Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 25

Τα χείλη του επάνω στα δικά της ανταλλάσοντας ένα παθιασμένο... αλλά ταυτόχρονα ρομαντικό φιλί! Οι γλώσσες τους χορεύουν στον ρυθμό του έρωτα κι οι αισθήσεις τους έχουν ξυπνήσει για τα καλά... την ανασηκώνει απαλά από το πάτωμα περνώντας τα χέρια του από τη μέση της και την βάζει να κάτσει επάνω του, δίχως να αποχωριστεί λεπτό τα χείλη της, λες κι εκείνα του δίνουν... ζωή!

Τα χέρια της Νεφέλης περνάνε γύρω από το σβέρκο του, τον χαϊδεύουν, ανηφορίζουν ψηλά προς τα κεφάλι και τα δάχτυλα της χάνονται στον χείμαρρο των μαλλιών του. Ελαφρά τα τραβάει και τον ακούει που βογκάει... τα χείλη του μισανοίγουν. Σταματάει το φιλί τους και απομακρύνει ελάχιστα τα πρόσωπα τους για να τον κοιτάξει, βαριανασαίνει κι έχει σφαλισμένα βλέφαρα... τα χέρια του την σφίγγουν επάνω του και μπορεί να νιώσει την στύση του πράγμα που την κάνει να κοκκινίσει περισσότερο απ ότι είναι ήδη!

«Τα χείλη σου είναι τόσο...» ξεκινάει να πει, αλλά δεν βρίσκει τις λέξεις «...μοιάζουν με... πώς να τα παρομοιάσω;» αναρωτιέται και ανοίγει τα βλέφαρα του για να την κοιτάξει «...θυμίζουν βελούδο!» της λέει τελικά και με τον αντίχειρα του χαϊδεύει τα γεμάτα χείλη της. Εκείνη, του χαμογελάει ντροπαλά. «Όταν το κάνεις αυτό...» σχολιάζει ο Αλέξης και με το ζόρι συγκρατεί τον εαυτό του να μη την ξανά φιλήσει...

«Τι έκανα;» τον ρωτάει απορημένη.

«Αυτή η αθωότητα σου...» της λέει «...τι μου έχεις κάνει;» δεν την αφήνει να του πει κάτι... υποκύπτει για άλλη μια φορά στον πειρασμό των χειλιών της.

Το επόμενο πρωί η Νεφέλη ξυπνάει νωρίς και σηκώνεται από τα σκεπάσματα που αν και θα ήθελε να παραμείνει κι άλλο... αναγκάζεται να τα αποχωριστεί. Προχωράει με τις γυμνές πατούσες της προς το μπάνιο, χτυπάει για να βεβαιωθεί πως δεν είναι μέσα ο Αλέξης και μετά ανοίγει την πόρτα να κάνει την καθημερινή της ρουτίνα... Ο Αλέξης από την άλλη με δυσκολία ανοίγει τα μάτια του, όμως χθες το βράδυ της πρότεινε να την συνοδεύσει με τη μητέρα της για τις εξετάσεις της... και θα το κάνει. Σηκώνεται από τα σκεπάσματα και βγαίνει από το δωμάτιο του, παρατηρεί την πόρτα του δωματίου της που είναι μισάνοιχτη... μόλις έχει κάνει μπάνιο, φοράει το μπουρνούζι της και μια πετσέτα γύρω από τα μαλλιά της. Ξετυλίγει το μπουρνούζι και... ο αντρισμός του πάλλεται μέσα από το εσώρουχο του! Ξεροκαταπίνει... με δυσκολία διατάζει την λογική του. Προχωράει γρήγορα στο μπάνιο... όπως, όπως αφαιρεί το μποξεράκι του και μπαίνει κάτω από το παγωμένο νερό της ντουζιέρας... ενώ η σκέψη του δεν λέει να ξεκολλήσει από την εικόνα που είδε μόλις πριν λίγες στιγμές...

«Καλημέρα...» λέει μόλις μπαίνει στην κουζίνα. Η Νεφέλη φτιάχνει τον καφέ της... κι όταν τον αντιληφθεί γυρίζει να τον κοιτάξει, χαμογελώντας του.

«Καλημέρα... να σου βάλω καφέ;» τον ρωτάει και τον παρατηρεί ταυτόχρονα... είναι τόσο όμορφος σκέφτεται για άλλη μια φορά.

«Μπορώ να... ξέρεις...»  σαν άπειρος έφηβος αισθάνεται, τι έχει πάθει;

«Κι εγώ θέλω να...» είναι τόσο αστείο όλο αυτό...

Την φιλάει απαλά στα χείλη... ίσα για να πάρει μια δόση από την γλύκα της.

«Σου πάει αυτό το πουκάμισο...» σχολιάζει η Νεφέλη αφού του φτιάξει τον καφέ του.

«Ευχαριστώ... δεν συνηθίζω να φοράω η αλήθεια είναι.» παραδέχεται εκείνος.

«Τι σε έκανε να βάλεις σήμερα;» αναρωτιέται εκείνη.

«Χμμ.. πρέπει να ξανά πάω μετά στον συμβολαιογράφο και τον δικηγόρο αντίστοιχα για τα διαδικαστικά, ξέρεις... ε και είπα να δείχνω κάπως επίσημος!» ανασηκώνει τους ώμους του αδιάφορα.

«Όλο και πιο κοντά... στον στόχο σου.» διαπιστώνει η Νεφέλη.

«Όντως...» παραδέχεται εκείνος.

«Δεν μου φαίνεσαι ενθουσιασμένος...» τον παρατηρεί...

«Η αλήθεια είναι πως... με περίμενα πιο ενθουσιασμένο!» της παραδέχεται.

«Τι συμβαίνει;» αγκαλιάζει την παλάμη της με την δική του...

«Δεν ξέρω...»

Το τηλέφωνο της χτυπάει... είναι η μητέρα της. Ζητάει συγγνώμη και απαντάει...

«Πρέπει να πηγαίνω..» του λέει αφού τερματίσει την κλήση της.

«Στάσου, θα έρθω κι εγώ δεν είπαμε;» την ρωτάει...

«Νόμισα πως...» μπερδεύεται εκείνη.

«Και μετά θα πάμε και στον συμβολαιογράφο μαζί... θα πάμε να δούμε και το σπίτι του θείου...»

«Εγώ; Γιατί;» αναρωτιέται εκείνη.

«Γιατί... γιατί είσαι η γυναίκα μου! Και θα κάνω... τα πάντα για να σε κερδίσω... όπως σου αξίζει!»

(Πολλά φιλιά!)