Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 41

Η πόρτα κλείνει, ο Αλέξης απομένει μόνος του στον διάδρομο με τα δάκρυα να εμφανίζονται στα μάτια του... σφίγγει τις γροθιές του, σφαλίζει τα βλέφαρα του και τα μάγουλα του μουσκεύονται! Με φόρα χτυπάει τη μπουνιά του στον τοίχο, τόσο δυνατά... αλλά δεν τον ενδιαφέρει! Γυρίζει στο σαλόνι, σπάει ότι εμφανίζεται μπροστά του, τα κάνει όλα μικρά κομματάκια όπως αισθάνεται και την καρδιά του αυτή την στιγμή.. πολύ μικρά κομματάκια τα οποία δεν πρόκειται να ενωθούν!

«ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ» ουρλιάζει σπάζοντας και το τελευταίο έπιπλο που βρίσκει μπροστά του... ο πόνος του καίει τα σώθηκα!

Ποτό... χρειάζεται ένα ποτό επειγόντως και τρέχει να πάρει το μπουκάλι με το ουίσκι! Ακουμπάει το στόμιο στα χείλη του κι αφήνει το υγρό να κυλήσει μέσα του... να του κάψει ολοκληρωτικά τα σωθικά! Ώρες ολόκληρες κάθεται και πίνει, το ξημέρωμα τον βρίσκει σε μια άκρη καθισμένο και ταλαιπωρημένο... το βλέμμα του καρφωμένο στο χαοτικό δωμάτιο κι οι σκέψεις του γύρω από εκείνη που πριν ώρες σηκώθηκε κι έφυγε! Το γιατί τον βασανίζει...

Ανασηκώνεται όρθιος απότομα και παραπατάει... θα μάθει... με δυσκολία φτάνει στην πόρτα κι αρπάζει τα κλειδιά του αυτοκινήτου του, το αλκοόλ στο αίμα του τον κάνει να αγνοήσει τους κινδύνους που επιφέρει η μέθη στην οδήγηση κι απλά φεύγει από το σπίτι. Με τέσσερα κόκκινα φανάρια και δύο παραλίγο τρακαρίσματα φτάνει στο διαμέρισμα της Μαριάννας, κατεβαίνει γρήγορα και αρχίζει να χτυπά το κουδούνι σαν τρελός... η νυσταγμένη της φωνή ηχεί στο θυροτηλέφωνο κι εκείνος απαιτεί να του ανοίξει. Φτάνει στον όροφο, την κοιτάξει εξοργισμένος.

«Είσαι τρελός; Τι ώρα είναι αυτή;» τον ρωτάει ψιθυριστά... γιατί προφανώς όλη η πολυκατοικία κοιμάται κι ο μικρός Νικήτας αντίστοιχα.

«Λέγε τι της είπες...» την αρπάζει από το μπράτσο βίαια κι αφού κλείσει την πόρτα.. την κολλάει επάνω απότομα.

«Τι λες; Είσαι μεθυσμένος... δεν ξέρεις τι σου γίνεται!» προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από το βίαιο άγγιγμα του.

«ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΜΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ! ΛΕΓΕ ΤΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕΣ... ΜΙΛΑ!» της φωνάζει και απομακρύνεται τραβώντας αγανακτισμένα τα μαλλιά του.

«Μη φωνάζεις... κοιμάται το παιδί!» τον μαλώνει.

«Γιατί πάντα μου καταστρέφεις τη ζωή; Τι σου έφταιξα;» γονατίζει και ξεσπάει... «Πάντα ήμουν σωστός απέναντι σου, ακόμη και τώρα προσπαθώ να φερθώ καλά ακόμη κι ας μη σου αξίζει.. κι εσύ; Εσύ θες να μου γαμάς συνέχεια τη ζωή... Τι της είπες;» της ζητάει να μάθει.