Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

29. ΠΑΡΗΣ • ΜΑΡΙΟΣ

Παρης

Κοιταω την ώρα.Ειναι νωρίς.Θα περάσω μια να τον δω πριν πάω στην δουλειά.Εχω λίγο καιρό να τον δω.Και παρολο που φενεται Καλυτερα τις τελευταίες μέρες θέλω να είμαι εκει κοντά του να ξέρω ότι ο ξάδερφος μου δεν έχει τρελαθεί ακόμα.

Την άλλη φορά όταν τον είδα έξω από το σπιτι μου τρόμαξα η αλήθεια είναι πολύ.

Και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.Εχω προσπαθήσει τα πάντα.Του έχω πει την σκληρή αλήθεια με άσχημο τρόπο,του φερομουν καλά και του χαιδευα τα αυτιά αλλά τίποτα δεν εποιασε.

Και τώρα με τον γάμο τον ήθελα διπλα μου.Να τρέχουμε μαζί για τα πάντα.

Αλλά δεν γίνεται.Δεν είναι έτοιμος μάλλον.Και έτσι κάνω το μόνο πραγμα που μπορώ.Του δινω χρόνο.Χρονο να βρει πάλι τον αυτό του.Να γίνει όπως πριν.Αν γίνει ποτέ όπως πριν δηλαδή.

Σκεφτηκα να χτυπήσω αλλά μπορεί να κοιμάται.Βγαζω τα κλειδιά από την τσέπη μου και ανοίγω.Το σπιτι φυσικά έλαμπε και έτσι ξέρω ότι ήταν η Ειρήνη εδώ χθες.

Μπαινω στον διαδρομο κατευθείαν και βλέπω την πόρτα του δωματίου του ανοιχτη.Αλλα δεν είναι μέσα.Περιεργο.Αυτος μέρα νύχτα εδώ είναι.

Κοιταω μια γύρω και βλέπω...
Το δωμάτιο της Αλεξάνδρας...

Ήταν η πόρτα ανοιχτη.Και από τότε που πέθανε ποτέ δεν την έχω δει ανοιχτη.

Μπαινω μέσα και όσο πιο περίεργο μου φανηκε το ότι ήταν ανοιχτη,μου φανηκε δεκαπεντε φορές πιο περίεργο αυτό που βλέπω.

Τόσο που γυρνάω από την άλλη και μετά ξανακοιταω μπας και εξαφανιζόταν αυτό.

Ήταν ο Μαριος.Ξαπλωμενος.Και η Ειρήνη στο πάτωμα.Και γίνεται ακόμα πιο περίεργο αφού τα χέρια της Ειρήνης τα κράταγε ο Μαριος κάτω από τα μάγουλα του και αυτή είχε βάλει το κεφάλι της στο ίδιο μαξιλάρι με αυτόν,αν και στο πάτωμα,και τα κεφάλια τους ήταν το ένα διπλα στο άλλο.

Κοιμόντουσαν γαλήνια.Λες και έκαναν κάτι φυσιολογικό.

Το ακριβώς έγινε εδώ;Τι κάνουν;

Είναι μαζί;Όχι.Οχι.Αυτο αποκλείεται.Αν και η εικόνα αυτό δείχνει αυτό αποκλείεται.Οχι.Σιγουρα θα υπάρχει εξήγηση για αυτό εδώ.

Κοιμήθηκαν έτσι όλο το βράδυ;Δεν καταλαβαίνω.

Παιρνω μια καρέκλα και την σέρνω κοντά τους.Απεναντι τους βασικά.Και αρχίζω και καθαρίζω τον λαιμό μου δυνατά επειδή δεν μπορώ να περιμένω και μέχρι να ξυπνήσουν μόνοι τους.Εχω και δουλειά.