Zatracona w Tańcu |Min Yoongi| ✔

75 ~6/7~

  Chcę doprowadzić wreszcie to FF do końca ;-; ale pamiętajcie- to nie znaczy, że skonczę z wattpadem ;*

A teraz przejdźmy do rozdziału >,<

  -Macie może ochotę dzisiaj pojechać gdzieś dalej?- Zaproponował Seokjin, pojawiając się w salonie wraz z zaspanym Kacprem.

  -Dalej, to znaczy gdzie?- Spytał Taehyung, niechętnie odrywając głowę od klatki piersiowej Jeona.

  -Na wieś? Albo gdzieś poza miasto, podziwiać krajobrazy- Odpowiedział zafascynowany mężczyzna.

  -Co on ćpał?- Do rozmowy włączył się Suga, wlepiając swój wzrok naprzemiennie to w Kacpra, to w Jina, na co młodszy tylko wzruszył ramionami, po chwili opadając na kanapę.

  -Ja tam myślę, że taki wyjazd dobrze wam zrobi leniuchy- Zaśmiała się Oktawia.

  Przez chwilę w pomieszczeniu zapadła grobowa cisza, podczas której wszyscy zebrani (prócz Jina, który skakał z radości) spojrzeli na rudowłosą, jakby była przybyszem z innej planety.

  -Czy Ciebie posrało? Wiesz co oznaczają wyjazdy z nim poza miasto?!- Pisnął przerażony Jimin.

  -Nie, ale wiem co oznacza uzależnienie od telefonów- Prychnęła, po chwili podchodząc do każdego po kolei i zabierając im telefony.- A teraz wyjazd się szykować, bo dziś jedziemy na małą wycieczkę- Rozkazała, co spotkało się z jękiem rozpaczy ze strony pozostałych.

  -Sama będziesz z nim latała po łąkach i lasach 'podziwiając naturę'- Burknął do niej Hobi, wychodząc z pomieszczenia.

  No ale przecież Oktawia nie mogła wiedzieć, że wycieczki z Jin'em są katastrofą...

  I w ten oto sposób całą grupą wylądowali na totalnym odludziu, nie mając nawet zasięgu.

  Już dłuższą chwilę szli, zagłębiając się w las.

  Co jakiś czas kątem oka mogli zauważyć przebiegającą wiewiórkę, lub inne zwierzę.

  -Zatrzymajmy się na chwilę- lamentował Taehyung, upierając się, że nie pójdzie ani kroku dalej.

  Jin zaczął już swój monolog o wycieczkach, jednak przerwał mu krzyk i wystrzał z pistoletu.

  -Co to było?- Pisnął Tae, chowając się za Jungkookiem.

  -Nie mam zielonego pojęcia, ale musimy to sprawdzić- Stwierdziła rudowłosa, zaczynając przedzierać się przez gęste krzaki i chwasty w stronę źródła hałasu.

  Wszyscy byli poddenerwowani i przestraszeni.

  Wycieczki Jina nigdy nie kończyły się dobrze, ale jeszcze żadna nie miała takiego zakończenia jak ta.

  Po kilkunastu minutach przedzierania się przez chaszcze, potykania o wystające korzenie i połamane gałęzie usłyszeli cichy szloch, a zaraz potem śmiech drugiej osoby.

  Choreografka gestem ręki nakazała pozostałym by byli cicho.

  -Zdychaj w męczarniach, jebany pedale- Warknął starszy mężczyzna, kopiąc w brzuch leżącego chłopaka, po chwili odchodząc.

  Odczekali jeszcze trochę, by mieć pewność że mężczyzna odszedł, po czym podeszli do rannego chłopaka.

  Na oko miał może nie więcej niż 15 lat...