Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

37. ΜΑΡΙΟΣ

Στριφογυρναω από εδώ,στριφογυρναω από εκει αλλά πάλι τίποτα.Να θέλει ο άνθρωπος να κοιμηθει και να μην μπορεί από την ζεστη.

Βγάζω την μπλούζα και ξαναξαπλωνω.Αλλα πάλι τίποτα.

Σηκώνομαι,ανοίγω το παραθυρο.

Ξαπλώνω και κλείνω τα μάτια όταν χτυπάει το τηλεφωνο.Το σηκωνω αφού δεν βλέπω να με παιρνει ο ύπνος.

«Τι θες πάλι;»του λέω.
«Τι κανείς;»ακούγεται η φωνη του.Δεν ακούω ησυχία από την άλλη γραμμή.Ακουω διάφορες φωνές.

«Κοιμάμαι»λέω.
«Από τώρα;Εμείς ήμαστε στου Στέφανου το μαγαζί.Θα έρθεις;»ρωτάει.

Πάντα με παιρνει να μου το πει και πάντα του ρίχνω άκυρο.Δεν βαρέθηκε;

«Όχι.Δεν έχω όρεξη.Και θα ξαπλώσω στο κάτω κάτω»λέω.
«Γιαγιά εχεις γίνει.Να ξέρεις...»σχολιάζει.
«Καλά ότι πεις»λέω και πάω να το κλείσω όταν ακούω μια φωνη.Την φωνη της Ειρήνης.

Μου φανηκε περίεργο γιατί από που και ως που αυτή εκει.Ή μάλλον δεν άκουσα καλά.Ή ηταν η φωνη της Λαουρας ή της Αννας και μπερδεύτηκα.

Αλλά δεν μπορούσα να μην ρωτήσω.Να το σιγουρεψω.

«Ποιοι είναι εκει;»ρωτάω αμέσως.
«Οι γνωστοί.Η Άννα,ο Στεφανος και η Λαουρα»λέει.

Αρα δεν ήταν η Ειρήνη....

«Α ξέχασα.Ειναι και η Ειρήνη εδώ...»συμπληρώνει.
«Ποια Ειρήνη;»λέω.
«Η Ειρήνη.Μια ξέρουμε.Η Ειρήνη που κλείδωνεστε στο μπάνιο...»πετάει σπόντα.
«Αααα...πως και...πως και έτσι...;»ρωτάω.
«Η Λαουρα την κάλεσε»λέει και το κλείνω.

Ξαπλώνω πάλι.
Εντάξει την κάλεσε η Λαουρα.Δεν έγινε και τίποτα.
Ας κοιμηθώ.

***

Περπαταγα γρήγορα και μόνο όταν έφτασα στο μαγαζί του Στέφανου σταματησα.

Μην ρωτάτε.Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν με επειανε ο ύπνος και είπα τι να κάνω ας πάω.

Βλέπω φως μέσα αλλά δεν βλέπω κανέναν τους από εδώ.Θα κάθονται στο τραπέζι μέσα στην γωνία.

Βλέπω την ταμπέλα « κλειστό» αλλά ανοίγω την πόρτα παρόλα αυτά και μπαινω μέσα.Ακουγεται η φασαρία που κάνει η πόρτα κάθε φορά που κάποιος μπαινει και πάω μέσα.Ολοι με κοίταζαν αλλά δεν μίλαγε κανείς.

Δεν βλέπω την Άννα και την Ειρήνη.Οι άλλοι όμως είναι όλοι εδώ.Μηπως έφυγε;Ελπίζω μην πήγε στην δουλειά της την βραδινή τέτοια ώρα.