Not Like Most Love Stories (NL)

78. Not Your Decision

Angelo's POV:

'Waar sloeg dat op?' vraagt Grace geïrriteerd en ik haal mijn schouders op. 'Papa gemeen!' zegt Maggie en ze stappen de auto uit. Ik betaal de chauffeur en loop snel achter ze aan. 'Hey, ik bedoelde het niet zo.' zeg ik tegen Grace en ze slaat haar armen over elkaar. 'Dat moet je niet tegen mij zeggen maar tegen haar, denk je niet?' vraagt ze geïrriteerd en ik knik. 'Ik zal zo naar haar toe gaan, ik denk dat we beide moeten afkoelen.' zeg ik en ze zucht even. Ik loop achter hun aan naar de lift en wacht tot we eindelijk op de kamer zijn. Grace zorgt ervoor dat Maggie haar pyjama aantrekt en in haar kamer gaat slapen. Ja onze kamer heeft een soort aparte kamer voor Maggie.

'Ze slaapt.' zegt Grace zuchtend en ze springt op het bed. Ondertussen zijn we beide zelf ook omgekleed om naar bed te gaan, alleen het voelt gewoon niet goed. 'Waarom zei je zulke dingen tegen Em?' vraagt ze dan en ik zucht diep. 'Omdat ze niet weet hoe ze zijn. Pa wilt alles snel, zodat hij dingen kan zeggen over ma.' 'Hoe weet je dat?' vraagt ze en ik ga rechtop zitten, met mijn voeten op de grond. Ze komt achter me zitten en leunt met haar rug tegen de mijne aan. 'Omdat ze dat ook bij mij hebben geprobeerd.' zeg ik en ze draait zich om. Haar handen gaan op mijn rug en ik voel haar ademhalen in mijn nek. 'Wat is er gebeurd?' vraagt ze zacht en ik zucht diep. 

Dit is namelijk de eerste keer dat we hierover praten. Voor zover ik weet denk Grace dat ik al mijn hele leven goed contact heb met Emily. 'Toen ik vijf was, zijn mijn ouders gescheiden. Mijn pa ging vreemd met Linda, terwijl mijn moeder zwanger was van Emily. Hij nam mij mee en verhuisde hierheen. Ik heb hier zowat mijn hele leven gewoond, tot mijn negentiende. Ik trok het gewoon niet meer.' Ik val even stil. 'Als je het niet wilt vertellen, hoeft het niet.' zegt Grace snel en ik schud mijn hoofd. 'Linda haatte mij oprecht. Ze vertelde allemaal leugens over mijn moeder en mijn vader liet haar gewoon haar gang gaan. Hij zei zelf ook veel gemene dingen over haar, maar dat was omdat hij Emily niet mee kon nemen. Het leven was zwaar Grace.. Zo zwaar.' Ze trekt haar handen weg en komt naast me zitten. 'Elke dag vertelde ze me hoe erg ze me haatte. Totdat ik flipte. Ik zei dat ze niet zo moest praten over mijn moeder en ze stopte. Puur omdat ik echt, maar ook écht agressief werd.'

Ze giechelt even en pakt mijn hand vast. 'Op mijn negentiende ben ik weggegaan. Ik was nog steeds boos, maar ik kon wel normaal met hun in een kamer zitten. Ik ben naar Nederland verhuisd omdat ik hoorde dat mijn zusje, Emily, en mijn moeder hier waren. Ik heb drie jaar naar hun gezocht en ook wat illegale dingen gedaan, maar dat is nu allemaal achter de rug.' zeg ik zuchtend en ze kijkt me vragend aan. 'Was jij zo een gangstertje?' vraagt ze plagend en ik moet lachen. 'Jup, de enige echte.' zeg ik speels en ze giechelt weer. 'Ik wil niet dat Emily hetzelfde moet aanhoren. Ik bedoel, ik weet dat ze ma nooit gaat haten.. Alleen ik zag hoe Linda naar haar keek vanaf het moment dat we dat rot huis binnen liepen.' 'Sshh.. Ik vind nog steeds dat je niet zo op Emily moest flippen, maar je hebt je redenen.' zegt ze en ik kijk haar aan. 

'Ik hou van je.' zeg ik en ze glimlacht naar me. 'Ik ook van jou.' zegt ze en ze geeft me een kus. 'Ik moet wel met ma praten.' zeg ik en ze kijkt me vragend aan. 'Moet ik mee?' vraagt ze en ik schud mijn hoofd. 'Ik red dit wel alleen.. denk ik.' zeg ik en ik sta op. 'Bel me als er iets is.' zegt ze en ik knik. Ik loop de kamer uit en ga meteen richting mams kamer. Wanneer ik daar aankom zie ik dat de baby's nog steeds hier zijn. 'Heeft ze ze niet opgehaald?' 'Ik wist amper dat jullie terug waren, hoe was het?' vraagt ma en ik ga zuchtend op de bank zitten. 'Het ging dus helemaal fout..' begin ik en ma zucht diep. 

Aiden's POV:

'Doe rustig.. Hij bedoelde het vast niet zo.' zeg ik en Emily kijkt me boos aan. 'Ga je zijn kant kiezen?' vraagt ze geïrriteerd en ik schud mijn hoofd. 'Maar je zei zelf al dat je het snel vind gaan.' zeg ik. Ik had beter mijn mond kunnen houden, want nu lijkt ze alleen maar bozer. 'Emily.. Doe alsjeblieft rustig.' zeg ik en ik loop naar haar toe. Ik sla mijn armen om haar middel en druk mijn hoofd in haar nek. 'We moeten gewoon rustig aan doen, als hij de kinderen wilt zien kan dat ook later. We hebben nog tijd.' zeg ik en ze zucht diep. 'Ik snap gewoon niet wat Angelo's probleem is. Hij noemde me gewoon dom? Alleen omdat ik geen nee wil zeggen tegen pa?'