Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-9-

Medya ben

NUR'un ağzından

Elif nereye gitmişti acaba. Okula diye gelip nereye gitti ki? Başına bir şey mi geldi ki? Öğretmeni olarak bunu öğrenmeliydim. Bu yüzden  alıp öğlen arası oraya gitmeye karar verdim.

.

.

.

Öğlen vakti geldiğinde arabayı kaptığım gibi telefona kaydettiğim adresi bulmaya çalışıyordum. Küçük bir şok yaşadım. Çünkü annemin yeni evi onun tam karşısındaymış. Öncelikle nereye girmelliyim diye düşünürken sol taraftan annemin beni çağırmasıyla oraya döndüm.

-Nur kızım!

Hızla sağıma bi bakış atıp annemin yanına ilerledim. Sarıldıktan sonra içeriye geçtik. Anneme niçin geldiğimi anlattım.
O sırada eve göz gezdiriyordum.
-tamam kızım sen bak istersen öğrencine çıkışta geliceksin zaten.
-tamam hoşçakal anneciğim
-hoşçakal kızım.

Elif'in kapısının önüne geldiğimde birkaç kez kapıyı çalmam sonucunda açtı. Beni görünce suratına şaikın bir ifade takındı. Biraz sonra gözlerinden ağladığını farkettim.

-Elif senin okulda olman gerekmiyor mu?
Birşeyler olmuş anlat bakalım.

İçeriye geçmem için kenara çekildiğinde birşeyler mırıldandığını duydum ama anlamadım. İçeride çokça aburcubur ve peçete vardı. Karşı koltuğa geçip oturdu.

-Okula geliyordun sabah ned-
-Sadece gelmekten vazgeçtim o kadar.

Yalan söylüyordu çünkü gözleri bana bakmıyordu.
-Elif lütfen bana seni ağlatıp üzen kişiden bahset
-hiç-hiç kimse

Ayağa kalkıp yanın oturdum. Ona dönüp sırtına elimi koydum.
-Elif ben senin öğretmeninim değil mi? Sizler benim ailem gibisiniz. Benim görevim seni korumak. Bana ne olduğunu anlatmazsan beni çok üzersin.
Lütfen anlat kim seni bu kadar üzdü?

-beni üzen şey....ailemin yanımda olmamayışı tüm arkadalarımın anne-babası okula geldiğinde kendimi çok kötü hissediyorum.

Elini tuttum.
-bilmeni isterim ki, senin ailen tam burda karşında. Yalnız hissettiğin herzaman benimle konuşabilirsin. Tamam mı?
-saolun hocam

Elif'ten

Kapımın çalınmasıyla koltuğumdan kalkıp hart diye açtım. Karşımda tabiki Nur'u görmeyi beklemiyordum. Hele ben bu haldeyken asla.

- Elif senin okulda olman gerekmiyor mu?
Birşeyler olmuş anlat bakalım.

Kenara çekildim. Sessizce
-boku yedim...
Dedim.

Bana neden ağladığımı soruyordu.

-Elif ben senin öğretmeninim değil mi? Sizler benim ailem gibisiniz. Benim görevim seni korumak. Bana ne olduğunu anlatmazsan beni çok üzersin.

pis kadın bilmiyo ki beni kendisinin üzdüğünü. Nasıl canımın yandığını bilmiyo. Birde şu elimi tutması varya beni deli ediyor.

Ayakkabılarını giyip bana baktı.
-lütfen okula haber vermeden gelmemezlik yapma canım. Kendine dikkat et
Deyip  elini omzuma koydu.
Sadece başımı salladım.

Sonunda  gittiğinde rahatlamıştım.
Ona onu sevdiğimi nasıl açıklayabilirim?
Yoksa hiç açıklamayıp sinirden çıldırsam mı?

Akşam

Sıla ile evde film izliyorduk. Anlaşmamıza göre bu gece burda kalıcaktı annesinden  izin almayı nasıl yaptıysa başarmıştı. Bi ara çöpü dışarıya çıkarmak için gittiğinde bana bağırmaya başladı.

-Elif! Elif bunu görmelisin. Çabuk gel