Zatracona w Tańcu |Min Yoongi| ✔

63.

Powróciłam...
Jednak XD

Mam nadzieję, że rozdział się wam spodoba :3

  Następnego dnia nastolatek wstał cały obolały, od razu kierując się do łazienki, gdzie zakrył podkładem najbardziej widoczne siniaki.

  Szybko wyjął z kieszeni spodni telefon, wybierając numer przyjaciela.

  Pierwszy sygnał...

  Drugi sygnał...

  Trzeci sygnał...

  -Halo?- Odezwał się zaspany głos po drugiej stronie.

  -Hej Mike, mam prośbę...- Zaczął trochę niepewnie Jungwoo.

  -Dajesz- Odparł chłopak, zapewne uśmiechając się w tym momencie.

  Jeśli coś można było o nim powiedzieć wyjątkowego, to zdecydowanie to, że potrafił być pogodny i zarażać swoim uśmiechem w każdej sytuacji.

  Ciężko się tego spodziewać po tak skrytym chłopcu, prawda?

  -Mógłbyś przyjść? Chciałbym z Tobą porozmawiać- Odpowiedział po chwili ciszy.

  -Jasne, zaraz będę- Usłyszał słowa młodszego zanim ten zakończył połączenie.

  ***

  Oktawia za to tego dnia zastanawiała się nad powrotem do Polski.

  Owszem, dobrze czuła się w Korei, jednak w jakimś stopniu tęskniła za domem.

  Zresztą kto by nie tęsknił?

  Poza tym zostawiła tam wszystkich swoich znajomych, to przemawiało do niej najbardziej.

  Ale jeszcze bardziej niż wrócić do kraju chciała nie rozstawać się z różowowłosym chłopakiem, który tak bardzo namieszał w jej i tak dość zakręconym życiu.

  Bo prawda była taka, że zanim rudowłosa spotkała po raz pierwszy Yoongiego jej życie składało się z codziennej rutyny, urozmaiconej tańcem, który jednak po pewnym czasie również był dla niej rutyną.

  A chciała tańczyć tylko dla przyjemności.

  Teraz za to każdy dzień był dla niej zaskakujący i pełen niespodzianek.

  To było niesamowite.

  To ile radości wniosła do jej życia jedna osoba.

  Ale tym razem w myślach dziewczyny nie pojawił się obraz rapera, a wysokiej szatynki o ciemnych oczach.

  Dlaczego tak cudowni ludzie muszą odchodzić z tego świata?- Przeszło jej przez myśl, sekundę przed napływem wspomnień.

  Jeszcze zanim zyskała sławę jako choreografka swój wolny czas przeznaczała na przesiadywanie na twitchu, gdzie przeglądała najróżniejsze streamy, zaczynając od gier, kończąc na rysunkach.

  Pewnego dnia jak zwykle leżała na łóżku, wśród stosu poduszek, oglądając przy tym streama rok starszej od siebie szatynki.

  To był pierwszy raz, kiedy często udzielała się na czacie, a nie tylko sporadycznie.

  I to dzięki tej dziewczynie weszła w świat k-pop'u, o którego istnieniu wcześniej nawet nie miała pojęcia.

  Teraz był nieodłączną częścią jej życia...

  Już po miesiącu nadeszło jej pierwsze spotkanie z dziewczyną, z którą szybko się zaprzyjaźniła.

  Spotykały się praktycznie codziennie, rozmawiając o wszystkim i o niczym.

  Miały swój własny język i nie przejmowały się dziwnymi spojrzeniami ludzi, rzucanymi w ich stronę.

  Nie przejmowały się niczym, będąc zatracone w swoich myślach.

  Razem nagrywały covery taneczne do piosenek między innymi BTS, BLACKPINK i iKon, które nadal można odnaleźć na kanale Oktawii, zakopane gdzieś głęboko, mimo to nie zapomniane przez rudowłosą.

  Czas spędzony z szatynką zdecydowanie nie był zmarnowany, dziewczyna uważała nawet, że wywoływały by one u niej uśmiech a nie łzy.

  No właśnie...

  Gdyby dziewczyna tylko żyła, a nie leżała kilka metrów pod ziemią, po drugiej stronie świata.

  Gdyby tylko tego pechowego wieczoru powstrzymała dziewczynę przed wyjściem z jej domu, proponując nocleg.

  Ale przecież nie mogła wiedzieć, że dziewczyna wpadnie pod samochód.

  Mimo łez spływających po policzkach Oktawii i wydającego się z jej ust szlochu wiedziała, że dziewczyna cieszyłaby się nawet bardziej niż ona sama z jej sukcesu, z tego że wpadła na Yoongiego, który został jej chłopakiem.

  A Oktawia nigdy o niej nie zapomni.

Popłakałam się pisząc ten rozdział XD

Ale dostałam troszku weny więc korzystam.

Ogólnie to przy pisaniu tego rozdziału sluchałam se Hope World Hobiaszka i płakałam jeszcze bardziej XD

Jestem dziwna, I know.

No w każdym bądź razie miłego dnia kluseczki
😄

Uśmiechajcie się dużo~