Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 40

Οι μέρες συνέχισαν να περνούν... στην σχολική γιορτή ο Αλέξης έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο τον μικρό Νικήτα ο οποίος όλο χαρά τον έδειχνε στα παιδιά της τάξης του για να δουν πως κι εκείνος έχει τελικά μπαμπά και να πάψουν να τον κοροϊδεύουν κάνοντας τον Αλέξη να αισθάνεται άσχημα για τα όσα το παιδί του περνούσε εξαιτίας της ανωριμότητας που έδειξε κάποτε η μητέρα του...

Μέρα με τη μέρα δένεται με τον μικρό περισσότερο... Το είχε φανταστεί όλο αυτό πιο δύσκολο, αλλά τελικά τα συναισθήματα είναι αμοιβαία! Γυρίζοντας στο σπίτι κάθε βράδυ ανυπομονεί να έρθει η επόμενη μέρα και να βρεθεί στο πλευρό του γιου του, να παίξει μαζί του, να βγουν βόλτα, να ακούσει τον μικρό να του λέει διάφορες ιστορίες... και γενικά όσο μπορεί να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο με τον γιο του.

Προσπαθώντας όμως να κερδίσει τον χαμένο χρόνο με τον γιο του... χάνει από τον χρόνο του με την Νεφέλη και αθετεί την υπόσχεση που της έδωσε, πως μετά εκείνο το διήμερο στο Ναύπλιο όλα θα άλλαζαν. Ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε... κι η νεαρή ηρωίδα άρχισε να μετράει αντίστροφα...

Άλλο ένα βράδυ περασμένες εννιά κι ο Αλέξης γυρίζει στο σπίτι. Προχωράει προς το καθιστικό αλλά στο διάδρομο βλέπει δύο βαλίτσες, σμίγει με απορία τα φρύδια του και συνεχίζει προς το σαλόνι όπου η Νεφέλη τον περιμένει.. της χαμογελάει και πάει να την αγκαλιάσει μα εκείνη τον αποφεύγει.

«Τι έγινε; Τι έπαθες;» την ρωτάει και βγάζει το σακάκι του «Τι είναι αυτές οι βαλίτσες στον διάδρομο;» αναρωτιέται ύστερα.

«Δικές μου είναι...» παραδέχεται εκείνη εισπνέοντας βαθιά.

«Γιατί... που πας;» κομπιάζει.

«Θέλω να χωρίσουμε!» σαν βόμβα ηχεί στα αυτιά του..

«Τι;» ψελλίζει σαν να μην άκουσε καλά «Γιατί να χωρίσουμε; Που θα πας; Τι είναι αυτά που λες;» μοιάζει χαμένος.

«Σε βαρέθηκα!» συνεχίζει εκείνη... είναι γυρισμένη πλάτη, δε θέλει να τον βλέπει ενώ του λέει αυτά τα λόγια.

«Τι βλακείες είναι αυτές;» την πλησιάζει και απότομα την γυρίζει προς το μέρος του «Κοριτσάκι μου.. αν μου έχει θυμώσει για την ''αδιαφορία'' μου όλον αυτό τον καιρό σου ζητώ συγγνώμη, θα το αλλάξω.. θα ξανά γίνουμε όπως στις αρχές! Μη μου λες όμως πως θες να χωρίσουμε. Το ξέρω ότι δεν το θες... εσύ μέχρι χθες έλεγες πως με αγαπάς... το ξέρω...» σαστισμένα της λέει κρατώντας την από τα μπράτσα.