Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-63-

Sorularınızı bırakabilirsiniz.
Keyifli okumalar...

Elif'in ağzından

-peki tamam.
-harika.
Arabaya doğru yürüdüm.
Ön kapıyı açıp oturduktan sonra kemerimi takarken onu izledim.
Yüzünde tuhaf bir hâl vardı.

*****

Bizi Aysel teyze ile geldiğimiz ayrıca her şeyi öğrendiğim kafeye getirdi.
Arkasından gidip masa seçmesini bekledim.

Ortalarda bir yeri seçtiğinde karşısına oturdum.
Kabanını çıkartıp yanında ki sandalyeye bıraktı.
Ellerimi masanın üstüne koyup yüzüne bakmaya başladım.
Ama zordu.

-sana söylemek istediğim şey; bana bir şans vermeni istiyorum. Daha doğrusu ikimize. Bana kırgınlığını biliyorum. Bunu düzeltip yeniden başlamak istiyorum.
Ben sadece annen olmak istiyorum. Bunu kabul edebilir misin?

*****

Beni eve bırakacağını söylemişti.
Ama hayır demedim bu sefer.
Kemerini takmadığını söyliyecekken arabanın arka tarafından gelen ses yüzünden dikkatim dağılmıştı.
-bekle.
Arabadan indi.
Soluma dönüp ne olduğunu görmeye çalıştım.

Tekrar arabaya gelip oturdu.
-bisikletli biri, çarptığını söyledi. Neyse ki bişey olmamış.
Kafamı sallayıp önüme döndüm.
Araba ilerlemeye başlamıştı.

Yağmur şiddetini iyice arttırmış, yol neredeyse görünmüyordu.
Eve çok az kalmıştı.
-Allah allah...
Soluma dönüp ne olduğunu anlamaya çalıştım.

-olmuyor!
Ayağını zorladığını gördüm.
-ne oluyor?
Gözleri dolmuştu.
-fren tutmuyor.
Önümüze baktığımda birinin durduğunu gördüm.
Tabi o da öyle.
-çocuk...

Arzu'nun ağzından

Ayağımı tekrar tekrar bastırmama rağmen işe yaramıyordu. Ellerim titremeye başlamıştı.

Durmamı sağlıyacak bir şey aradam ama birkaç saniyelik bir mesafe kaldığı için bir fayda etmemişti.
Tek yapabildiğim sol tarafta ki çöplüğe doğru yön vermekti.

*****

Tüm vücudumda beni öldürecek ağrılar hissettim.
-A.....
Özellikle bacağım ve başımda hissediyordum ağrıları.
-ANNE! Ölme lütfen. Bir kez daha mı bırakacsın beni?
Görüşüm bulanık olsa da açabildim gözlerimi.

-hayır....bacağım. bacağıma ne oldu?
Çok ağlıyordu. Göz yaşlarını yüzünden silmek istedim fakat hareket edemiyordum.
-bacağın koltuğunla kapının arasına sıkışmıştı.
-sen iyi misin? Bi yerin ağrıyor mu?
-hayır çok değil.

Kafamın arkasında ellerini hissettim. Başımı dizlerinin üstüne koydu.
-şhh ağlama.
Sağ elimi kaldırıp kolunu tuttum. Yüzüne çarpan ışıklarla beraber ambulans sesi gelmişti.
O etrafa baktığı an dudaklarımı ısırdım.
-ııh...
Kafasını hemen bana çevirdi.
Ardından yanımıza gelenler oldu.

Acıya katlanamıyordum.
Herşey hemen gelişiyordu. Kendimi sedye üstünde buldum bir an da.

Elif'i görmeye çalıştım.
Bana bakıyordu.
Dirseğini sarmışlardı.
Kalkmak için destek almaya çalıştım ama beni engelliyorlardı.
Direnmek istemedim.
Gözlerimi kapattım.

******

-uyanıyor. Ablacığım iyi misin?
Her iki yanım da doluydu.
Yutkundum.
Başımı salladım.
-Elif nerede? Onu görmek istiyorum.
-kızım dur o iyi çok şükür.
-görmek istiyorum lütfen.
-birazdan çağırırız.
-peki. 

Annem elimi tuttu. Bu sırada bacağımı farkettim.
Sol ayağımı alçıya almışlardı.
Sonra o an'ı hatırladım. E tabi gülümsemeden de edememiştim.
-bana anne dedi. Anne.
-gerçekten mi?
Dedi Zeynep.
Ona sonrada anneme baktım.
-evet, dedi.

-su verir misin canım?
-tabi ablacığım.
Oturmak için kenardan tuttum. Annem yardım etmek için kolunu sırtıma götürüyordu.
-anne dur. Ağrıyor.
-hemşire söyledi sırtında soyulma olmuş. İstemeden hayal ettiğim için yüzümü buruşturdum.

Ben bardağı kafama dikerken içeriye bir kadın girmişti. Onun Nur'un annesi olduğunu öğrendim.

Birkaç dakika sonra kendisi de gelmişti.
-geçmiş olsun Arzu hanım.
-Saol.
-sizin durumunuz daha ciddiymiş ama neyse ki iyisiniz. Elif, o çok üzüldü.
-öyle ya miniğim benim.
Dedi Zeynep.

-sanırım Elif'le aranızda ki buzları eritmişsiniz?
Dedi gülümseyerek.
Ona karşılık gülümsemeye çalıştım fakat ağlayac gibi hissediyordum.
Mutluluktan.

-ona bunca zaman layık olduğu anneliği vereceğim.
Yüzümde Zeynep'in elini hissettim.
-ablacığım ağlama lütfen.
Saçlarımı düzeltip elini tuttum.

Elif'in ağzından

Hastane yatağında oturup sürekli düşüncelere dalıyordum. Kapı açılınca kafamı kaldırıp gelene baktım.
Nur ve ardından Aysel teyze görünmüştü.
-Aşkım!
Koşarak bana sarıldı.
Ağlamış.
Ona sım sıkı sardım kollarımı.
-kolun? Çenende bant var. Başka bir yerin ağrıyor mu?

-hayır.
-bak varda söylemiyorsan-
-yemin ederim sadece kolum.
İkna olmuşa benziyordu.
Geri çekildi.
Aysel teyze anında bana sarılmıştı.

Biraz sonra Nur ve beni yalnız bırakıp odadan çıktı.
-ah Elif ah...
Kafamı göğsüne yasladı. Kollarımı ona sardım.
-az kalsın çıldıracaktım.
Dudağının kenarını öptüm.
Odadının kapısı şak diye açılınca sarılmaya devam ettim.

Hemşireydi.
-pardon sizi dışarıya almak zorundayım. Muayene ediceğim.
-tamam.
Geriye çekilip gözlerime bakıp odadan çıktı.
Tekrar yatağa oturdum.
Kolumda ki eski sargıyı söküp yenisi sardı.

Annemi görmek için odadan çıkıp onun odasının yanına gittim.
Kalbim küt küt atıyordu.
Kapının kolunu kavrayıp aşağı indirerek açtım.
Herkes odadaydı ve bana bakıyorlardı.
Annem ise direkt gözlerime tebessüm ediyordu.

İyi geceler herkese.
Görüş ve yorumlarınız bekliyorum.♡♥