PEYGAMBER ÇİÇEĞİ ~Düzenleniyor~

MERAK

https://www.instagram.com/peygambercicegiii/?hl=tr

İnstagram hesabımdır takip ederseniz sevinirim :)

@pinaradnan
@BeyzaComart
@143509  ithaf edilmiştir..
Keyifli okumalar :)

Hüseyin’in elinden telefonumu alıp cebime koyduğumda dış kapı açılıp kapanmış ve yanımıza görevlendirdiğim adamım gelmişti.

“Efendim verdiğiniz adreste kalan kişiyi araştırdık. Ünal adında bir avukatın bürosuydu.”

“Avukatı bir ziyaret edelim bakalım.”

“Efendim  adam bir hafta önce bürosunu taşımış. Şimdi nerede olduğunu araştırıyoruz.”

“O adamı istiyorum.”

“Peki, efendim.”

“Kaldığım odadan valizimi çıkarıp siyah cipin bagajına yerleştirin. Ünal itini bulana kadar aşağıdaki adam o odadan çıkmayacak.”

“Tamam ağabey.”

Hüseyin üst kattaki küçük valizi arabanın bagajına yüklerken sürücü koltuğa yerleştim. Hüseyin’e dönüp kendisine burada ihtiyacım olacağını söyleyip yola koyuldum. Rana sitesinin bahçesine arabamı park ettiğimde vakit gece yarısını bulmuştu. Arabadan indikten sonra komşu kızının penceresine bakmamak için kendimle savaş vermiş, bir yerlerde gizlenip burayı gözetleyen tetikçinin olma ihtimaline karşın direk evime çıkmıştım. Odama girdiğimde ışığı açmadan tül perdenin arkasından sitenin bahçesine göz attım. Ardından Belinay’ın penceresine baktım uzunca bir müddet. Kendimi sırt üstü yatağa bıraktım. Yarın Belinay’ı görebilmenin heyecanı tüm benliğimi sarmış, aynı zamanda onu her ne kadar özlemişte olsam yanına yanaşamayacak olmak canımı sıkıyor, beni nefessiz bırakıyordu.

Gün ışığı yüzüme yansıyıp sıcak bir etki bıraktığında gözümü araladım. Dün gece düşünceler içinde uyuyakalmıştım. Oyalanmadan öncelikle sıcak bir duş alıp kendime gelmeye çalıştım. Ardından rahat kıyafetler giyip vakit kaybetmeden evden çıktım. Yolumuz üzerindeki pastaneden poğaça ve çayla sabah kahvaltımı yaptım. Vakit kaybetmeden -ki bu son zamanlarda çok sık yaptığım bir şeydi,- ilk derse girmiştim. Bir dersten öteki derse derken vakit ikindiyi bulmuştu. Bu saate kadar iyi idare edip Belinay’la karşılaşmamayı başarmıştım. Ona olan özlemim bedenimi yakıp kavursa da onunla karşılaşmamak daha sağlıklıydı. Gün içinde Kayra’yla da karşılaşmamıştım. Derslere niye gitmediğini merak etmiş, kısa mesajla nerede olduğunu sormuştum. Bir saat sonra okulun kafeteryasında buluşalım diyerek mesajıma karşılık vermişti.

Dersten çıktığımda sözleştiğimiz gibi kafeteryada beni bekleyen Kayra’nın yanına gittim. Dostça tokalaşıp özlem giderdikten sonra can sıkıcı olaylardan ona da bahsetme zamanıydı.

“Bugün ki derste yoktun?”

“Belinay’a güzel bir sürpriz hazırlıyordum,” dedi, Kayra keyifle gülümserken bense bu ismin hava da yayılıp kulağıma değmesini bile özlediğimi fark ettim.

“Hayırdır,” dedim merakla.  Belinay’la ilgili her şeyi merak ediyor, onunla ilgili her şeyden haberdar olmak istiyordum.

“Beyza’yla konuştum, Belinay’a sürpriz yapıp Konya’ya gelecek.”

“Beyza da kim?”

“Belinay’ın kız kardeşi, Isparta’da ilahiyat okuyor. Finalleri bitince Eser teyzeyle birlikte Konya’ya gelecek.”

“Eser teyze evde değil mi?”

“Bir ay önce Beyza’nın yanına gitti.”

“Bu süre zarfında Belinay evde tek mi kalıyor?”