Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-48-

♥

Keyifli okumalar...

                            -cumartesi-

Arzu'nun ağzından

Kahvemden bir yudum alıp dosyaları bilgisayara geçirmeye devam ettim. O sırada telefonum çalınca soluma uzanıp ekranı kendime çevirdim.
Annemin aradığını görüp iç çektim.
Aramayı onaylayıp kulağıma getirdim.

-alo?
-alo kızım. Seninle konuşmak istiyorum müsaitmisin?
-hayır anne değilim. İşlerim var.
-Arzu yavrum yapma böyle bana kaç gün oldu konuşmuyorsun bizimle. Kahroluyorum kızım. Kahroluyorum. İzin ver bugün seninle konuşayım.
-anne...
Yumuşak çıkan sesimin farkına varıp gerildim.

-peki bugün gelirim sana işten sonra. Şuan kapatmalıyım çok yoğunum.
-heh tamam kızım. Sana kolay gelsin. Akşama görüşmek üzere.
-görüşürüz...

Telefonu kapayıp masaya bıraktım.
Elimi göğsümün üstüne bastırıp acının geçmesini umdum.
Gözümün önüne ona arabayla çarmam gelmişti. Ve sonra yanına gittiğimdeki ifadesi... Saçma düşüncemi unutmak için başımı iki yana salladım.
-asla öğrenmeyecek.

Tekrar dik oturup işlerime döndüm.

Zeynep'in ağzından

Umutla anneme bakmaya devam ettim. Telefonu kapayıp bana döndü.
Ardından yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.
-akşam gelicekmiş.
-oh be...
Önümdeki çaydan biraz içip düşünmeye başladım.

-anne.
Başını ellerinden bana çevirdi.
-efendim yavrum?
Ayağa kalkıp yanına oturdum.
-anneciğim benim aklıma takılan birşey var. Şimdi ablamla tekrar eskisi gibi olduk diyelim.
Peki ondan sonra ne olacak. Yani yeğenimle konuşmayacakmıyız.
Ona herşeyi açıklamayacakmıyız?

Başını yavaşça salladı.
-Herşeyi bilmek Elif'in en doğal hakkı.
Gülümsedim.
-evet aynen öyle.
Dedim.
-fakat...
-fakat?
-Elif şuan bunu öğrenemez. İlk önce onu buna alıştırmalıyız.
-nasıl yapıcağız peki bunu?
-birkaç fikrim var. Odama çıkalım. Günlük lazım.

Elif'in ağzından

-tamam ablacığım ama lüt-
Gülümsedim.
-peki tamam bu sefer itiraz etmiyorum.
Perdeyi sol elimle hafifçe aralayıp caddeden geçen insanlara baktım.
-bende seni çok seviyorum. Görüşürüz.
Telefonu kapayıp ekrana baktım.

Arkamı yavaşça dönmüşken Nur'un habersizce sarılması beni korkuttu.
Kollarını bana dolayıp kendine çekti.
-kimmiş bakalım o çok sevdiğin kişi?
İlk önce saçları sonra da üstündeki beyaz bornoz dikkatimi çekmişti.
-pişt!
Boyunu benimle aynı yapmak için eğildiğinde bakışlarımı ona çevirdim.

-ne? He evet şey.
Salak kalbim niye bu kadar hızlı atıyordu ki şuan?
Gözlerinin içine birsüre bakıp bakışlarımı kaçırdım.
-ablamla konuşuyordum.
-hmm tamam.
Çok hızlı nefes alıp verdiğim umarım dışarıdan görünmüyordur.
Kollarını gevşettiğini hissedince ondan ayrılmak için geriye gittim.

Fakat o sırıtarak beni tekrar çekti. Kafasını yüzümün karşısına getirip gözümün içine bakmaya devam etti.
-bir sorun mu var acaba Elifçim?
-ha-hayır yok tabiki. Neden olsun.
-bilmem bana bakmıyorsun da ondan dedim.
Kendimi zorlayıp gözlerine baktım.
-yanakların kızardı!
Kahkaha atmaya başladı.
Sol elimi yanağıma götürdüm. Sıcak basmış gibi hissettim.

Gözlerim istemsizce(gerçekten) bornozunun altından görünen köprücük kemiğine kayıyordu.
-ayy şaka gibi!
-Elif sen benden utanıyormusun?
Gözlerimi açıp ona bakarak başımı iki yana salladım.
-diyosun? Eh peki o halde.

Kollarını belimden çekip elini bornozun kemerine götürdü.
Napıyor diye düşünürken kemerini çıkarttı.
-dur tamam ben utangaç birisiyim. Belki biraz yani. Hadi git  içeride giyin. Hasta olucaksın.
-bilki biriz yini. Aşkım basbaya utanıyorsun işte. Ama bence çok tatlı. Bana da eğlence çıktı.
Kahkaha atmaya devam etti.

-dalga geçme lütfen.
Solundan geçip koltuğa oturdum. Telefonu açmak için şifremi girdim.
-ay ayy...
Sırıtarak kapıya gitti.
Kaşlarımı çatarak ona baktım. Olduğu yerde durmuştu.
Ellerini bornozunun önüne götürmüştü.
-böö!
Diyerek arkasını döndü.
-yaa.
Kafamı çevirip gözümü kapattım.

Gülme krizine girmiş gibi kahkaha atıyordu.
-E-elif....
Hala gülüyordu.
-seni bundan sonra shy shy shy diye çağıracağım.
-güldürdün beni Elif. Neyse gideyim de giyineyim bari.

Bölümü yazarken gram keyif almadım.
Çok bozuk bir bölüm oldu biliyorum.
Uzun zamandır yazmadığım için uyumsuz oldu büyük ihtimalle.
Fakat diğer bölümlerde düzelteceğime inanıyorum. İyi akşamlar.