Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

54. ΠΑΡΗΣ

Οπτική Γωνία Παρη

Βάζω αθόρυβα τα ρούχα μου και βγαίνω έξω στην κουζινα.Παιρνω τα κλειδιά και ήμουν έτοιμος να φυγω.Ειναι νωρίς αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Παντρεύτηκα την γυναίκα της ζωής μου και δεν μπορώ να το απολαύσω.

Γιατί;Γιατί σκέφτομαι τον Μάριο συνέχεια.

«Παρη...;»ακούω την αγουροξυπνημένη φωνη της και την βλέπω τυλιγμένη με την ρομπα της.

«Μωρό μου.Σε ξύπνησα;Συγνώμη.Δεν το ήθελα...»λέω και πάω και την φιλάω στο μέτωπο.

Χθες ήρθαμε πολύ αργά και θα έπρεπε να κοιμόμαστε όλη μέρα αλλά όπως είπα χθες ο Μαριος φερόταν περίεργα.Πιο περίεργα από συνήθως δηλαδή.Θελω να δω αν είναι καλά.

«Δεν πειραζει.Που πας τόσο νωρίς;»ρωτάει.

Με το δίκιο της.

«Πάω στον Μαριο.Χθες δεν τον είδα καλά και έτσι όπως πήρε και την Ειρήνη θέλω να δω αν όλα πάνε καλά.Αν είναι καλά»λέω.Δεν μιλάει.

«Ελπίζω να μην θυμώσεις...»λέω.

Είχα αλλά στο μυαλό μου για σήμερα.Ηθελα να της κάνω εκπληξη.

«Δεν θυμώνω ενοειται.Να πας.»λέει και γελάει.

Παντρεύτηκα την Καλύτερη γυναίκα του κόσμου.Ποσο τυχερός πια.Ποσο.

«Είχα κάνει ολόκληρο προγραμμα στο μυαλό μου.Θα σου εκανα εκπληξη.Θα σου έφερνα πρωινό στο κρεβάτι,θα καθόμασταν μέχρι αργά εκει...»λέω.
«Ωραίο ακούγεται.Τι λες να πάω να ξαπλώσω και όταν έρθεις να τα κανείς;Θα κάνω την εκπληκτη και ότι δεν ξέρω τίποτα...»λέει και πλησιαζει και βάζει τα χέρια της στο στήθος μου.Βαζω τα δικά μου γύρω της.

«Ακούγεται τέλειο...»λέω και τις χαϊδεύω τα μαλλιά.

«Ελπίζω ο Μαριος να είναι καλά...»λέει.
«Και εγώ το ελπίζω.Περασε καιρός.Επρεπε να το είχε ξεπεράσει...»της λέω.

Και για κάποιο λόγο δεν το έχει κάνει.Ειναι Καλυτερα ναι αλλά δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα.

***

Ανοίγω με τα κλειδιά μου αλλά από έξω άκουγα φωνές.Ομιλιες.Προσπαθουσα να κατάλαβω με ποιον μιλάει αλλά δεν άκουγα άλλη φωνη.

Μπαινω και τον βλέπω στο σαλόνι.Φενοταν αναστατωμένος.

«Αλλά κοιτά.Να σου εξηγήσω.Δεν θα ξαναγινει οκ;Δεν με νοιαζει καμία άλλη.Εγω εσένα έχω στην καρδιά μου.Η Ειρήνη δεν σήμαινε τίποτα.»λέει.