Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 37

Όλα ένα κουβάρι στο μυαλό του... Δεν ξέρει πώς να πράξει, τι να σκεφτεί και τι να πει στην Νεφέλη του, στους γονείς του ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό! Τα βράδια μένει ξάγρυπνος με την Νεφέλη να κοιμάται στην αγκαλιά του σαν άγγελος, την παρατηρεί πόσο γαλήνια είναι, πόσο ήρεμα κοιμάται δίχως έννοιες και άγχη. Πως θα της το πει; Πως θα της αποκαλύψει πως εν τέλει έχει ένα παιδί με την Μαριάννα δίχως να την πληγώσει; Το τεστ DNA το είπε ξεκάθαρα και πλέον δεν χωρούν αμφιβολίες, όμως... πλέον τα είχε όλα διαφορετικά στο μυαλό του. Η Νεφέλη ήταν η γυναίκα που ονειρευόταν να είναι η μητέρα των παιδιών του, να τους προσφέρει αγάπη και στοργή όπως και σε εκείνον... Να ζήσει όλη αυτή την μαγεία του να γίνεσαι γονιός από την πρώτη στιγμή... τους πρώτους μήνες, την γέννα, τις πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι και άλλες τόσες όμορφες στιγμής με το κορίτσι του..

Άλλο ένα πρωινό τον βρίσκει άυπνο και με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Σηκώνεται πρώτος από τα σκεπάσματα ενώ η Νεφέλη κοιμάται γαλήνια, τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ήρεμα, τα πλούσια μαλλιά της απλωμένα πάνω στο μαξιλάρι της... την παρατηρεί για λίγο κι η καρδιά του σκιρτάει έντονα, με τόσο έρωτα και πάθος γι αυτή την γυναίκα. Της αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη και σηκώνεται για να πάει στην τουαλέτα και να ετοιμαστεί για την εταιρεία.

«Πάλι δεν κοιμήθηκες καλά;» ανήσυχα τον ρωτάει η Νεφέλη ενώ του προσφέρει μια κούπα καφέ.

«Είμαι αγχωμένος τον τελευταίο καιρό...» παραδέχεται εκείνος, φοβάται όμως να αποκαλύψει την αλήθεια... δεν ξέρει πως θα το πάρει.

«Αγάπη μου...» τον κοιτάει με κατανόηση και αγάπη «...μην σκοτίζεται για τα θέματα τις δουλειάς τόσο πολύ! Ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Εσύ κοίτα να τα πηγαίνεις καλά στη θέση σου κι οι συμφωνίες κι όλα τα άλλα αν είναι να έρθουν.. θα έρθουν!» του λέει ήρεμα και τον πλησιάζει για να τον αγκαλιάσει.

«Σε λατρεύω..» την αγκαλιάζει κι εκείνος.

«Εγώ περισσότερο... και το απόγευμα μην αργήσεις!» του ζητάει.

«Γιατί; Σήμερα θα αργήσω... έχω μιτινγκ.» το πρώτο ψέμα...

«Εντάξει, δεν πειράζει.» του χαμογελάει, ενώ θέλει να κρύψει την απογοήτευση της.

«Σου υπόσχομαι πως θα είμαι αύριο μαζί σου...» της υπόσχεται «...σήμερα...» κοπιάζει, πρέπει να γνωρίσω τον γιο μου... σκέφτεται.