Ο κληρονόμος

Κεφάλαιο 39

Η μέρα είναι ηλιόλουστη, τα γραφικά σοκάκια του Ναυπλίου σφύζουν από ζωή... γεμάτα κόσμο διαφόρων ηλικιών οι οποίοι άλλοι γυρίζουν από την παραλία κι άλλοι πηγαίνουν τη στιγμή αυτή για το μπάνιο τους. Ανάμεσα στον τόσο κόσμο είναι κι η Νεφέλη με τον Αλέξη οι οποίο από το πρωί έχουν φτάσει στο Ναύπλιο κι αφού βολεύτηκαν στο ξενοδοχείο, τώρα κατεβαίνουν προς την παραλία που ο ξενοδόχος τους σύστησε...

Το Σαββατοκύριακο αυτό είναι αποκλειστικά δικό τους... κανείς και τίποτα δεν θα τους το χαλάσει! Θα της αφιερώσει όλο του τον χρόνο, αν και ξέρει πως δεν μπορεί πάρει πίσω τα ψέματα που τις έχει πει μέχρι τώρα για τα απογεύματα που περνά με τον γιο του... κι όχι στην εταιρεία όπως της λέει. Εκείνη πάλι, μετά από καιρό βρίσκει την ευκαιρία να είναι τόσο πολύ μαζί του... στην αρχή, όταν ο Αλέξης άρχισε να λείπει από το σπίτι τόσες ώρες φοβήθηκε, θεώρησε πως όλα όσα τις έλεγε τόσο καιρό ήταν λόγια του αέρα και απλά την βαρέθηκε.. αλλά πάντα, όταν τα βράδια γύριζε πίσω η αγκαλιά του, τα φιλιά του έσβηναν κάθε της αμφιβολία... κι έτσι δεν του παραπονιόταν.

«Κοίτα κόσμο..» σχολιάζει η Νεφέλη μόλις φτάσουν στην παραλία.

«Άντε να βρούμε ξαπλώστρα να κάτσουμε...» λέει ο Αλέξης και βγάζει τα γυαλιά του.

Μετά από λίγα λεπτά και με τη βοήθεια ενός παλικαριού που εργάζεται στο beach bar της παραλίας βρίσκουν ξαπλώστρες και βολεύονται. Ο Αλέξης της προτείνει να βουτήξουν κι εκείνη του λέει πως σε λίγο θα μπει, θέλει πρώτα να την δει λίγο ο ήλιος... της δίνει ένα πεταχτό φιλί και προχωράει προς την θάλασσα όπου με δύο βήματα και μια βουτιά αρχίζει να κολυμπάει. Η Νεφέλη τον παρατηρεί ενώ κάθεται στην ξαπλώστρα, χαμογελάει στην εικόνα του... εκείνος, φτάνοντας αρκετά βαθιά σηκώνει το χέρι του και της κάνει νόημα να τον ακολουθήσει ενώ εκείνη μετά από λίγο σηκώνεται από την ξαπλώστρα για να μπει στα καταγάλανα νερά της παραλίας. Ένα βήμα την φορά, πρώτο της μπάνιο για το καλοκαίρι κι είναι ''παγωμένα''. Ο Αλέξης έχει αρχίσει να κολυμπάει προς το μέρος της και της χαμογελά μόλις την φτάσει... έχει μπει ως τα γόνατα!

«Έλα μωρό μου, πάρε το απόφαση και βούτα... σιγά.» της λέει.

«Είναι παγωμένα..» σχολιάζει η Νεφέλη.

«Μόλις μπεις μέσα θα συνηθίσεις... δεν θα σου κάνει εντύπωση.» της λέει εκείνος «Εξάλλου κοίτα πόσο παιδάκια το απολαμβάνουν... θες να μου πεις ότι αντέχουν περισσότερο κρύο από εσένα;» ανασηκώνεται από τα καταγάλανα νερά και την πλησιάζει για να την αγκαλιάσει... η κρύα του σάρκα έρχεται σε επαφή με την ζεστή δική της και με μια κίνηση την τραβάει και βουτάνε κι οι δύο στο νερό.