Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

44. ΜΑΡΙΟΣ

«Γιατί είπαμε ήρθα και εγώ μαζί;»την ρωτάω.
«Γιατί είναι Κυριακή και αφού δεν είχες κάτι καλυτερο να κανείς ήθελες να έρθεις για παρέα»απαντάει χαμογελαστή χαμογελαστή.

Φοράει καπέλο σήμερα και μπορώ να πω πως της πάει.

«Ήθελα;Αυτό δεν το θυμάμαι..»λέω αφού σίγουρα δεν το προτεινα.
«Ήθελες ήθελες.Ετσι Νικόλα μου;»ρωτάει τον μικρό που τον είχε στην αγκαλιά της και αυτός σούφρωσε την μύτη του και έκανε μια γκριμάτσα.

«Νομίζω εδώ είναι καλά.Τι λες;»ρωτάει.
«Ξέρω γω...»λέω.Εχει αποφασίσει μόνη της όμως έτσι και αλλιώς έτσι αφηνει τα πραγματα της κάτω.Μετα αφηνει τον μικρό και στρώνει μια πετσέτα.Βαζει μετά τον μικρό πάνω στην πετσέτα αλλά και κοντά στην άμμο και αδειάζει μια τσάντα με κουβαδάκια και αλλά τέτοια μπροστά του.Δεν χρειάζεται βοήθεια.Μια χαρά τα καταφέρνει.

Κάθεται μετά.
«Δεν θα κάτσεις;»ρωτάει.Παω κοντά και καθομαι διπλα της.Δεν ήθελα να είμαι και τόσο κοντά της αλλά μια πετσέτα έστρωσε αρα θέλω δεν θελω.

Δεν ξέρω γιατί της προάλλες της τα είπα όλα.Της μιλησα για την Αλεξάνδρα.Δεν ξέρω τι με εποιασε.Εγω αυτά δεν τα λέω σε κανέναν,τα κρατάω μέσα μου και δεν είχα ποτέ θέμα με αυτό αλλά η Ειρήνη δεν ξέρω.

Εχει τον τρόπο της υποθετω.Να παιρνει αυτό που θέλει χωρίς καν να προσπαθεί πολύ για αυτό.

«Να φανταστώ δεν έφερες μαγιό...»λέει και βγαίνω από τις σκέψεις.
«Γιατί να φέρω;»ρωτάω.
«Ξέρω γω.Γιατι σου είπα θα πάμε παραλία.Και ξέρεις.Στην παραλία κολυμπάμε...»λέει λες και δεν το ξέρω αυτό.
«Πολύ αστειο...»λέω και γελάει.

Έχω καιρό να κολυμπήσω.Δεν...δεν είναι το ίδιο για μένα πλέον.Τιποτα δεν είναι το ίδιο.

Παρατηρω που βάζει στον μικρό ένα καπέλο στο κεφάλι και μετά αντιλιακο παντού.Δεν το άπλωσε καν έτσι το άσπρο φενοταν.

Θυμάμαι την μαμά μου που μου το έκανε αυτό και εγώ γκρίνιαζα.Τελικα μαλον όλες οι μαμάδες είναι το ίδιο.

Και αν και στην αρχή δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι θα μπορούσε να έχει παιδί τώρα πλέον δεν μπορώ να την φανταστώ χώρις τον μικρό.Περιεργο ε;

Την βλέπω να ζεσταίνεται έτσι αφηνει τα μαλλιά της κάτω και τα σηκώνει πάλι αλλά πιο ψηλά αυτήν την φορά.Ιδρωτας έπεφτε από το μέτωπο της.

«Αν θες μπορείς να μπεις μέσα.Θα κάτσω εγώ με τον μικρό»λέω.Ετσι και άλλιως αυτός παίζει και όταν παίζει δεν χρειάζεται και τίποτα από ότι κατάλαβα.
«Και να σε αφήσω μόνο;Όχι όχι δεν πειραζει»λέει.
«Μπες.Ετσι και αλλιώς εγώ δεν κολυμπάω»
«Δεν ξέρεις;Κρίμα...»λέει με ύφος.
«Ξέρω.Φυσικα και ξέρω.Ακου εκει δεν ξέρω.Αμεσως να την πεις...»λέω και γελάει καθώς βγάζει το φόρεμα της.Κανει μια κίνηση και το βγάζει αμέσως και μένει το μαγιό.