Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

5. ΕΙΡΗΝΗ

Μόνο αυτό είπε. «Που είναι το λαπτοπ;».Και όταν του το έδωσα δεν είπε ούτε ένα ευχαριστώ ούτε τίποτα.Απλα κλείστηκε μέσα στο μάλλον δωμάτιο του.

Από την μια δεν με νοιαζει και όλας αλλά ήταν λίγο αγενής.Ουτε το χέρι του δεν μου έδωσε.Μπορει να είναι από εκείνους που έχουν μεγαλώσει στα πούπουλα και δεν μιλάνε καν σε ανθρώπους κατώτερους.

Ποιος ξέρει;Δεν με νοιαζει.Την δουλειά μου να κάνω και να πληρώνομαι θέλω μα τα αλλά είναι ανούσια.Ασημαντα.

Πάω στο σουπερμάρκετ και παιρνω λίγα πραγματα μαζί και πάνες για τον Νικόλα μου.Ποσο γρήγορα τελειώνουν δεν μπορώ να το καταλάβω.

Όταν φτάνω σπιτι βλέπω ένα μήνυμα στο κινητό.

«Σήμερα σε χρειάζομαι.Αρωστησε μια κοπέλα»

Και στεναχωριέμαι.Μπορει να πληρωθώ αλλά είχα στο μυαλό μου αλλά σχέδια.Ηθελα να δω τον μικρό λίγο.Να παίξουμε μαζί.Δεν προλαβαίνω να τον δω τρέχοντας από την μια δουλειά στην άλλην.Και μεγαλώνει και κάθε μέρα μαθαίνει και από κάτι λέει η μαμά μου και το χάνω.

Αλλά δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι.Πρεπει να σκέφτομαι ότι το κάνω για αυτόν.Οτι κάνω το κάνω για αυτόν.

Μπαινω στο σπιτι και αφήνω τα ψώνια στην κουζινα.Ακουω την φωνη του από μέσα και αμέσως μου εφτιαξε το κέφι.Δεν μιλάει κανονικά ακόμα εκτός από δυο τρεις λέξεις αλλά προσπαθεί.Βγαζει ήχους και μπουσουλάει πολύ γρήγορα πλέον.Οπου να ναι θα περπατήσει.

Τρεχω και τον βλέπω να παίζει με τα αυτοκινητάκια του κάτω.Η μαμά του έχει βάλει παντού μαξιλάρια γιατί καμία φορά όταν κάθεται ξεχνιέται και πέφτει πίσω.Κλασικα με τα αυτοκινητάκια στο χέρι.Τρελενεται για αυτοκίνητα.Ολη μέρα με αυτά παίζει.

«Που είναι το αστέρι μου...!»λέω και τον αγκαλιάζω από πίσω και τον πνίγω στα φιλια.Τον φιλάω στα μάγουλα,στον λαιμό,στο αυτί.Αυτος γελάει και ξεκαρδίζεται.

«Μαμά!»φωνάζει.

Αυτήν την λέξη την ξέρει καλά.Πολυ καλά.Και όταν με λέει έτσι λιώνω.

«Μωρό μου.Τι κανείς;Παίζεις με το Μακουίν;»λέω και μου το δείχνει.
«Πολύ ωραίο είναι.Μπραβο το αστέρι μου!»λέω.

Τα ξανθά μαλλιά του έχουν μακρινει.Και είναι περίεργο αλλά εμφανισιακά δεν μου πήρε τίποτα.Πηρε από τον μπαμπά του.Ο θεός να τον κάνει μπαμπά δηλαδη.

«Καλώς την.Να σου βαλω να φας;»λέει η μαμά μου.
«Όχι μαμά.Πρεπει να φυγω»λέω ξερωντας τι θα πει.
«Πάλι;Μην μου πεις!»
«Αρωστησε μια κοπέλα...»λέω και σηκώνομαι να κάνω ένα μπάνιο,να ντυθώ και να πάω.Πηγα στην κουζινα και έβγαλα τα ψώνια από τις σακούλες.Φυσικα με ακολούθησε και ξεκίνησε το κήρυγμα.

«Δεν μαρεσει καθόλου αυτή η δουλειά.Ποτέ θα την σταματήσεις;»
«Μαμά σε παρακαλω...»
«Γυναίκες με παιδιά δεν δουλεύουν το βράδυ.»
«Μαμά είναι μια δουλειά και αυτή.Τι θες να κάνω τώρα;»
«Να σταματήσεις να πας.Θα βρω και εγώ μια δουλειά και θα βοηθήσω στα έξοδα.Δεν χρειάζεται να δουλεύεις όλη μέρα και νύχτα»

Λες και πρόκειται να το αφήσω αυτό να γίνει ποτέ.

«Εσυ θα κάτσεις ήρεμη σπιτι οκ;Θυμάσαι τι σου είπε ο γιατρός;Σε παρακαλώ...»
«Ναι αλλά....»
«Δεν έχει αλλά μαμά.Δουλευω εγώ και είναι αρκετό»επιμενω για να το καταλάβει.

Το ξέρει ότι ότι και να πει δεν αλλάζω γνώμη.Θελω να είναι ήρεμη και να μην ανχωνεται.Θελω να μην σκέφτεται τις δυσκολίες και να τα αφήσει όλα σε εμένα.Δεν μπορώ να την χάσω και αυτή.Μονο με την σκέψη με πιανουν τα κλάμματα.Μετα εγώ και ο Νικόλας θα μείνουμε μόνοι στον κόσμο.Χωρις καμία οικογένεια.Και δεν το θέλω αυτό.Δεν θα το αντέξω και αυτό.

«Θέλω να είσαι χαρούμενη»λέει.
«Το ξέρω.Και είμαι χαρούμενη...»λέω και την αγκαλιάζω.

Γελάω λίγο και βλεποντας με γελάει και αυτή.Τοτε μπορώ να πάω μέσα να κάνω το μπάνιο και να ετοιμαστώ.Βαζω ένα τζιν και μια μπλούζα.Ετσι και αλλιώς ετοιμάζομαι εκει.

Δεν είμαι περήφανη για αυτήν την δουλειά.Αλλα δεν έχω και επιλογή.Πληρωνουν καλά και αυτό είναι που μετραει.

Όταν δεν εχεις τελειώσει μια σχολή,κάτι δεν σε περνούν και πουθενά.Και εδώ είναι τουριστικό μέρος.Για αυτό και ήρθα άλλωστε.Και για αυτό ήρθα βασικά.

Και μπορεί ο Νικόλας μου να με έκανε να σταματήσω τα όνειρα που είχα τότε αλλά δεν με πειραζει πλέον.Θα κάνω καινούργια.Και όλα θα περιλαμβάνουν έναν άντρα και μόνο έναν.
Τον γιο μου.