Just a Teacher | Tamamlandı |

Bölüm-62-

Sorularınızı bırakabilirsiniz<3

Keyifli okumalar...

Elif'in ağzından

Neydi şimdi bu?
Onunla konuşmayı kabul etmemeliydim bile. Anneannem içeriye gelince ona baktım.
Kendi kendine bişeyler söyleniyordu. Fakat anladığımı söylemem.

-onun burada olduğunu söylemedin.
Tekli koltuğa oturup yaslandı.
-kuzum geleceğini bilmiyordum bende.
Kafamı salladım.

Arzu'nun ağzından

-ve...siparişi onayla. Bununla birlikte 4 tane oldu sanırım. Neyse.
Telefonu kapayıp beklemeye başladım.
Birkaş dakika sonra kapı açılınca oraya döndüm.
-kızım gel hadi Elif gitti şimdi.
-tamam geliyorum.
Ayağa kalkıp üstümü düzelttim.

-ne yapıyordun sen?
Odadan çıkıp merdivenlere yöneldim.
-hiç. Sadece bekliyordum işte.
-peki madem.
Son basamağı inerken aklıma gelen şeyle durdum.
-Anne. Zeynep'i çağıralım!
-sende bi haller var.
-hayır her zaman ki-tamam belkide biraz değişik olabilirim.
-neyse ara bakalım sen. Bende bir arkadaşımla görüşeceğim.
-tamam hemen arıyorum.
Dedim gülümseyerek.

*****

Kapıyı hızlıca açtım.
-Hoşgeldin canım.
Kaşlarını kaldırarak güldü.
-hoşbuldum ablacığım.
-içeri gel hadi.

Üstündekini asıp saçını açtı.
-annem burda herhalde.
-evet. Hadi gel.
İçeriye girdiğimizde telefonu kapatmak üzere olduğunu gördük.
-görüşürüz Ayselciğim. Sende selam söyle.
Boğazını temizliyip bize baktı.
Zeynep'i annemin yanına ittirip karşılarına oturdum.

-hey!
-şştt. Hadi sevin birbirinizi.
Dedim.
İkisi de sorarcasına bana bakıyordu.
-hadi ama!
-peki...

Ellerimi birbirine kenetleyip hareketlerini izledim.
-öpsene anne.

-kızım onu boşver buaralar böyle davranıyor.
Öptükten sonra ayağa kalktım.
-teşekkürler.

                     -2gün sonra-

Kapı tıklatılınca kafamı kaldırdım.
-gel.
-Arzu hanım kargonuz.
-saol.
-bir isteğiniz varmıydı?
-hayır teşekkür ederim tatlım.
O adadan çıktıktan sonra çekmeceden makası alıp karton kutuyu önüme çektim.

Kapağı kaldırıp kitapları elime aldım. Hepsini tek tek inceleyeceğim.
Fakat eve gidince.
Tekrar hepsini içine yerleştirip etrafı toparladım. Çantamı ve kutuyu aldıktan sonra erken çıkacağımı söyleyip ayrıldım.

Gerçekten de baya erkendi.
Ama şuan bu umrumda değil.
Arabayı çalıştırıp eve sürdüm.

Banyo yapıp üstümü değiştirdikten sonra kutuyla birlikte oturma odasına geçtim.
Kitapları çıkarıp üst üste dizdikten hemen sonra en üsttekini elime alıp koltuğa oturdum.

   Etkili Ebeveyn Eğitiminde Uygulamalar
        Bölüm 1  -Çocukla ilk iletişim-

-hadi bismillah...

*****

Boğazımı temizleyip nefesimi topladım.
-mer-merhaba anneciğim.
-MERHABA! Anneciğim.
-hayır hayır....
-off kötü oldu. Sesimi düzgün ayarlayamadım. Neyse sonra ki bölüme geçiceğim.

        Bölüm 2  -çocuğa sevgi gösterme-

Tekrar yerime oturup okumaya devam ettim.

5. Bölümün sonlarına doğru uykumun ağır bastığını farkedip uzandım. Son kez saate bakıp gözlerimi kapadım.

                    -dört saat sonra-

Elif'in ağzından

Çöp poşetini kovaya fırlattıktan sonra anahtarımı kontrol ettim.
Çebimde olduğunu hissedince rahatlayıp evden ayrıldım.

Ellerimi montumun cebime koyup yürümeye devam ettim. Biraz acıkmıştım bu yüzden okula giderken uğradığım dükkandan poğaça almaya karar verdim.
Yağmur hafif hafif yağınca kapşonumu taktım.

Güneş yavaşça çekiliyordu. Gerçi bulutlu olduğu için gökyüzü zaten karanlıktı.
Bu havayı sevmiyorum. Arkamdan bir hışırtı gelince döndüm.
Ağacın dallarından gelmiş olmalıydı.
Umursamayıp önüme döndüm. Dükkana gelmiştim.

Birkaç tane poğaça alıp çıktım.
Yağmur ben içerideyken şiddetlenmiş olmalı. Şemsiyesi olmayanlar kaçışıp duruyordu.
Yağmurun biraz dinmesi benim için iyi olurdu.
Çünkü bende de yoktu.

Duvar kenarında durup beklemeye başladım.
Korna sesini duyduğumda sağ tarafıma baktım.
Anneannemin arabasıydı.
Birkez daha kornaya bastığında hızlıca arabaya koştum. Arka kapıyı açıp içeri girdim.
-merhaba.
Dedim.

Bir an için donakaldım.
Çünkü araba anneannemin değildi.
-merhaba.
Dedi annem.
-ben olduğumu bilseydin binmezdin herhalde. Doğru ya camlar yüzünden içerisi görünmüyor.
-haklısın bu yüzden geri ineceğim.

Elimi kapı koluna götürdüğüm anda arkaya uzanıp beni engellemeye çalıştı.
-Dur, lütfen. Tek istediğim seninle konuşmak.
-istemiyorum.
Kolumu tutan elini ittirip kapıyı açtım.
Yürümeye başladım.
-Elif!
İsmimi söyleyince tuhaf olmuştum. Olduğum yerde durdum.

Tam önümde dikilip beni geren gözleriyle bana bakıyordu.
-arabaya bin.
-i-istemiyorum dedim.
-bende arabaya binmeni söyledim. Hemen!
-...
-çabuk bin yoksa beni dinleyene kadar seni takip ederim! Daha önceden yaptığım gibi.
-ama-ne dedin? Beni takip mi ettin?
-evet ettim. O manyak kadın birdaha gelecek mi diye kontrol ediyordum. 
Birşey söylemedim.
-şu arabaya biniyor musun artık?

Sabah uyandığımda "muhtemelen öğlen" güzel bir bölüm yazacağım fakat şuan küçük bir rahatsızlığım var. Uykuya ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Sabaha görüşmek üzere<3