Not Like Most Love Stories (NL)

41. Doctors Appointment

Emily's POV:

'Emily! Wakker worden! Kom eindelijk eens uit je kamer joh!' schreeuwt Naomi en ik draai me om. 'Ik hoor van je ma dat je de hele week in je kamer zit!' schreeuwt ze en ze springt op het bed. 'Dus?' vraag ik gapend en ze trekt de deken weg. 'We moeten naar de dokter, weet je nog?' vraagt ze en ik knik. 'Ik ben klaar over vijf minuten.' lieg ik en ze probeert me uit bed te trekken. 'Over vijf minuten moeten we daar zijn, dus beter schiet je op.' zegt ze klagend en ik ga rechtop zitten. 'Kijk je buikje dan!' zegt ze opgewonden en ze wijst naar mijn buik. 'Vorige week zag je het helemaal niet.' zegt ze en ik haal mijn schouders op. 'Maar ik merkte wel iets aan m'n broeken.' zeg ik en ik sta op. Ik loop naar de badkamer en begin mijn tanden te poetsen.

 'Opschieten, we moeten er over een half uurtje zijn.' schreeuwt ma naar ons en ik kijk naar Naomi. 'Hoe laat is het?' vraag ik aan haar, wanneer ik mijn mond afveeg. 'Je hebt nog tien minuten.' zegt ze en ik knik. Ik loop terug naar de kamer en pak een lichtblauwe trui en een legging uit de kast. 'Klaar om te gaan?' vraagt Naomi aan ma en ze knikt. Ma staat al bij de deur te wachten met een volle tas en al. 'Waarom neem je zoveel mee?' vraag ik en ze kijkt me onderzoekend aan. 'Ik wil alles duidelijk hebben.' zegt ze en ze ziet er beter voorbereid uit dan mij. Ik haak mijn arm om die van ma en die van Naomi, en met z'n drieën lopen we naar het ziekenhuis, wat niet ver is. 

Zoals ik al had verwacht loopt alles weer uit en moeten we alsnog wachten. 'Dus, hoe gaat het verder?' vraagt Naomi ongemakkelijk en ik haal mijn schouders op. 'Het gaat wel.' zeg ik en ze kijkt naar haar telefoon. De laatste paar dagen waren wel oké. Toch miste ik iets. Ik heb Aiden nu een week niet meer gesproken of gezien, dus hij heeft het eindelijk begrepen. Misschien deed hij wel nep, al die tijd? Want hij doet nu helemaal geen moeite meer. 'Mevrouw Lewis?' vraagt de gynaecoloog en ik sta op. 'Ik ben Sandra.' zegt ze vriendelijk en ze schud mijn hand. 'Waar is de man?' vraag ik en ze lacht even. Ma geeft me een tikje, omdat het blijkbaar onbeleefd is om te vragen. 'Hij was gewoon voor de eerst keer, ik ben er voor de rest van de zwangerschap.' legt Sandra uit en ik knik. 'Oké.' zeg ik en ik loop achter haar aan naar haar kamertje. 

'Dus, u bent drie maanden zwanger en wist er al die tijd niets van?' vraagt ze en ik knik. 'Merkte u het niet aan uw menstruatie?' 'Nee, ik let daar niet zoveel op, maar mijn menstruatie is toch onregelmatig.' leg ik uit en ze kijkt me vragend aan. 'Op deze leeftijd?' vraagt ze en ik knik. 'Na de bevalling ga ik u pillen geven die u dagelijks moet innemen voor één maand.' zegt ze en ik kijk naar Ma en Naomi. 'Haha, je moet pillen slikken!' zegt Naomi plagend en ik rol met mijn ogen. Sandra lacht even en klikt een paar keer op het apparaat van vorige week. 'Waar kan ik vandaag achter komen?' vraag ik en ik ga op het bed liggen. 'Als u wilt, de gender en de uitgerekende datum.' legt ze uit en ik knik. 'Ga maar rustig liggen, dan kom ik zo terug.' zegt ze en ze loopt de kamer uit. 

Ma komt naast het bed staan en pakt mijn hand vast. 'Gaan we gelijk alles doen?' vraagt ze en ik kijk haar vragend aan. 'Ik weet niet of ik wil weten wat het is.' zeg ik twijfelend en ze knijpt zachtjes in mijn hand. 'Ik wil reveal doen!' zegt Naomi opgewonden en ik moet lachen. 'Ik denk dat ik het ga bewaren tot de bevalling.' zeg ik en ze zucht diep. 'Nou!' 'Naomi, we zijn in een ziekenhuis.' herinner ik haar en ze gaat zuchtend zitten. 'Weet je het zeker, hoe wil je dingen kopen dan?' vraagt Ma aan me en ik haal mijn schouders op. 'Oké, klaar?' vraagt Sandra opgewonden en ik knik. Net als vorige week word er weer gel op mijn buik gesmeerd. Kort daarna komt dat koude ding weer, ik weet niet precies hoe het heet. Ik his even en ma knijpt zachtjes in mijn hand. 'Nou, het zijn dus gezonde baby's.' zegt Sandra en mijn mond valt open. 

'Baby's.. Als in meervoud?' vraag ik ongelovig en ze knikt. 'U krijgt een tweeling mevrouw Lewis.' zegt ze glimlachend en Naomi springt van haar stoel. 'Ik word tante van twee!' schreeuwt ze opgewonden en ik voel tranen in mijn ogen prikken. Ik weet niet of het tranen van blijdschap is of van de realisatie dat ik voor twee kinderen moet zorgen, zonder Aiden. 'Tweeling, echt waar?' vraag ik voor de duidelijkheid en Sandra knikt. 'Het komt goed, we gaan het met z'n allen doen.' zegt ma, want ik zie er waarschijnlijk paniekerig uit. Zo voel ik me ook. Ik heb echt geen idee hoe ik dit ga doen, maar ik ga het doen. 'De datum dat ze uitgerekend zijn is 20 april, maar het kan altijd later of eerder.' legt Sandra uit en ik knik. 'We gaan even wat bloed afnemen, voor controle. Wilt u gelijk de gender weten?'