Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-61-

Keyifli okumlar honeys~

Arzu'nun ağzından

Başım ağrıyordu. Gözlerimi açtığımda değişik bir yer olduğunu çözmem uzun sürmedi.
Önce ileriye sonra soluma baktım. Elif kafasını dizine koymuş uyuyordu sanırım. Anlıma dokunduğumda büyük bir yara bandı yapıştırıldığını farkettim.
Üstümdeki örtüyü kaldırıp etrafıma baktım.

Yavaşça ayağa kalkıp onun yanına yaklaştım. Saçları sol omzundan aşağı sarkıyordu.
Yanlış gördüğümü farzederek ensesine yaklaştım.
Ama öyleydi.
Doğruydu yani.
Elimi kendiminkine götürüp yarayı hissettim.

Bu sefer kolumu onun üstüne uzatıp işaret parmağımı oraya değdirdim. Ürkerek kafasını kaldırıp koltukta geri çekildi.
-ne yapıyordun?
-ben sadece...oraya bakmak istedim.
Ensesini işaret ettim.
-neden?
Yanına oturdum.
-bende de aynı. Aynı yerde yara var. Bak.
Arkamı dönüp saçımı kaldırdım. Bunu yapacağım hiç aklıma gelmezdi.

Etrafta göz gezdirerek birkaç saniye bekledim.
Hiçbir şey söylemedi. Sonrasında koltuktan kalktığını farkettim.
Başka bir odaya gitti ve hemen geri geldi.

-yere düşünce biraz kirlenmişti. Fakat temizlemeyi başardım. Ama daha kurumuş sayılmaz. Bir de mendiliniz de burada.
Hem ciddi hem de sinirliydi.
-saol. O nereye gitti?
-kafana vurduktan sonra Aysel teyze evden çıkıp geliyordu. Beni omzumdan tutup sarsarken ağlayarak 'Deren'im olsan böyle yapmazdın' gibi şeyler söyleyip gitti. Aysel teyzeyle seni kaldırıp içeriye aldık işte. Bu kadar.
-anladım...kendisine yerime teşekkür et.
Kafasını sallayıp kollarını göğsünde birleştirdi.

-sen-
Lafımı bölerek bana öfkeyle bağırdı.
-neden bıraktın beni?
Yutkundum.
-bunu anlattım zaten sana.
-hayır. Hayır bu değildi. Sen olayı anlattın ama ben neden benden vazgeçtiğini bilmek istiyorum.
Ayağı kalkıp karşısına geçtim.
-istemediğim bir adamın çocuğuna bakmak istemedim. Seni kabullenmek istemedim.
-ama ben seninde çocuğundum. Neden bu yönden düşünmedin?

Bir şey söylememi bekliyordu.  Vazgeçince kafasını sallayarak eliyle yüzünü sildi.
-ağlama...
Kısa bir gülüş attı.
-sadece 'ağlama' mı? Gerçekten hiç sevgi yokmuş kalbinde. Ben hiç böyle hayal etmemiştim.
-ama düzelte-
-gider misin artık.

Kabanımı ve üstünde ki mendili alıp son kez ona bakarak evden çıktım.

Araya bir not bırakayım; Elif  Arzu'yu taşırken yarasını farketmişti.
Gereksiz bir bilgi oldu sanırım ama devamm.

Elif'in ağzından

                     -1 hafta sonra-

Denizi izlerken başımı göğsüne koydum.
-biraz rahatladık birkaç gündür değil mi?
Kafamı salladım.
-evet.

Kafamı kaldırıp ona yaklaştım.
-sana bayılıyorum.
Nur elini çeneme koyup parmaklarını yanaklarıma bastırdı.
-neyime mesela?
Bu sırıtışı biliyordum.

-boyuna posuna.
-hah doğru söylüyosun. Her kızın boyu 1.80 olmuyor.
-o kadar mısın gerçekten?
-2 santim sonra evet.
-kıskandım.

parmağımı dudağının yanına götürdüm.
-dudak şeklin çok hoşuma gidiyor.
-biliyorum.
Kafasını benimkine dayadı. Sessizce gülüştük.
-sende de benim hoşuma giden şey ne biliyo musun.
-hmm?
Dudaklarını kulağıma getirip elini duyulmasın diye yanağıma koydu.
-bilerek yapıyordum. 
Dedim.
Elimi tutunca ayağı kalktık.
-kahve zamanı.
-olur. Yarım saate gidiceğim zaten.
-ben bırakıcağım.

*****

-görüşürüz aşkım.
-görüşürüz bebeyim. Buraya gel.
Deyip yüzümü kendisine yaklaştırdı. Yumuşak dudaklarına uzun bir öpücük bıraktım.
Ayrıldığımızda elimi kapı koluna götürdüm.
-dur bidaha öpeyim.
Gülümseyerek yanına yaklaştım.
Birkaç kez öptükten sonra kıkırdamaya başladı.
-peki görüşürüz.
-görüşürüz.
Tekrar elimi kapı koluna götürdüm.
-bidaha öpim mi?
-hayır demem.

Ayrılmayı başardık ve ben ona el sallayarak içeriye girdim.
Zile basıp gülümsedim. Nur'u çok seviyordum.
Kapı açıldığında kafamı kaldırıp karşıma baktım.
Onu beklemiyordum.
Gerçi annesinin eviydi. Burada olması gayet normal.

-Hoşgeldin Elif.
Dedi. Heyecanlı mıydı? Öyle görünüyordu sanki.
Mutfaktan anneannem çıkınca gülümsedim.
-anneanneciğim.
Onun sağ tarafından geçip anneanneme sarıldım. 
-hoşgeldin yavrum.
-hoşbuldum.
Gülümseyip montumu çıkardım. Askılığa uzandığımda yetişemediğim için hemen  elimden aldı.
-ben asarım.
Yüzüne baktığımda ağzının kenarları kıvrılmıştı.
Anneanneme döndüm.
Birlikte oturma odasına geçtiğimizde sağ taraftaki koltuğun kenarına oturdum.

Birkaç dakika sonra, o benimlr konuşması gerektiğini söyledi. Anneanmem de ısrar edince kabul etmek durumunda kalmıştım.

*****

-düşünüp bir karar verdim ve bunu düzeltmek istiyorum. Lütfen herşeyi düzeltmem için bana bir şans ver. Anne olmanın nasıl birşey olduğunu bilmek istiyorum. Daha da önemlisi senin gibi bir kızımın olmasının duygularını yaşamak istiyorum.

Hepsini tek nefeste söylediği için en son nefesi kesilmişti.

-ne diyebilirim bilmiyorum.
İlk defa güldüğünü gördüm. Gözleri küçülmüştü. Neden yaptığını düşünürken konuştu;
-peki kararsızsın normal tabi.
Başını eğip saçını düzeltti ve tekrar bana baktı.
-o zaman bende kendi şansımı kendim yaparım.
-nasıl yani?

Ayağa kalkıp telefonuna uzandı.
-yakında görürsün.
Ve tekrar gülümsedi.

İyi geceler bayanlar...
Bu bölümü biraz karışık bir kafayla yazdım :D o yüzden uzun sürdü yazmam geç atıyorum biraz.
Gerçi sabahın gün doğarken de bölüm atmıştım  ben skösööwösö