Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-44-

Kitap ile ilgili ya da normal sorularınızı buradan ve ya instagram üzerinden yollayabilirsiniz♥ çaktırmayın reklam yaptım :p

Keyifli okumalar. Buarada yukarıdaki şarkı ile okumanızı öneriyorum.

-2 hafta sonra cuma akşamı-

Elif'in ağzından

Nur'un evindeydim. Biraz önce banyodan çıkmıştım. Ve şuan odasında saçlarımı tarıyordum. Aynada ki yansımama bakarken bana seslendiğini duydum.
-Elif!
Biranda odasının kapısını açıp birsüre orada bana baktı. Yüzü ve sesi sinirli olduğunu apaçık belli ediyordu.
-Efendim, ne oldu?
Elindeki telefonumu yeni farketmiştim. Bana doğru yürüyüp telefonun ekranını bana çevirdi.
-Bu ne Elif? Ne bu söyle bana?
-Nur o... önemli bir konu değildi kapattık onu biz.

-kapattınız unutuldu yani öyle mi?
Başımı salladım. İstemsizce oturduğum yerde biraz daha geriye gittim.
-nasıl böyle birşeyi bana söylemezsin ya! Bir hafta önce sana seni sevdiğini itiraf ediyor. Sende hâlâ konuşmaya devam ediyorsun. Birde evine kadar gelmiş.
-Nur lütfen sakin ol...
-Ben sana kimle konuşuyorsun dediğimde, bana hiç kimseyle dedin.
-kızarsın dedim. Zaten o konuyu açmadık birdaha.
-şimdi kızmadım mı Elif.

Biraz durup derin derin nefesler aldı.
-Sende kapandı sanıyorsun. Bildiğin sana yavşıyor alttan alttan.
Sinirden gözlerimin dolduğunu hissediyordum.
Ses tonunun ve hareketlerinin farkında değildi.
Birkaç saniye gözlerime bakıp farketmiş olacak ki;
Yüzü normal bir hâl almıştı. Yataktan kalkıp odadan çıkmak için solundan geçerek çıktım.
Banyoya girip ellerimi lavaboya dayadım. Gözümden akan birkaç damlayı silip oturma odasına girdim.

Koltuğun köşesine geçip dizlerimi kendime çektim.
Sanki gerçekten dinliyormuş gibi ekrandaki diziye gözlerimi diktim.
Biraz sonra ayak seslerini duydum.
İçeriye geçip bana bakmaya başladı ona bakmıyordum ama yinede farkediyordum işte.
Yanıma gelip oturdu.
-Elif...
-özür dilerim sana bağırmamalıydım.
-önemli değil.
Sesim biraz kısık çıkmıştı.
Elini yanağıma koyup ona bakmamı sağladı. -Önemli tabiki. Seni o kadar kıskanıyorum ki herkesten bazen böyle sinirlenmeme sebep oluyor. Gördüğümde çok sinirlenmiştim. Birde belliydi önceden. Hissetmiştim.

Nur ile konuşup tekrar eski halimize döndükten sonra uyumaya karar verdik.

Sonraki gün
Arzu'nun ağzından

Akşam, bir arkadaşımla kahve içmek için buluştum.
Kafeye girdiğimde onu köşede otururken buldum.
Elini kaldırıp bana gülümsedi. Aynı şekilde
Gülümseyip ona yaklaştım. Ayağa kalkıp bana kollarını açtı.
-Hoşgeldin Arzu'cuğum.
-Hoşbuldum.
Karşısındaki sandalyeyi çekip oturdum. Çantamı masaya bırakıp ona döndüm.
-Naber? nasıl gidiyor şirkette işler falan.
-güzel gidiyor. İki hafta baya yoğun geçti. Bu hafta eski haline döndü diyebilirim.
-Çok iyi çok iyi.
-senin hastane nasıl?

______
Saate bakıp kalkmamız gerektiğine karar verdik.
Kafeden çıkıp kapının önünde sarılarak vedalaştık.
Arabaya doğru ilerleyip kapıyı açtım. Çantamı yan koltuğa bırakıp kemerimi taktım.
Anneme uğrayıp ordan eve geçmeyi planladım.
Yaklaşık 15 dakika sonra annemin evine varmıştım.
Demir kapıdan girip arabayı park ettim.
Zile basıp biraz geride durdum.

Biraz sonra kapı açıldı.
-Hoşgeldiniz Arzu hanım.
-saol, annem nerede?
-Züleyha hanım yukarıda odasında. İsterseniz salonda bekleyebilirsiniz çağırayım ben kendisini.
-yok ben giderim yanına.
-peki.
Sessiz adımlarla merdivenlerden çıktım. Odasının önüne geldiğimde içeriden mırıltı ve ağlama sesleri geliyordu. Kapısı azıcık aralık olduğu için ses yapmadan kapıyı geriye kadar açtım.
Çalışma masasında, masa lambası yakmış bir şekilde duruyordu.

Arkasından yaklaşıp önüne baktım. Günlüğünde ki bir sayfa açıktı.
Okumaya çalıştım.
İlk satırda; "Arzu'nun bebeğini-" diye birşey yazıyordu fakat kolları yüzünden
Devamını okuyamamıştım.
-Ah benim talihsiz torunum, ah Arzu'm...
Vücudum gördüklerim yüzünden titremeye başlamıştı.
Sinirden kızarıp sulanan gözlerimi kapatıp bir süre bekledim.
-A-anne.

Annem hızlıca ayağa kalkıp bana baktı.
-kızım. Sen ne zaman geldin?
-Gördüm anne. Duydum da. Siz ne yapmaya çalışıyorsunuz?
-kızım açıklamama izin ver.
Sıktığım elimi kavrayıp beni yatağına oturttu.
-Hadi!
-Nereden başlıyacağımı bilmiyorum kızım...
-O...o yazılar ne demek? Zeynep ve sen ne planladınız gizlice herşeyi anlat!
Gözüm masada ki günlüğe kaydı. Ayağa kalkıp günlüğe uzandım.
-kızım dur!
Anneme başımı çevirdim. Önüme geçip gözleri dolu bir şekilde bana baktı.
-Öğrenmek istemeyeceğin şeyler var orada. Lütfen-

Kolumu sağ tarafından uzatıp günlüğü aldım.
-kızım gerçekten bilmek istiyormusun?
yatağa oturup ona baktım.
Yanıma oturdu. 
Günlüğünü biraz kendine çekip bir yeri açtı. Eliyle sayfaları gösterdi.
Şuan ne öğreneceğim konusunda bir fikrim yoktu.
Belki olumlu belkide olumsuzluk yaratacak şekilde bana geri dönecekti.
Ama yinede buna razı gelmiştim. 

Annem anlatırken bende bir yandan yazıları okumaya başlamıştım.

Diğer ne olacak acaba :/ çünkü hikaye bok yoluna gidiyii

Sizce Arzu ne tepki verecek?

İyi geceler diliyorum.