Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 42

2 μήνες μετά

«Νεφελάκι μου έλα να φας...» εμφανίζεται στο μπαλκόνι ο θείος της... από το πρωί κάθεται εκεί με κολλημένο το βλέμμα της στον Θερμαϊκό.

«Δεν πεινάω τώρα, σε λίγο...» γυρίζει ελαφρώς το κεφάλι της να τον κοιτάξει... του χαμογελάει αχνά κι εκείνος την πλησιάζει για να κάτσει δίπλα της.

«Μη στεναχωρείς τη μαμά σου κοριτσάκι μου, έλα μέσα να φας λίγο... δεν κάνει να σε βλέπει έτσι ούτε κι εσύ κάνει να είσαι θλιμμένη και νηστική!» της χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά «Άσε που έφτιαξε το αγαπημένο μας φαγητό και δεν λέει να με αφήσει να δοκιμάσω ούτε μια πατατούλα... αδίστακτη!» προσπαθεί να την κάνει να γελάσει και για λίγο το καταφέρνει «Ααα και μη το ξεχάσω πριν λίγο πήρε κι η φίλη σου στο σταθερό, όταν μπορέσεις να την πάρεις εσύ είπε..» την ενημερώνει και σηκώνονται κι οι δύο από τις καρέκλες για να μπουν μέσα.

Προχωράνε προς την τραπεζαρία και το τραπέζι είναι έτοιμο... με πολλές νοστιμιές να το πλαισιώνουν και τη μαμά της Νεφέλης να τους περιμένει χαμογελαστή. Ο θείος της, της τραβάει την καρέκλα ευγενικά κι εκείνη κάθεται για να δειπνήσει μαζί τους.. αν και ειλικρινά δεν πεινάει, αλλά δεν χρειάζεται να τους χαλάσει το χατίρι, λίγο.. δύο μπουκίτσες με το ζόρι.

«Πωπω αδερφούλα μου... πόσο μου είχαν λείψει τα φαγητά σου δεν λέγεται!» σχολιάζει ο θείος Ανέστης.

«Τώρα που θα είμαστε εδώ με το Νεφελάκι θα τα βαρεθείς...» αστειεύεται η μητέρα της κι ο θείος της γελάει.

«Τι λες καλέ; Βαριέται κανείς το φαγητό σου; Ε Νεφέλη μου;» γυρίζουν κι οι δύο την προσοχή τους σε εκείνη η οποία σκαλίζει με το πιρούνι το πιάτο της.

«Τιι;» ρωτάει ξυπνώντας από τον λήθαργο της.

«Κοριτσάκι μου... αφού δεν είσαι καλά, υποφέρεις γιατί δεν τον παίρνεις τηλέφωνο;» της λέει η μητέρα της κι η Νεφέλη ανασηκώνει το βλέμμα της να την κοιτάξει.

«Δεν γίνεται...»

Η μητέρα της ξεφυσάει ελαφρώς...

«Καλύτερα να πάω να ξαπλώσω, δεν αισθάνομαι καλά..» παραδέχεται η Νεφέλη και σηκώνεται.

«Να πάρω τηλέφωνο τον γιατρό;» πετάγεται σαν ελατήριο η μητέρα της από το άγχος.

«Όχι μαμά μου, μια απλή αδιαθεσία είναι..»

«Έχει δίκιο το κορίτσι Ευτυχία μου.. άλλωστε στην κατάσταση της είναι συνηθισμένα αυτά! Δε θυμάσαι εσύ στην εγκυμοσύνη σου; Πήγαινε κορίτσι μου να ξαπλώσεις και θα σου φτιάξω μια σούπα να φας και δεν σηκώνω όχι, πρέπει να τρέφεσαι σωστά.. και να σκέφτεσαι σωστά!» της λέει ο θείος της κι εκείνη προχωράει προς το δωμάτιο της.