Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 9

Η κυρία Μαρία στο τραπέζι ακούμπησε κάθε λογής μαγειρευτό φαγητό... πρώτη φορά στο σπίτι ερχόταν κοπέλα του Αλέξη και ειδικά κοπέλα την οποία έβλεπε και για σοβαρό σκοπό. Σε σχέση με τον κύριο Στάθη εκείνη είχε πιστέψει τον γιο της εξαρχής πως όντως βρήκε μια καλή κοπέλα και θέλει να νοικοκυρευτεί, σε αντίθεση με τον άντρα της ο οποίος αποφάσισε να κρατήσει κάποιες επιφυλάξεις... άλλωστε ο πειρασμός της περιουσίας ήταν μεγάλος!

«Και δε μου λες Νεφέλη κορίτσι μου, εσύ ζεις μόνη εδώ στην Αθήνα;» την ρωτάει κατά την διάρκεια του δείπνου ο κύριος Στάθης.

«Όχι, μένω μαζί με τη μητέρα μου...» παραδέχεται την αλήθεια η νεαρή κοπέλα.

«Ααα πολύ ωραία! Πρέπει μια μέρα να έρθεις και με τη μαμά σου, να γνωρίσουμε την συμπεθέρα... ε Στάθη μου;» ενθουσιασμένα και αυθόρμητα σχολιάζει η κυρία Μαρία, κάνοντας την Νεφέλη να πνιγεί με την γουλιά που ήπιε από το κρασί της.

«Ο Χριστός, Ο Χριστός κορίτσι μου...» της λέει η κυρία Μαρία «...είσαι καλά;» την ρωτάει.

«Ναι, ναι απλώς στραβοκατάπια...» παραδέχεται εκείνη έχοντας κοκκινήσει.

«Εσύ Αλέξη έχεις γνωρίσει τη μητέρα της κοπέλας σου;» ρωτάει ο κύριος Στάθης τον γιο του.

«Όχι πατέρα, αφού σου είπαμε πως στην αρχή θέλαμε να δούμε πως θα πάει αυτή η σχέση... τώρα όμως είμαι σίγουρος πως μπορώ να την γνωρίσω... ε μωρό μου;» στο τέλο γυρίζει να κοιτάξει στα μάτια την Νεφέλη πιάνοντας την παλάμη της ανάμεσα στη δική του...

«Να...ναι, ναι..» σκαλωμένη η νεαρή κοπέλα απαντάει...

Όμως... τα πράγματα πάνε να γίνουν περίπλοκα! Μάλλον δεν τα είχε σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα...

Το δείπνο το οποίο φάνταζε σαν αιωνιότητα έφτασε στο τέλος του... η κυρία Μαρία αγκάλιασε την Νεφέλη με τόση στοργή σαν στο πρόσωπο της να έβλεπε πως αυτή είναι η κατάλληλη για τον γιο της κι ύστερα οι δύο νέοι έφυγαν. Στην διαδρομή για τον γυρισμό στο σπίτι της Νεφέλης δεν ειπώθηκε τίποτα, σιωπή κι από τους δύο... ο Αλέξης δεν είχε κάτι να πει αφού το σχέδιο του είχε μπει σε εφαρμογή και πήγαινε καλά κι η Νεφέλη αναρωτιόταν τι πήγαινε να κάνει και αν άξιζε να εξαπατήσουν έτσι τόσους ανθρώπους μα στο τέλος πάντα αναλογιζόταν πως όλα αυτά ήταν για το καλό της μητέρας της.

Φτάνοντας έξω από την πολυκατοικία της κατεβαίνει από τη μηχανή και καληνυχτίζει τον νεαρό... εκείνος απλά της γνέφει και χάνεται στο σκοτεινό δρομάκι. Μπαίνοντας στο διαμέρισμα βρίσκει τη μητέρα της να έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ, πηγαίνει στο δωμάτιο και παίρνει μια ζεστή κουβέρτα για να την σκεπάσει... μα εκείνη ξυπνάει και την κοιτάζει στοργικά.