I waited for her. A day, a week at ngayon ay graduation day na namin. Ngayon napaatunayan ko sa magulang ko na kaya ko rin.
Gladly.
Ako ang Summa cum laude.
Beth is Magna cum laude
Sieg is cum laude together with Vicky.
Kahit na transferee siya at mga 2 weeks na absent cum laude pa rin siya.
Hindi ko alam kung paano basta ang alam ko cum laude siya.
"Hey there" napangiti ako ng makita ko sina Sieg. "Congrats bro. Kahit pala na ospital ka wala din eh di namin nareach yung grades mo. Tanginang grades yun"
"Oo nga eh. Mabuti nalang ginamit ko ang charms ko para masapawan yang si Sieg..." sinamaan ni Sieg ng tingin si Beth kaya natawa nalang ako.
Hindi talaga kayang tiisin ni Sieg si Beth.
"Ang haharot niyo. Hindi pa rin kayo nagbabago..."
Lahat kami natigilan. Lahat kami napalingon. Napakagat ako ng labi ng makita ko siya. She's beautiful. So so beautiful.
My girl.
"Vicky! I miss you so so much!" Beth hugged her and Sieg. "Bakit ngayon ka lang? Miss na miss ka na namin. Ang tagal mo bumalik"
"We missed you" Sieg said. Hindi ako makagalaw natuos ako sa kinatatayuan ko.
Unti unti akong lumapit sa kanila. After 2 weeks I saw her again. I saw how she smile again. But,
It looks different.
"Vic—"
"Take your sits students..." ani ng isang Prof.
Napasimangot ako at umupo sa upuan ko. Nakinig lang kaming lahat hanggang sa ibigay na sa amin ang mga diploma namin.
At ng tawagin na ako para sa speech ko, tumingin muna ako ka Vicky pero hindi naman siya makatingin sa akin. Pabalin balin lang siya.
Nang nasa itaas na ako I was looking at her. Then I look at them, my fellow parents, friends and batch mates. Humugot ako ng malakas na hangin bago ngumiti.
"Maybe others call me jerk. The other Prof call me a brat. Stupid. Asshole. But I'm not. In my last year here in ADMU, narealize ko sa sarili ko na kaya ko. Kaya ko namang magtiwala. Kaya ko naman palang makipagkaibigan sa iba. Kaya ko naman palang maging masaya. I made so many mistakes. Pero andito ang mga kaibigan ko para suportahan ako. Nag-aagawan man kami sa pwestong 'to, well nagkasundo sundo pa rin kami. Imagine, those weird nerds are friends" natawa ang ibang estudyante dahil sa sinabi ko. "Maraming nangyare sa amin eh. May mga hindi rin kami pagkakaintindihan. Imagine nagkatuluyan sina Sieg at Beth and imagine, a guy like me, Shan Baustista fell in love..." narinig ko ang mga hiyawan pero nakatuon ang atensyon ko kay Vicky na busy sa cellphone niya. Nakatuon ang buong atensyon ko sa kaniya kahit na hindi sa akin ang atensyon niya. "But maybe falling in love is not a sign that someone will stay just to be with you. Everyone will leave you. I'm standing here not to tell my love story but to tell you what I learn in this university. I learn to depend on. I learn to make friends. I learn to love. I learn how it felts being in the bottom. I learn to trust. Natuto ako na lumaban. Natuto akong panindigan ang disesyon ko..." huminga ako ng malalim. "Hindi man ako nag succeed sa love nag succeed naman ako sa pamilya ko, look at them. They are proud" nakita kong natigilan si Vicky pero hindi siya tumingin sa akin. Tiningnan ko ang pamilya ko pati ang mga kaibigan ko. Nakangiti sila. "I just want you everybody to learn something. Fight even you know that you might lose. Gain trust, hope and fate. Trust even someone breaks it. Hope even it's possible. Have fate even everybody's lossing it. Make yourself as an instrument. In life you have to commit and risk. In life you have to face your weakness. Because whatever God throw you, you have to fight in able for you to go on. Life is short. If the Lord slap the door on you, don't be mad at him because he knows that it's not the right time or it's not for you. Make a risk. And always remember" tumingin ako kay Vicky. "There's nothing wrong with risking..." ngumiti ako. "Congratulations! Graduate na tayo!"
Lahat sila nagsihiyawan. Nang bumaba na ako sa stage they announced us as graduates. I can't imagine this. Celebrating with my family and my friends.
I end up on the top.
Pagkatapos ng closing ceremony ay pumunta kami sa stage at nagpapicture. We are smiling.
We are all happy.
Pagkatapos nun bumaba na kami sa stage. Hinanap ng mga mata ko si Vicky. Pero wala siya.
Saan na nag punta yun?
"Where's Vicky?" tanong ko kay Beth. "Umalis na ba?"
"Sabi niya aalis na siya. Akala ko nagpaalam sayo..." umiling ako. "Baka mamaya pumunta yun sa bahay niyo. Alam mo naman yun"
"Sige bro alis na kami. May dinner date ang pamilya namin eh..." ngumiti ako kina Sieg at Beth. "Bye!"
Pumunta na ako kina ate at kinuhanan kami ng litrato. Ngiting ngiti ako nun saka kami umuwi ng bahay. Nagkaroon muna kami ng maliit na salo salo bago ko naisipang pumunta sa kwarto ko.
Nagbihis na ako pagkatapos nun ay humiga ako at tinawagan si Vicky. Napabusangot nalang ako ng hindi manlang niya sinagot, imbes na tawagan ko pa, tinadtad ko nalang siya ng text.
I waited for seconds to her reply pero wala.
I waited for minutes to her reply pero wala.
I waited for hours pero gaya ng nauna wala.
Naisipan ko munang lumabas ng bahay ay napatigil ako ng makita ko ang kotse niya. Nakatingin siya sa bahay.
Napansin niya ata ako kaya tumingin siya sa akin. I saw her face. I know she's sad.
A tear fell.
Napaluha nalang ako ng makita kong umiwas siya ng tingin habang lumuluha.
No!
Napatanga ako ng bigla siyang pumasok sa kotse niya. She started it. Tumakbo ako bigla, pero bigla nalang umandara ang kotse niya at hinabol ko siya. But I'm too slow to reach her.
"Vicky!"
No! She'll never leave me!
I broke down on the streets.
Pinanood ko nalang ang papalayo niyang kotse.
I keep on crying.
Hanggang sa makaramdam ako ng taong yumakap sa akin at pilit ako pinatatayo. When I face that person I immediately hug her.
"Shh it's okay.. Ihahatid na kita sa bahay niyo..." tinulungan ako ni Claire makatayo saka tinulungan niya ako papunta sa bahay at papasok sa kwarto ko. Inihiga niya ako. "Rest now..."
"But I c-can't" niyakap niya ako. "She left me all alone"
"No. She don't. Just trust her..." umiling ako.
"I can't. Binalaan mo na ako. And I think it's clear..." pinikit ko ang mga mata ko. "Leave now. She left me. Period"
She left.
She left without telling me why.
She left me without saying goodbye.
BINABASA MO ANG
Cheater's Class
Aktuelle Literatur[COMPLETED] Ginugol ko ang oras ko sa pag-aaral pero para sa mga magulang ko hindi pa yun sapat. Ang gusto ko lang naman ay maipagmalaki ako ng magulang ko. Ginawa ko ang lahat para lang ipagmalaki nila. Hanggang sa may sinabi sa akin ang nakakatan...
