Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-22-

Medyadaki şarkı ♥ ben. Özellikle lyric videosunu koyayım dedim. Severmisin bilmiyorum ama olsun. İyi okumalar ^-^

Elif'in ağzından

Nur'un davranışları biraz garipti. Yüzü endişeliydi. Bana bakması bile beni eritiyordu. Olmayacak birşey için bu kadar üzülmem normal miydi ki?
Tenefüslerde içerde durmaya özen gösterdim. Sadece sınıfın kapısında durup koridoru izliyordum. Onu köşeden buraya döndüğünü gördüğümde 180 derece hızlıca dönüp sınıfa girdim.
Yerime geçeceğim sırada Mete  beni çağırmıştı.
-Elif şu soruyu anlatsana ya
Dedi.
Onun sırasına dönüp soruya baktım.
-bunu tekniği çok kolay aslında bak şimdi.
Kenara kaydığında yanına oturdum.
Soruyu anlatırken Mete sessizce
-Elif Nur hoca şuan kapıda ama sakın bakma! Sanırım bizi yanlış anladı.
-niye yanlış anlasın ki
-ne bileyim bir soluna bir de buraya bakıyor.

                            -O akşam- 

Nur'un ağzından

Birazdan Emir'in teklifine vereceğim cevabı söyleyecektim. Evimden çıkıp buluşalım dediği kafeye gittim. Masalardan birine oturmuş beni bekliyordu. Yanına gittim.
-hoşgeldin bebeğim çok güzel olmuşsun her zaman ki gibi.
-çok kalmayacağım Emir, bilirsin yapmam gereken işler var.
-peki o halde. Yinede birşeyler söyleyelim.
soda sipariş ettim. Kendiside bir içki sipariş etti.
-Emir niçin Elif'e öyle davrandın?
O sırada içeceklerimiz gelmişti. Emir garsona teşekkür edip göz kırptı.

Garson ise buna karşılık gülümsedi. Sonra Emir bana baktı.
-Ee bir tanıdıkta.
Dedi yalan söyleyerek.
-hı hı evet. Şuan umrumda bile değil. Soruma cevap ver.
-hey sen biraz sinirli misin ne? Ne oldu sana böyle?
-soruma cevap ver.
-ah tamam peki. Sadece biraz gıcık etmek istedim. Hem onun da hoşuna gitti.
Dedi sırıtarak.
-dalga geçmeyi bırak! Hiç de hoşuna gitmiş gibi durmuyordu ama.
-niye bu kadar takıldın ki. Hem konumuz o değil şimdi...
Dedi.
-ama ben onu konuşmak istiyorum.

-ona dışarıda ne söyledin?
Dedim.
-hımm...senin etrafından çekilmesini söyledim.
-ne! Niye böyle birşey dedin ya?
-açıkçası bana senden hoşlanıyor gibi gelmişti. Sonuçta ergen bunlar biliyosun. Doğru düzgün seçim yapamazlar. Ve sonunda üzülürler. Bende bir iyilik yapayım dedim işte. Fena mı oldu?
Dedi.
-yaptığın şey ile onu ne kadar üzdüğünün farkında mısın sen? Belkide eli senin yüzünden o haldeydi.
-eline bişey olmuşsa getirseydiniz ya bakardım ben
Deyip güldü.

-sus artık onla dalga geçmene daha fazla izin veremem. Ne kadar saçma konuştuğunun farkına var artık!
-ama şuan beni koruman gereken yerde onu koruyorsun.
-korunacak biri varsa o da Elif.
Dedim elimdeki bardağı sıkarak.
-ne o yoksa sende mi kızlardan hoşlanıyorsun?
-evet tatlım bunu en iyi annen bilir.
Deyip elimdeki gazozu üstüne döktüm.
Etraftaki insanların hayretle bize bakmaları umrumda bile değildi şuan. Üstüne bakmayı bırakıp o da ayağa kalktı. Elini havaya kaldırdı fakat oradaki insanların tutmasıyla bana vuramadı.

-bidaha karşıma çıkayım deme! Yoksa senin için çok kötü olur!
O bunları söylerken ben ise çantamı koluma takıp kapıya yöneldim son kez ona baktım.
-duydun mu lan beni?
Gülümseyip hareket çekerek kafeden çıktım.
Arkamdan birkaç cümlesi daha kulağıma geldi.
-inanamıyorum ya bu en sevdiğim ceketlerdendi. Nasıl çıkacak şimdi bu...
Arabama atlayıp çalıştırdım. Sonra annemi arayıp haber verdim. Kapatacağım sırada bazı sesler duydum.
-Allah! Bi sağdan bi soldan. Yandan yandan ohh oh.
Sonra bir oyun havası sesi duydum.
-Sanırım annem telefonu kapatmayı unutmuş.
Telefonu kapatıp çantama attım. Ve evime sürdüm.