Not Like Most Love Stories (NL)

8. Professional Meeting

Aiden's POV:

Noah appte me gisteravond en vroeg of ik aardig wil doen tegen Emily. Ik ben te vroeg, dus nu sta ik hier. Voor haar appartement, tegen mijn auto leunend, te wachten op haar. Net wanneer ik op mijn telefoon kijk komt ze aanlopen. 'Goedemorgen.' zeg ik vrolijk en ze glimlacht naar me. Haar ogen zijn een beetje roze en opgezet. Heeft ze gehuild? Ik open de deur voor haar en ze stapt in. Ik stap ook snel in en rij richting de locatie. De hele rit kijkt ze uit het raam. Wanneer we bij de locatie aankomen stopt ze haar telefoon weg en stapt ze snel uit. Wat is er gebeurd?

'Alles oké?' vraag ik tussen mijn tanden door, aangezien ik moet glimlachen naar de andere personen. 'Ja, hoezo?' vraagt ze knikkend. Ik schud iemand zijn hand, ook al weet ik niet wie het is. 'Zullen we beginnen?' vraagt Peter en ik knik. We lopen de vergaderzaal in en gaan aan de grote tafel zitten. De hele vergadering is veel te langdradig. Het gaat tenslotte alleen maar om een nieuw bedrijfslogo. Mijn ogen gaan naar Emily die voor me zit en aantekeningen maakt. De manier waarop ze op haar lip bijt, wanneer ze nadenkt is gewoon zo interessant. Ik weet dat ik er niet op hoor te letten maar het gebeurt gewoon.

Wanneer er eindelijk een pauze is, is het al één uur. Ik loop achter Emily aan naar buiten en zie haar adem halen, alsof ze dat binnen niet kon. Ze kijkt me vragend aan en lacht even. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik zacht en ze kijkt naar het meertje voor ons. Het grappige is, dat het gebouw prachtig is. Alleen de omgeving is letterlijk alleen maar bos en een meertje. 'Leroy en ik hebben ruzie.' zegt ze snel en ik kijk ook naar het meertje. 'oh..' Als in ruzie jullie zijn uit elkaar? Ik schud mijn hoofd en adem diep uit. 'Gaan we weer naar binnen?' vraagt ze en ik knik. Wanneer we binnen aankomen zie ik dat iedereen achter een computer zit, in een van de kantoren.

Ik pak Emily's arm vast en trek haar mee, de lift in. Ik druk op de bovenste etage, waarvan ik weet dat die altijd leeg is en wacht tot de deuren weer opengaan. Zoals gewoonlijk is de etage weer leeg. Ik loop richting het bureau daar en ga op een van de stoelen zitten. Ik kijk haar speels aan, waardoor ze moet lachen. Het geeft me een raar gevoel om haar te horen lachen. 'Wat is er met jou dan?' vraagt ze lachend en ik haal mijn schouders op. 'Ga zitten.' Ze loopt naar het bureau en legt haar handen erop. Ze ademt diep in en doet haar ogen dicht. 'Gaat het?' vraag ik zacht en ze knikt. Ik loop om het bureau heen en ga achter haar staan. Ik weet dat ik haar niet aan hoor te raken maar ik pak haar hand vast. Ze trekt haar hand weg en draait zich om. Ze kijkt naar mijn ogen, wat me een fijn gevoel geeft.

Ze kijkt snel naar de grond en haar wangen begin roder te worden. Mijn ogen glijden naar haar lippen, waar ze ongemakkelijk op bijt. Niet doen.. Ik kijk weg van haar lippen, omdat ik anders iets ga doen waar ik spijt van ga krijgen. Ik draai me snel om en haal mijn hand door mijn haren. 'Ik ben zo terug.' zeg ik zuchtend en ik loop naar de lift. Ik adem als een idioot, omdat ik me gewoon raar voel. Wat was dat? Ik loop snel naar buiten richting de auto en pak de sigaretten uit mijn zak. Inderdaad, ik rook nog steeds. Ik zie dat ik een nieuwe pak moet halen als we terug naar huis gaan. Ik doe mijn ogen dicht en adem opnieuw in en uit. Het enige wat ik zie is haar lippen en haar ogen. Eigenlijk gewoon Emily. Ik zie Emily. Iets wat niet hoort, aangezien ik een relatie heb met Selena.

Ik gooi de sigaret in het meertje en loop terug naar binnen. Al het personeel dat beneden was, maakt zich klaar om weg te gaan. Ze zit op haar telefoon en veegt snel een traan weg. 'Weet je misschien hoe laat we klaar zijn?' vraagt ze snel en ik kijk op mijn horloge, 'Volgens mij kunnen we gaan.' zeg ik zacht en ze knikt. Ze haalt diep adem en staat op. 'Gaat het wel?' vraag ik en ze knikt opnieuw. Ik ga voor haar staan en ze kijkt op, ook al heeft ze hakken aan, ze is nog steeds kleiner dan mij. Mijn ogen glijden langs haar lichaam en ze wil langs me lopen. Ik zucht diep en trek haar terug. 'Wat is er?' vraagt ze lichtelijk geïrriteerd en ik lach even. Mijn ogen glijden weer naar haar lippen, die er zo eenzaam uitzien. Alsof ze gekust moeten worden. 'Is er iets grappigs?' vraagt ze verder en ik kijk haar streng aan.