The Chosen Ones [NL]

Hoofdstuk 8: Het kasteel

Feline

Ik keek op naar het kasteel dat boven ons opdoemde. Nog nooit waren we zo dichtbij geweest, aan de voet van de berg. Ik had het nooit gedurfd. Bang dat men vragen zou gaan stellen, of dat ik alleen al neergeschoten werd door de angstaanjagende boogschutters op de stadsmuren omdat ik naar het kasteel keek. Maar vandaag hadden we een entourage en een reden om hier te zijn. 

Het moest toegegeven worden dat Kayla haar rol perfect uitvoerde. Ze was precies de arrogante, zelfingenomen prinses die ze moest zijn. Niet dat ze daar ontzettend veel moeite voor moest doen.

Ik herpakte mijzelf. Ik kon mijn schaduwen niet de vrije loop geven nu. Niet terwijl Crane naar voren stapte bij de stadsmuur die het eerste obstakel zou vormen. Bij de poort in de muur stonden namelijk vier zwaarbewapende soldaten, hun gezichten verborgen achter een zwart masker. Zij werden vergezeld door scherpschutters op de muren, die ieder vliegend projectiel naar beneden zou halen. In deze stad werd niet gevlogen. 

'De delegatie van prinses Nimané, dimensie 664,' zei Crane bars. Alle emotie was van zijn gezicht verdwenen.

Dat was bij de rest van de groep net zo. Adrian en Kieran, die door gingen voor lijfwachten, hielden allebei hun handen strak naast zich, in de buurt van hun wapens. Nessa en ik stonden een pas achter Kayla, onze handen ineengevouwen en met een strak gezicht. Als haar hofdames. Kayla zelf had een klein, primitief lachje rond haar rode lippen. Nessa had Kayla's wirwar van vlechten opgestoken en de zogenaamde prinses droeg een kleine, subtiele tiara. 

Een tiara die overigens echt uit dimensie 664 kwam. Net zoals de oorspronkelijke delegatie die door de rebellie onderschept was. 

'Jullie zijn laat,' bromde de gezichtsloze soldaat voor de poort. 

Kayla vertrok geen spier, maar zei enkel zachtjes: 'Volgens mij is een prinses nooit te laat. Je opent nu deze poort of ik keer terug naar huis en zal Aides informeren dat dat door jullie toedoen was.' 

Misschien waren ze niet onder de indruk van Kayla's dreigende toon, maar de mogelijkheid dat Aides zijn woede op hen los zou laten, maakte waarschijnlijk wel wat bij ze los. Niet dat we dat konden inschatten achter die donkere maskers. Desalniettemin draaide de spreker zich om en opende hij de poort naar de koningsberg. 

Onze delegatie begon zwijgend aan de klim naar de top van de berg. Het waren bijna tweehonderd treden. Ik moest mijzelf dwingen om er goed vermoeid uit te zien tegen de tijd dat we boven aankwamen. Na zes maanden trainen met de rebellie was mijn conditie een stuk beter geworden. Natuurlijk kostte het wel wat energie om tweehonderd treden op te klimmen in het dreunende tempo van de jongens, maar ik was niet buiten adem toen we bij de kasteelmuren aankwamen.

Waar de stadsmuren goed bewaakt werden, waren de kasteelmuren nog zwaarder beveiligd. Er waren soldaten, boogschutters en er hielden zich ongetwijfeld sluipmoordenaars schuil in de schaduwen. Echter deden zij niet moeilijk toen wij aan kwamen lopen en werden de poorten zonder een woord te spreken voor ons geopend. Eerst de ene poort, die tot een kleine stenen brug leidde, daarna de tweede poort, die toegang gaf tot de binnenmuren, en daarna de laatste poort die uiteindelijk toegang gaf tot de binnenplaats van het kasteel. 

De binnenplaats was niets meer dan een hoop zand en stof. Aan de donkere plekken in het zand te zien, werd de binnenplaats gebruikt om de soldaten en huurlingen te trainen. Er waren diverse deuren die naar gangen en passages moesten leiden. Mogelijk lag er onder dit kasteel een gigantisch gangenstelsel dat zich tot aan de stad uitstrekte. Hoe konden de soldaten en sluipmoordenaars van Aides zich anders zo onopvallend door de stad bewegen?

We bleven op de binnenplaats wachten tot de kasteeldeuren open zouden gaan en we begroet zouden worden. Dat duurde overigens een poosje. Geen van ons vertrok een spier terwijl we wachtten op de koning des doods. We werden grondig bekeken door passerende soldaten. Kayla genoot van die aandacht, van hoe ze naar haar floten.