Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 48

«Ο μικρός σήμερα δε μπορεί να έρθει, έχει προπόνηση το απόγευμα!» με ύφος λέει η Μαριάννα στον Αλέξη κι εκείνος καγχάζει.

«Θα τον πάω εγώ στην προπόνηση, θα τον πάρω... και θα μείνει μαζί μου το Σαββατοκύριακο!» της τονίζει την κάθε λέξη παρατηρώντας τα χαρακτηριστικά της να σκληραίνουν από τα λεγόμενα του «Κι αυτό το υφάκι της μάνας που νοιάζεται για τις επιδόσεις του γιου της.. κομμένο! Άσε τις μπαρούφες για εκεί που πιάνουν, παραδέξου πως απλά δεν αντέχεις ο Νικήτας να περνάει καλύτερα όταν είναι μαζί μου απ ότι μαζί σου!» την χτυπάει εκεί που πονάει... και εκείνη με το ζόρι προσπαθεί να μη εκραγεί.

«Δε ζηλεύω που περνάει καλύτερα μαζί σου, δε ζηλεύω που απολαμβάνει τις στιγμές με τον πατέρα του... εκείνη δε θέλω κοντά του!» αλλάζει ρότα στη συμπεριφορά της τώρα.

«Κοίτα να το χωνέψεις τότε.. γιατί εκείνη είναι γυναίκα μου και θα είναι συνέχεια κοντά του! Στην τελική να είσαι χαρούμενη που η μητριά του, του συμπεριφέρεται σαν δεύτερη μάνα!»

«Μη το ξανά πεις αυτό...» πόνεσε πολύ το ''η δεύτερη μάνα'' «...γιατί δε μου δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία; Γιατί να μη κάνουμε μια δεύτερη προσπάθεια; Γιατί να μη χαρίσουμε στον μικρό την οικογένεια που του αξίζει;» τον πλησιάζει και αρχίζει να τον παρακαλάει... την πιάνει η παράνοια...

«Κάτω τα χέρια σου πρώτα απ όλα!» τονίζει ο Αλέξης πιάνοντας την από τους καρπούς και απομακρύνοντας την «Ύστερα, μαζί σου έχω τελειώσει εδώ και μια δεκαετία... και στην τελική ένας ανώφελος γάμος και μια οικογένεια μόνο και μόνο για χάρη του παιδιού θα συμβάλει χειρότερα στη ψυχολογία του! Νομίζω έχεις καταλάβει πως με το ζόρι συγκρατώ τον εαυτό μου να μη σε ειρωνευτώ ενώ το παιδί είναι μπροστά κι αυτό για το καλό του, για να μη νιώσει άσχημα για τη μάνα του..» σχολιάζει ο Αλέξης και απομακρύνεται από το κοντά της «Κι επειδή πολύ το φιλοσοφήσαμε, το μεσημέρι θα τον πάρω από το σχολείο και θα μείνει μαζί μου το Σαββατοκύριακο! Τελείωσε!» εκείνη αρχίζει να μονολογεί πράγματα και ηττημένη αποχωρεί από το γραφείο...

Το μεσημέρι ο Αλέξης βρίσκεται έξω από το δημοτικό σχολείο του Νικήτα, το κουδούνι έχει χτυπήσει και τα μικρά παιδιά βγαίνουν και κάποια προχωράνε προς τους γονείς τους... κι άλλα τα πιο μεγαλύτερα φεύγουν και μόνα τους. Ο Νικήτας βρίσκεται προς τους τελευταίους με άλλους δύο φίλους του, στέκεται κατσούφικα μα μόλις η ματιά του αντικρίσει τον Αλέξη ενθουσιάζεται και γρήγορα αποχαιρετά τους φίλους του για τρέξει στον πατέρα του... τον αγκαλιάζει και δε μπορεί να πιστέψει πως ήρθε να τον πάρει από το σχολείο.