Çöl Rüzgârı - Hanzade Serisi 1 (Tamamlandı)

Çizgi

Asiye merdivenleri çıkmaya başlamıştı, Sahra'yı uyandırmak için ancak her şeyden habersiz ağır ağır çıkmaktaydı. Bir bilse Sahra'nın odada olmadığını ve kanlar içerisinde olduğunu o ağır adımlar yerini koşmayı alırdı. Odanın önüne geldiğinde kapıyı hafifçe tıklatmış ve içeri girmişti içeride olmadığını gördüğünde içine tuhaf bir korku sarmıştı. Neredeydi, ne zaman çıkmıştı görmemişti yengesini konağın içinde sancısını hatırladığında bir şey olmasından korkmuştu. Aslında bakılacak olursa olmuştu, yavaş yavaş çıktığı merdivenleri bu defa hızla indi ve kocasına çarparak durmuştu; "Alkan Sahra ablamı gördün mü?" Dedi panik içinde.

"Hayır görmedim odasında değil mi?"

"Değil bir şey olmuş olmasın"

"Hemen evham yapma güzel gözlüm buluruz şimdi"

"Nasıl yapmayayım Alkan sende gördün kötü olmuştu"

"Tamam hizmetliler söyleyelim konağın her yerini tarasınlar bizde dışarıya bakalım"

"Tamam hadi Alkan vakit kaybetmeyelim ne olursun" dediğinde giden zamanın geri dönmediği anlardaydılar.

"KAHYA" diye seslendiğinde mutfaktan çıkmıştı yaşlı adam yemek yiyordu belliki.

"Buyur ağam"

"Her yeri arayın Sahra hanım ağanız bulun"

"Tamam ağam" Kahya hemen mutfağa dönmüş ve kadınlara söylemişti. Alkan dışarıya çıkıp adamlarada söyledikten sonra ahırın tam tersi yönüne ilerlemeye başlamışlardı. Asiye ile birlikte Kozanoğlu konağı çok büyüktü bir köy sığacak kadar çoktu. Sahra nasıl bulunacaktı bilinmezdi en azından doğru yerlere bakılması gerekiyordu.

Alkan ve Asiye tekrar ön kapıya geldiklerinde baktıkları hiç bir yerde görmemişlerdi. Hizmetli nefes nefese dışarıya çıkıp konağın içinde olmadığını söylediği sırada adamlardan birini sesini duymuştu; "AĞAM" dediğinde hareket etmişlerdi. Adamlardan biri koşarak yaklaşıyordu Alkan'a doğru.

"Buldunuz mu? Ferhat"

"Ağam bulduk lakin hanım ağam iyi değil" dediği sırada her ikisininde üzerinden kaynar su boşalmış gibi kanları çekilmişti.

"Nerede"

"Süleyman başında bekliyor ağam ambulansı aradık ahırın arkasında" koşmaya başlamışlardı.

Karşılaştıkları manzara karşısında ikiside olduğu yerde dona kalmıştı, Asiye dizlerinin üzerine çöküp başını elleri arasına almış ve başını önüne eğmişti. Alkan gözleri dolu dolu öylece bakıyordu, başının çevresi kanlar içerisindeydi Sahra'nın sanki kurban pazarıydı Alkan için. Durduğu yerden hızla hareket edip ablasının önünde diz çöküp kendine çekmişti başını dizleri üzerine alıp sıkıca sarılmıştı. Çaresizce ağlıyordu, üçüncü kez genç adamın gözlerinden yaş iniyordu. Bildiği tüm duaları okuyor ve Allah'a yalvarıyordu, o sırada Asiye başını kaldırmış ve gözleri yuvalarından çıkacakmış gibiydi hızla ayağı kalkıp bağırmaya başlamıştı; "Suyu geldi! SUYU GELDİ" diye sanki bağırması doğumu engel olacakmış gibi ya da bu yaşananları geri alacakmış gibi.

O sıra Alkan başını çevirdiğinde yerde artan su lekesini gördü, Asiye yanlarına geldiğinde panik olmuş bir şekilde ne yapacağınız bilmez haldeydi. Çaresizlik hiç bu kadar acı verici olmamıştı, o sıra konağın içerisini dolduran siren sesi ambulansın geldiğinin haberini vermişti. Araç durduğunda hızla Sahra'ya müdahale yapmak için koşmaya başlamıştı görevliler. Boyunluk takip monitöre bağladıklarında, sedyeyi kaldırıp araca taşımışlardı. En ufak bir bilgi söylemişlerdi acil gitmeleri gerekiyordu, kafatasında kırık olma ihtimali çok yüksekti bir yandan kanamayı durdurmaya çalışıyor diğer yandan doğum için hastaneye yetiştirmeye çalışıyorlardı. O sıra Asiye arkalarından bağırmıştı; "Üçüzlere hamile ne olur ablamada yeğenlerimede bir şey olmasın" ambulans kapısı kapanmış ve hızla hareket etmişti. O sıra Ayşe hanım önünden geçen kanlar içindeki Sahra'yı görmüştü sonrada uzaklaşan ambulansı. Ona bir şey olduğunda hiç üzüleceğini düşünmemişti ancak içinde tuhaf bir acı olmuştu. Belki istemli belkide istemsiz dua etmişti Allah'a yavrularına bağışlaması için karnındaki bebeklere bir şey olmaması için ama bir bilse Sahra'ya da bebeklerede acımadan ölüme terk eden kendi öz kızından başkası değildi.