Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

53. ΕΙΡΗΝΗ • ΜΑΡΙΟΣ

Ειρήνη

Ανοίγω τα μάτια μου επειδή νιώθω το στόμα μου στεγνό.Και επειδή νιώθω ακτίνες ηλίου στο πρόσωπο μου.

Ένιωθα περίεργα.Διαφορερικα από ότι συνήθως.

Ανοίγω τα μάτια μου και το πρώτο πραγμα που βλέπω είναι το ρολόι στον τοιχο που λέει την ώρα.5.40.

Μετά κοίταζα γύρω γύρω και δεν μπορούσα να το συνηδητοποιησω.Βλεπω ότι είμαι γυμνή,ότι το κίτρινο φόρεμα μου είναι στο πάτωμα πιο κει,ότι ο Μαριος καθόταν στον καναπέ και ήταν ξύπνιος.

Κοιμήθηκα με τον Μαριο χθες.Σωστα.Με έφερε εδώ για να με πάει σπιτι μου αλλά μόνο αυτό δεν έγινε.Με φίλησε παρολο που του είπα να μην το κάνει.Με σήκωσε και με έριξε στον καναπέ και κάναμε έρωτα.

Μετά δεν θυμάμαι κάτι άλλο.Μαλλον θα με πήρε ο ύπνος.

Θυμάμαι όμως πως ήταν.Πως ένιωσα.Και ήταν ότι πιο ωραίο έχω ζήσει μέχρι στιγμής.Και δεν είχε να κάνει με το γεγονός ότι πραγματικά ήξερε τι έκανε ή ότι ένιωσα την απόλυτη απόλαυση.Ειχε να κάνει με το γεγονός ότι έγινε με αυτόν.Με τον Μαριο.Και πρώτη φορά τον ένιωσα τόσο κοντά μου.Σαν να ημασταν ένα.

Σηκώνομαι και βάζω τα χέρια στο στήθος μου για να κρυψω κάτι.Οτι μπορούσα.Θα μου πεις ότι σε είδε γυμνή.Ναι αλλά και πάλι.

Καθόταν στον καναπέ κάτω κάτω και είχε τα χέρια του μπερδεμένα στα μαλλιά του.Το κεφάλι κατεβασμένο κάτω αναμεσα στα πόδια του σχεδόν.

Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του έτσι δεν μπορούσα να καταλάβω πως ήταν μετά από όλο αυτό.Πως νιώθει.Αλλα η στάση του δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική.

Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω ή να μην μιλήσω και να περιμένω αυτός να το κάνει.

Η σιωπή όμως με σκοτώνει.
«Μάριε...»λέω και σηκώνει το κεφάλι του να με δει.

Το βλέμμα του φενεται τόσο άδειο.Λες και με μισεί ξέρω γω.Λες και με απεχθάνεται.

«Επιτελους ξυπνησες!»λέει αποτομα.Παω πιο κοντά του.

«Κοιτά...εγώ...»πάω να μιλήσω χωρίς να ξέρω καν τι να πω αλλά με σταματάει.
«Εσυ θα ντυθείς και θα πας σπιτάκι σου.Αντε στο καλό!Ξερεις που είναι η πόρτα...!»λέει.

Το ύφος του με πληγώνει.Και σίγουρα δεν είναι ο Μαριος που ερωτεύτηκα.

Σηκώνομαι και πάω στην γωνία που ήταν το φόρεμα  και το σηκώνω για να το βάλλω.
«Δεν το πειστευω αυτό...»λέω.