Zatracona w Tańcu |Min Yoongi| ✔

Prolog

  Był gorący, letni dzień- początek wakacji.

  Wysoka brunetka opuściła budynek szkoły, zaciągając się zapachem kwiatów, kwitnących o tamtej porze dosłownie wszędzie.

  Uśmiechnęła się do siebie i podłączając słuchawki do telefonu puściła swoją ulubioną playlistę.

  Przez ostatnie 3 lata bardzo zafascynowała się k-popem, z czego wynikła jej późniejsza nauka języka koreańskiego, a tego dnia nadszedł właśnie jej koniec.

  Zresztą od dziecka inspirowała ją także kultura azjatycka.

  Oktawia była zadowolona ze swoich wyników końcowych, które choć były tylko na kawałku papieru umożliwiły jej spełnienie wielu marzeń.

  Teraz ruszyła powolnym krokiem przez park, nucąc pod nosem lecącą aktualnie w słuchawkach piosenkę "Save Me" BTS.

  Upodobała sobie ten właśnie utwór na początku przygody z k-popem.

  Kochała BTS całym swoim sercem, mimo krytyki wielu osób.

  Po chwili poczuła jak zrywa się mocniejszy wiatr, rozwiewając jej przy tym jej ciemne włosy.

  Może teraz nadszedł czas, by przedstawić dziewczynę? Dowiedzieć się, kim ona właściwie jest?

  Nie zamierzam nic ukrywać, Oktawia jest bardzo znaną osobą w Polsce jak i poza jej granicami, do tego miała wyjątkową urodę, która tylko pomogła jej zabłysnąć w świecie gwiazd.

  Ale nie tylko wygląd sprawiał, że tak wiele osób ją uwielbiało, to przede wszystkim zasługa jej talentu.

  Talentu do tańca.

  Tak w sumie to nigdy nie sądziła, że osiągnie tak wiele, zawsze wręcz wmawiała sobie, że nic nie osiągnie, więc teraz była naprawdę szczęśliwa, ponieważ wiedziała, że jest wzorem dla wielu osób.

  Zawsze chciała nim być.

  Dziewczyna jednak nie zatraciła się w sławie jak większość gwiazd, wciąż pozostawała tą samą osobą co dawniej i nie porzuciła przyjaciół z dzieciństwa.

  No właśnie...

  Ujrzała jak dość niska i chuda blondynka macha do niej, będąc przy wyjściu parku.
 
  Brunetka uśmiechnęła się jeszcze szerzej, podchodząc do przyjaciółki.

  -Hej Patrycja- powiedziała, a uśmiech nie schodził jej z twarzy.

  -Cześć!- Pisnęła z radości- Tak dawno Cię nie widziałam!- Krzyknęła, przytulając się do przyjaciółki.

  -Co tam u Ciebie?- Zapytała Oktawia, wyjmując z uszu słuchawki.

  -Po prostu super! Coraz więcej osób obserwuje mnie na instagramie, już 10 tysięcy!- Pochwaliła się blondynka, na co druga zaśmiała się.

  -Brawo, rozwijasz się.- Zaśmiała się w odpowiedzi.

  -A jak u Ciebie?- Spytała, odrywając się od przyjaciółki i teraz patrząc jej w oczy.

  -Dobrze, wreszcie skończyłam uczyć się koreańskiego i mam w planach za jakiś czas wyjechać do Korei, ale jeszcze nie wiem na ile. Poza tym chcę też zająć się też trochę tańcem, bo trochę go zaniedbałam przez naukę- Opowiedziała spokojnym tonem brunetka.

  -Wiesz jak się cieszę, że wreszcie Ci się udało osiągnąć swój cel?- Odparła wesoło dziewczyna.- Trzeba to uczcić!

  W tym momencie obie dziewczyny zaczęły się śmiać, przez co wzrok przechodniów zwrócił się na nie.

  -Co powiesz na wspólny wypad na kawę do naszej ulubionej kawiarni?- Ponownie odezwała się po chwili blondynka, opanowując śmiech.

  -Jasne, czemu nie -Odpowiedziała jej Oktawia.- A póki co muszę iść, przed wyjazdem mam jeszcze jedną sesję zdjęciową i muszę się przed nią porządnie wyspać- Dodała patrząc na godzinę w telefonie i zauważając, że już prawie 20.

  -Okay, więc jutro po twojej sesji w kawiarni?- Zaproponowała Patrycja.

  -Jasne- Odparła druga.- Napiszę do Ciebie jak skończę. Do jutra.

  -Pa~
***
  I tak minął jej dzień zakończenia roku szkolnego.

  Kiedy tylko wróciła do domu, poszła pod prysznic, ogarnęła się, ubrała w piżamę i położyła się w wielkim, miękkim łóżku.

  Przed snem zaplanowała jeszcze, że do Korei wyjedzie jeszcze w te wakacje. Najlepiej na początku lipca.

  I zaraz po tym jej umysł ogarnął sen.

>ω<
Dobra kluseczki, tak więc zapowiada się prolog nowego opowiadania, jednak już teraz chciałabym wam powiedzieć że pierwszy raz napisałam tak długi prolog.
Brawa poproszę. To aż 500 słów.
Mam nadzieję że ktoś to jednak przeczyta haha