bıraktım, omuzuma astığım çantamı geriye doğru atıp Saruhan'a doğru bir adım yaklaştım.

"Neden?"

"Çünkü o adamı gözüm hiç tutmadı. Tekin değil o adam."

"Bu kadar emin konuştuğuna göre elinde bir delilin olmalı."

"Hayır, yok. Ama hissiyatlarımda yanılmam."

"Yani senin sezişlerine göre hareket etmeliyim öyle mi? Kıskançlıklarınla uğraşamayacağım." Derin bir nefes aldım, öfkelenmemeliydim. "Bak ben çok pişmanım, benden ayrılmak istediğinde bu saçma kararınla savaşmalıydım. Hâlâ beni sevdiğine inanıyorum. Senin için herkesi karşıma alabilirim. Ben aşkımız için savaşmaya hazırım Saruhan? Ya sen? Benimle bu yolda yürümeye var mısın?"  Sözlerimle birlikte öfkesi yatışmıştı. Gözlerini kaçırdı, yüzünde acı bir ifade yer etti.

"Olmaz Belinay, bunu yapamam. Seni bir kez daha kaybetmeyi göze alamam."

Gözlerimden firar eden gözyaşlarım kalbimin yangınına merhem olmuyor, bilakis ateşi daha da çok harlıyordu. "Aşktan, sevgiliden kaçan bir korkaksın sen. Bu şekilde beni kaybetmediğini mi sanıyorsun seni aptal. Görmüyor musun? Sensizken ölüyorum zaten."

Sessiz kalışı canımı daha çok yakıyordu. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. Kapıyı açıp babetlerimi giyip merdivenlere yöneldim. Merdivenlerden hızla indim. Akmaya devam eden gözyaşlarımı silmekten usanınca kendi hallerine bırakıp apartmanın kapısını açtım. Tam dışarı çıkacakken arkamdan birisi belime sarılmıştı. Çığlık atmamı engelleyen tek şey ise burnuma dolan toprak kokusuydu.