Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 6

Ο γιατρός ήταν ξεκάθαρος πως οι χημειοθεραπείες έπρεπε να ξεκινήσουν το συντομότερο δυνατόν κι ύστερα θα περνούσαν στο χειρουργείο... η καρδιά της σφίχτηκε στα λόγια του, το βλέμμα της αμέσως στράφηκε στη μητέρα της για να την κοιτάξει! Κοιτούσε το κενό, δάκρυα συσσωρεύτηκαν στα μάτια της στην όψη της... Γιατί στη μητέρα της; Γιατί σε αυτό τον άγγελο;

Κάποια λεπτά σιωπής κάλυψαν το ιατρείο... μάνα και κόρη δεν ήξεραν τι να πουν και ο γιατρός αντίστοιχα τους έδωσε λίγο χρόνο να συνέλθουν. Μένοντας μόνες στο γραφείο, η Νεφέλη γονάτισε μπροστά από τη μητέρα της πιάνοντας τις παλάμες της ανάμεσα από τις δικές της φιλώντας της τα χέρια με δάκρυα στα μάτια και λυγμούς να βγαίνουν από τα χείλη της τους οποίους προσπαθεί να πνίξει...

«Θα το παλέψουμε μανούλα μου, θα κάνουμε τα πάντα κι εσύ θα βγεις νικήτρια από όλο αυτό... θα το δεις!» μονολογεί... όχι μόνο για να δώσει αισιόδοξα συναισθήματα στη μητέρα της, αλλά και για να ενθαρρύνει και τον εαυτό της.

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται τώρα είναι νιώσει κι εκείνη ηττημένη... όχι! Είναι μαχήτριες κι οι δύο... ιδίως η μητέρα της η οποία από την στιγμή που την έφερε σε τούτο τον κόσμο πάλεψε για να την μεγαλώσει με νύχια και με δόντια!

«Κοίτα με μαμά...» της ζητάει «...μη κλαις μανούλα μου, δεν θέλω να κλαις μαμά!!!» η μητέρα της ξεσπά σε κλάματα και αισθάνεται σαν κάποιος να της μπήγει ένα μαχαίρι στην καρδιά... πονάει αφόρητα και δεν αντέχει, οι λυγμοί της ακατάπαυστοι.

Πόσο άδικη μπορεί να γίνει τέλος πάντων η ζωή;

Πόσο πιο εφιαλτική τέλος πάντων;

Πάνω που νόμιζε πως είχε βρει τον ρυθμό της κι είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω της, να νομίζει πως η τύχη της χαμογέλασε... να σου μια τρικλοποδιά για να πέσει με τα μούτρα κάτω. Σκέψεις πολλές περνάνε από το μυαλό της, όλες... όλες αφορούν για το τι μπορεί να κάνει ώστε να ανακουφίσει τη μητέρα της... δεν μπορεί όμως, δεν είναι τίποτα στο χέρι της.

«Κοίτα με μικρό μου...» η μητέρα της λέει έχοντας καταφέρει να κοπάσει τα δάκρυα της.

«Μαμά μου... γιατί σε εμάς;»

«Μη κλαις Νεφελάκι μου... θα περάσει, θα περάσει κι αυτό όπως όλα!» θέλει να την εμψυχώσει η μητέρα της... δεν θέλει να βλέπει το παιδί της να κλαίει και να βασανίζεται, ακόμη κι αν η ίδια δεν νιώθει πως θα τα καταφέρει... το παιδί της θέλει να είναι αισιόδοξο και να μη πονάει... αλλά πώς να μη πονάει ξέροντας πως η μαμά του πρέπει να δώσει μια μεγάλη μάχη;

Πως;

Ο Αλέξης μετά από ένα τηλεφώνημα με τον Κώστα πηγαίνει στο διαμέρισμα του για να συζητήσουν όπως του είχε ζητήσει... του είχε καλά νέα! Το μυαλό του αμέσως σκέφτηκε πως είχε να κάνει με τη συζήτηση που έκαναν τις προάλλες και δεν έπεσε έξω, η Λίνα είχε μιλήσει στον Κώστα για μια κοπέλα από το νοσοκομείο η οποία είχε ανάγκη τα χρήματα... ήταν πολύ καλό παιδί και σίγουρα δεν θα έφερνε προβλήματα στον φίλο του.

«Σίγουρα δεν θα έχω μπελάδες μετά με την τύπισσα ρε;» τον ρωτάει ξανά ο Αλέξης.

«Ναι ρε μαλάκα, η Λίνα μου είπε πως η κοπέλα είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση κι έχει ανάγκη τα χρήματα... και είναι πολύ καλό παιδί.»

«Ωραία, άρα της έχει μιλήσει... μπορούμε να βρεθούμε και να συζητήσουμε για όλα τα διαδικαστικά;»

«Νομίζω πως ναι, να πω στην Λίνα να το κανονίσει...»

«Ωραία τότε... άντε να πάρουν όλα το δρόμο τους!»

«Στους δικούς σου έχεις σκεφτεί τι θα πεις;»

«Το σκέφτηκα... και αποφάσισα να τους πω ότι την είχα εδώ και καιρό, αλλά ένιωθα κάπως αμήχανα να τους την γνωρίσω γιατί ήταν η πρώτη κοπέλα που με έκανε να νιώσω έτσι και κάτι τέτοια χαζά που λένε κάτι φλώροι... ξέρεις τώρα εσύ!» στις τελευταίες λέξεις του κλείνει το μάτι και γελάει.

«Με λες φλώρο ρε;» θίγεται δήθεν ο Κώστας.

«Είσαι..»

«Άντε γαμήσου ρε...» τον βρίζει ο Κώστας «...και δεν μου λες, θα το πιστέψουν οι δικοί σου;» αναρωτιέται ο Κώστας.

«Η μάνα μου στάνταρ, ο πατέρας μου πάλι ίσως στην αρχή να είναι καχύποπτος... αλλά ύστερα θα το πιστέψει!»

Η Λίνα, βλέποντας σε πόσο δύσκολη κατάσταση ήταν η Νεφέλη... θέλησε πρώτα απ όλα να της σταθεί ψυχολογικά! Ύστερα, είδε τους προβληματισμούς της φίλης της και τις οικονομικές δυσκολίες της, δίστασε στην αρχή να της το προτείνει... μα ύστερα αναλογίστηκε πως θα ήταν η λύση για εκείνη...

Η Νεφέλη στην αρχή φάνηκε διστακτική... μα για τη μητέρα της θα έκανε τα πάντα!

Όταν έφτασε η μέρα της γνωριμίας... όλα θα έπαιρναν τον δρόμο τους!

(Πολλά φιλιά!!!)