The Chosen Ones [NL]

Hoofdstuk 35: Gif

Feline

De tijd leek een kort moment te bevriezen. Daarna vloog er een mes door de lucht, recht op Katherine af. En vervolgens er dwars doorheen. Er klonk een kakelende lach, waarna Katherine een stap naar achteren zette en in de schaduwen verdween.

'Wat de...' bracht Castiel uit, wiens mes zojuist door de lucht was gekliefd.

Jurian draaide zich met een opgetrokken wenkbrauw naar hem toe. 'Dacht je nou echt dat het zo makkelijk zou zijn?'

'We zitten al maanden achter haar aan,' beet Katana hem vervolgens toe, 'en jij denkt dat een simpel mes haar zal stoppen?'

Castiel haalde echter verbazingwekkend rustig zijn schouders op. 'Het was het proberen waard.'

Elora kwam naast mij staan en zette haar handen in haar zij. 'Dat was dan denk ik een uitnodiging?'

Ik knikte. 'Zo ziet het er wel naar uit.' Ik keek naar Ashlynn en Nessa. 'Jullie kunnen niet mee. Niet zolang jullie gewond zijn.'

Nessa protesteerde half vloekend, Ashlynn hield zich merkwaardig stil. 

'We hebben twee genezers in ons midden, kan een van hen niet blijven?' opperde Elin.

Het duurde even voordat er echt gereageerd werd. Calum en Castiel keken elkaar aan, maar geen van hen gaf antwoord. Katana's blik betrok zo mogelijk nog meer toen Calum uiteindelijk ervoor koos om achter te blijven. 

'Dat is echt onzin, wij hebben baad bij onze band,' siste Katana, terwijl ze dat zei, keek ze met een schuin oog venijnig naar Castiel. 

Calum schudde snel zijn hoofd. 'Geen tijd voor. Ik kom zo snel mogelijk.' 

Katana's woeste blik verzachtte enigszins toen Calum haar gezicht zachtjes vastpakte en haar liefdevol kuste. Het was een onwaarschijnlijk duo. Calums zachtaardigheid tegenover Katana's opvliegendheid. Tegelijkertijd was Calum een onverschrokken krijger en kon Katana, ook al liet ze dat misschien niet heel vaak blijken, erg begaan zijn met haar medemens. Ze mochten dan op het oog niet veel op elkaar lijken, maar ze complimenteerden elkaar op de vreemdste manieren.

'Dan blijf ik hier, om ze te beschermen,' voegde Katana daar nors aan toe.

Hoewel dat geen verstandige keuze was, durfde niemand daar tegenin te gaan. 

Elin stond inmiddels al bij de deur. Boven haar hand brandde een zwarteblauwe vlam die een blauwe gloed in de donkere gang achter de deur wierp. 'Jongens, de gangen staan vol met schaduwen.'

Ik overbrugde de afstand tussen Elin en mij en liet ook een vlam boven mijn hand dansen. Mijn rode, warme vuur had amper meer effect dan haar vuur. We keken elkaar grimmig aan. Dit was Katherine's strijdveld. 

'Moeten we wel naar binnen gaan? Dan werken we alleen onszelf tegen,' zei Elin.

Elora voegde zich ook bij ons. 'We weten niet wat ze in petto hebben als we hier blijven. Misschien verzamelen ze op dit moment een groter leger om ons hier te belagen. Als we naar binnen gaan hebben we hopelijk nog het voordeel van hoeveelheid.'

Ik knikte langzaam. 'We hebben lang genoeg gewacht. We zullen wel moeten.' 

Jurian kwam nu ook naar ons toe. 'Feline en Elora hebben gelijk. We kunnen het niet blijven uitstellen.'

Toen ik omkeek naar de rest van onze groep, zag ik dat Castiel aan het praten was met een krijger die ik eerder nog niet had gezien. Toen hij knikte vloog de vrouw weg. Hij richtte zich naar ons. 'Een groot deel van onze mensen in de stad kunnen zich nu bij ons voegen. Ik ga ze hierheen leiden.'