Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 53

Ανήσυχα η Νεφέλη ξανά καλεί τον αριθμό του Αλέξη... μα η γνωστή φωνή ηχεί και λέει ξανά «Ο αριθμός που καλέσατε έχει πιθανόν το τηλέφωνο του απενεργοποιημένο...» κοντεύει να τρελαθεί! Από το μεσημέρι μετά τη δίκη έχει εξαφανιστεί.. οι γονείς του από το δικαστήριο κατέφτασαν στο σπίτι, αλλά δεν τον βρήκαν και θεώρησαν πως ήθελε λίγο χρόνο να μείνει μόνος, μα πλέον έχει βραδιάσει.. όλοι ανησυχούν.

«Που είναι ο μπαμπάς;» ανήσυχα αναρωτιέται ο Νικήτας. Παρατηρεί και τους τρεις που είναι ανήσυχοι.. και φοβάται.

«Είναι στο γραφείο αγάπη μου...» η κυρία Μαρία σπεύδει να τον καθησυχάσει «...θα αργήσει λίγο σήμερα, έλα πάμε να ξαπλώσεις εσύ!»

«Δεν θα τον χαιρετήσω;» αναρωτιέται το μικρό αγόρι.

«Αύριο το πρωί...»

«Καλά... καληνύχτα παππού, καληνύχτα Νεφέλη..» λέει ο Νικήτας και με την κυρία Μαρία προχωράει προς το δωμάτιο του.

Η Νεφέλη κάθεται στον καναπέ αισθανόμενη μια έντονη αδιαθεσία... ο κύριος Στάθης το παρατηρεί και σπεύδει να την βοηθήσει να καθίσει. Της φέρνει κι ένα ποτήρι με νερό.. δεν πρέπει να ταράζεται στην κατάσταση της.. ξεσπά σε κλάματα. Φοβάται για τον Αλέξη, που είναι τόσες ώρες; Κλειδιά ακούγονται στην πόρτα, βήματα στον διάδρομο και ο Αλέξης ξεπροβάλει στο σαλόνι καταρρακωμένος... πρώτος τον πλησιάζει ο πατέρας του κι ύστερα κι η Νεφέλη αφού σηκωθεί από τον καναπέ με δυσκολία...

«Αγάπη μου.. που ήσουν τόσες ώρες;» τον σφίγγει στην αγκαλιά της και τα δάκρυα ξανά λιμνιάζουν τα μάτια της «Κόντεψα να τρελαθώ.. γιατί είχες κλειστό το κινητό σου;» αγκαλιάζει με τις παλάμες της το πρόσωπο του και τον παροτρύνει να την κοιτάξει «Μη το ξανά κάνεις αυτό, μη με ξανά κάνεις να πεθάνω από τον φόβο μου...»

«Δεν κάνει να ταράζεται στην κατάσταση της αγόρι μου...» του λέει ο πατέρας του κι ο Αλέξης κοιτάζει την εγκυμονούσα Νεφέλη και εισπνέει βαθιά.

«Ο Νικήτας;» αναρωτιέται έντρομα.

«Είναι πάνω.. θα τον έβαζε για ύπνο η μητέρα σου!» τον πληροφορεί ο πατέρας του.

Προχωράει προς το δωμάτιο του Νικήτα χωρίς να πει κάτι άλλο... χτυπάει την πόρτα δύο φορές κι ύστερα περνάει μέσα. Η μητέρα του τον σκεπάζει με το πάπλωμα όταν κι οι δύο των αντικρίζουν...

«Αγόρι μου...» «Μπαμπά...» με ανακούφιση λέει η μητέρα του και με χαρά που τον βλέπει ο μικρός Νικήτας.

«Μαμά.. μπορείς να με αφήσεις λίγο μόνο με τον...» κοιτάζει τον Νικήτα που έχει πέσει στην αγκαλιά του «...γιο μου;» ρωτάει την μητέρα του κι εκείνη αφήνοντας του ένα φιλί στο μέτωπο αποχωρεί.

«Έλειπες πολλές ώρες σήμερα μπαμπά... ανησύχησε ο παππούς, η γιαγιά κι η Νεφέλη...» σχολιάζει ο Νικήτας ενώ ο Αλέξης τον βάζει να ξαπλώσει και κάθεται δίπλα του.

«Εσύ, δεν ανησύχησες;» αναρωτιέται ο Αλέξης.

«Εγώ ήμουν σίγουρος ότι θα γυρνούσες μπαμπά...» παραδέχεται το μικρό αγόρι και τον αγκαλιάζει... κάνοντας τον Αλέξη μετά από ώρες να ξανά χαμογελάσει, γαληνεύοντας τη ψυχή του.

«Να ξέρεις πως ότι κι αν πουν κάποιοι... εγώ είμαι ο μπαμπάς ναι;»

«...είσαι και μάλιστα είσαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου!»

***

«Είσαι σίγουρος Αλέξη;»

«Σωκράτη... σταμάτα να με ρωτάς αν είμαι σίγουρος! Για να σου ζητάω κάτι σημαίνει πως ναι, είμαι σίγουρος... και θέλω να συνεχίσω τις διαδικασίες για την επιμέλεια του Νικήτα...»

«Μα...»

«Δεν έχει μα... δε θα μου υποδείξει ένα ηλίθιο τεστ dna αν είναι παιδί μου ή όχι! Επίσης, θέλω να ψάξουμε κι αυτόν τον Σπύρο ή πως σκατά τον λένε...»

«Δεν έχουμε κανένα στοιχείο όμως..»

«Πρέπει να τον βρούμε!»

***

«Γύρισες αγάπη μου;» τον υποδέχεται η Νεφέλη κι ο Αλέξης πέφτει στην αγκαλιά της.

«Σε αγαπάω.» εισπνέει το άρωμα της και νιώθει πλήρης.

«Κι εγώ σε αγαπάω...» του χαμογελάει κι αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη του.

«Ο Νικήτας;»

«Στο δωμάτιο του... λύνει κάτι ασκήσεις στα μαθηματικά. Μίλησες με τον Σωκράτη;»

«Μίλησα... και θα προχωρήσει κανονικά τις διαδικασίες.»

«Είσαι σπουδαίος άνθρωπος Αλέξη μου...» λέει και φωλιάζει στην αγκαλιά του.

«Δεν είμαι...»

«Είσαι... κι ας μη το παραδέχεσαι!»

«Θα νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική...» ενώ του ετοιμάζει φαγητό η Νεφέλη εκείνος λέει.

«Αλήθεια;»

«Μου το είπε ο Σωκράτης το πρωί..»

«Μη το πεις στον Νικήτα..» σκέφτεται και λέει η Νεφέλη.

«Πρέπει να του το πω... αλλά καλύτερα να βρω τον τρόπο και την κατάλληλη στιγμή!»

(Πολλά φιλιά!)