Θα Σε Ξεχασω (#4 Σαντα Ροζα)

41.ΜΑΡΙΟΣ

Μπαινω μέσα για πρώτη φορά και αντί να σκέφτομαι ότι η Ειρήνη ξέρει, κοιταω γύρω το σπιτι της.

Μικρό.Αυτο είναι το πρώτο πραγμα που μου ήρθε στο μυαλό.Οτι είναι πολύ μικρό σπιτι.Με το ζόρι μένει ένα άτομο εδώ,πως θα μπορούσαν τρία;

Προσπαθώ να μην σκαλωνω σε όλα γύρω μου αλλά όλα μου φενονται περίεργα.Παλια.Παλια έπιπλα και το ένα κοντά στο άλλο.Μην πω πάνω στο άλλο.

Παιχνίδια πεταμένα παντού από εδώ και από εκει.Καθομαι στον καναπέ και διπλα μου κάθεται η μαμά της Ειρήνης με τον μικρό στα πόδια της.

«Καλώς ήρθες αγορι μου...»λέει εκείνη.
«Ευχαριστώ...»λέω και το ματι μου πάει στο μικρό που με κοίταζε με τα μεγάλα του μάτια.Ειχε σκαλώσει σε εμένα και ένιωσα ότι κάτι έπρεπε να πω.Να του πω.Αλλα δεν ξέρω αν θα το καταλάβει και ολας.

«Γεια Νικόλα...»λέω τελικά.Αυτος γέλασε και σήκωσε το χέρι του στον αέρα και πλησίασε προς τα εμένα.Προσπαθω να μην δειξω ότι έχω τρομοκρατηθεί και εκείνος βάζει το χέρι τόυ απαλά στο μάγουλο μου.

Είναι κάτι που κάνει συχνα.Αυτο το θυμάμαι.

«Μαμά ο Μαριος θα φάει μαζί μας..δεν υπάρχει πρόβλημα έτσι;»ρωτάει η Ειρήνη από το μέσα δωμάτιο που πήγε να αλλάξει.
«Τι;Κάνενα προβλημα.Παω να ετοιμάσω το τραπέζι.Τον προσεχεις λίγο έτσι;»λέει η μαμά της και ακουμπαει τον μικρό στα πόδια μου και πάει μέσα γρήγορα πριν προλάβω να πω κάτι.

Ο θεε μου!
Τι-τι-τι κάνω;

Πάει να φύγει μπροστά και βάζει όλο το βάρος του εκει αλλά θα έπεφτε αρα τον πιάνω από την μπλούζα και τον τραβάω πίσω.Μετα θυμάμαι ότι έχω δει την Ειρήνη να τον κρατάει από την μέση έτσι βάζω εκει τα χέρια μου.

Γιατί δεν έρχεται κάποιος;

«Του-του!!»φωνάζει ο μικρός και δείχνει την τηλεόρασς που είχε μια διαφήμιση της Nissan.
«Εντάξει καλό είναι το Nissan Qashqai αλλά πρωτιμω το X-Trail.Ειναι πιο ανετο.Παιρνεις που παιρνεις...»λέω.

Γύρισε αποτομα και έκανε μια θυμωμένη φάτσα.

«Τι;Καλό είναι και το qashqai...ότι πεις...»λέω.Μην παρεξηγηθούμε και ολας.Το ότι έχει άποψη από τώρα δεν ξέρω πως να το πάρω.

Παιρνει το χέρι μου και μπερδεύει τα δαχτυλα του με τα δικά μου.Φενεται ασφαλής τουλάχιστον εδώ στα πόδια μου.

«Σε συμπάθησε...»λέει η Ειρήνη που μπαινει μέσα με αλλά ρούχα τώρα.Φοραγε μια γκρι φορμα και ένα άσπρο μπλουζάκι.Τα μαλλι της πάνω κότσο και καθώς πλησιαζε μυριζε ωραία.Σαν να έβαλε άρωμα.