The Chosen Ones [NL]

Hoofdstuk 10: Exotisch

Feline

Met een flinke ruk trok ik de linten van Kayla's extravagante jurk strak aan. 

'Moet dat, Feline?' siste ze. 

Ik glimlachte in mijzelf. 'Je moet indruk maken, dat kan niet met een onafgewerkte jurk.' 

'Mee eens,' stemde Nessa vanaf de andere kant van de kamer in. 

Hoewel ik Kayla's gezichtsuitdrukking niet kon zien, durfde ik er om te wedden dat haar gezicht onweer voorspelde. Ik liet haar haar gang gaan. Ze zou het stellig ontkennen, maar ze was ontzettend zenuwachtig. De manier waarop ze met haar handen wrong, waarop ze met haar nagels tikte. Ze had geen hap door haar keel gekregen tijdens de lunch met Aides. 

We werden goed in de gaten gehouden door de soldaten van de koning. Een gemiddelde hofdame zou zich daardoor ontzettend veilig voelen, maar ik voelde mij opgesloten. Ik had gisteren na onze binnenkomst geen seconde van Kayla's zij kunnen wijken. Bij iedere stap die ik zette, voelde ik de stekende ogen die zich in iedere gang ophielden. Alleen in Kayla's vertrekken waren geen soldaten, op die van ons na. 

Vanavond was er een feest. Een van velen. Alle gasten waren inmiddels gearriveerd en dat diende gevierd te worden. Misschien kon ik tijdens het feest een beetje rondneuzen, maar ik had niet teveel hoop. Ik hoopte dat Kayla een persoonlijke afspraak met Aides kon regelen, zodat Nessa en ik wat meer ademruimte zouden krijgen. 

Nessa zette de kroon van de prinses van de 664ste dimensie op Kayla's hoofd en daarmee was het plaatje af. We gingen naar dezelfde zaal als waar we gisteren waren gearriveerd. Met ons druppelde ook de rest van de gasten binnen. Het viel mij op dat de potentiële huwelijkskandidaten in opperbeste stemming waren. Wisten ze wat ze zich op hun hals haalden? Welke maniak er schuil ging onder het masker van charme?

Kayla wuifde ons weg toen ze zich bij een andere prinses voegde, zoals we hadden afgesproken. De jongens stelden zich op in de buurt van hun vorst, terwijl Nessa en ik ons naar het buffet bevonden.

'Ik heb een flink glas wijn nodig, wat jij?' vroeg ze mompelend.

'Dat heb ik altijd nodig in de buurt van onze prinses,' zei ik even zachtjes terug.

Niet zacht genoeg, schijnbaar, want ik zag een passerende soldaat opkijken en grinniken. 

'Dus wat is het plan nu?' vroeg ik aan Nessa toen we echt buiten gehoorafstand waren. 

Nessa, die op een of andere wonderbaarlijke manier twee glazen wijn in haar handen had, nam een flinke slok uit beide glazen. 'Ik ga deze twee glazen wijn opdrinken en dan eens kijken of ik een soldaat zo ver kan krijgen om zijn post te verlaten.'

Mijn mond viel bijna open. 'Je bent gek.'

Ze trok een wenkbrauw op. 'Dat is onze taak, Feline.' 

'En sinds wanneer hou jij je zo nauw aan de taakbeschrijvingen?'

'Sinds ik in een kasteel ben met de koning des doods. Ik hou graag mijn hoofd op mijn schouders.' Met twee keer knipperen had ze beide glazen leeg. Deze zette ze op het dienblad van een passerende dienstmeid, waarna ze mij op mijn schouder sloeg. 'Succes.'

Zonder er nog een woord aan vuil te maken, wandelde Nessa op de dichtstbijzijnde soldaat af. 

Hoofdschuddend keek ik haar na. Ik stond er niet van te kijken dat ze vrijwel meteen een glimlach wist te ontlokken aan haar slachtoffer. Ze had totaal geen schaamte terwijl ze steeds iets dichter bij hem ging staan, zachtjes heen en weer deinend op de muziek. 

Adrian vond dat iets minder aangenaam om aan te zien. Vanaf zijn post aan de andere kant van de ruimte hield hij haar nauw in de gaten. Zijn gezicht mocht dan wel neutraal, ietwat verveeld, staan, maar zijn houding sprak boekdelen.