Not Like Most Love Stories (NL)

77. Overprotective

Emily's POV:

Gisteravond toen ik naar de kamer kwam, lagen Aiden, Noraily en Valentino zo schattig te slapen. 'Waar denk je aan?' vraagt Aiden en ik haal mijn schouders op. 'Vandaag gaan we weer toch?' vraag ik aan Angelo en hij kijkt mij raar aan. 'Als jij het wilt. Maar je hoeft je niet te haasten.' zegt hij alweer en ik haal mijn schouders op. 'Hij wilt het.' zeg ik en Angelo rolt met zijn ogen. 'Wil jij het wel?' vraagt Mama aan me en ik knik. 'Jawel, maar vind jij het niet erg om op hun te passen?' vraag ik en ma lacht even. 'Ik vind het helemaal niet erg, maar vind je het niet allemaal een beetje snel gaan?' vraagt ma en ik schud mijn hoofd. 

'Ik ook mee?' vraagt Maggie en ik knik. 'Ja, opa wilt jou ook zien.' zegt Angelo die Maggie op zijn schoot tilt. 'Wil je mee, of blijf je liever hier?' vraag ik aan Samira en ze schud haar hoofd. 'Ik blijf wel hier.' zegt ze en ik knik. 'Blijf dan wel bij mijn moeder in de buurt oké?' zeg ik en ze knikt. 'Zullen we dan maar klaarmaken?' vraagt Grace en ik kijk naar Aiden. Hij speelt met Valentino en Noraily, terwijl iedereen eigenlijk aan het praten is over vandaag. 'Is goed.' zegt Angelo en we staan allemaal op. Ik til Noraily op en zet haar op mijn heup. Ze trapt even, maar stopt wanneer Aiden Valentino ook oppakt en we weg lopen. Wanneer we de lift instappen, wijst ze naar Samira, die haar hand vastpakt en het zogenaamd opeet. Noraily lacht en kijkt dan naar mij. Ik glimlach naar haar en kijk dan naar Samira. Wanneer we bij onze etage zijn stappen we allemaal uit. Iedereen gaat naar zijn eigen kamer. 

'Ga jij douchen?' vraagt hij en ik haal mijn schouders op. Ik ga op het bed liggen en leg Noraily op mijn borst. 'Wat is er?' vraagt Aiden en ik zucht diep. 'Ik weet het niet.'. Even is het stil, want volgens mij weet hij niet wat hij moet zeggen. 'Je vind het te veel of niet?' vraagt hij dan en ik knik. 'Maar ik we hebben ook maar een weekje en ik wil niet nee zeggen.' zeg ik snel en hij komt naast me op het bed zitten. 'Je kan gewoon nee zeggen Em. Daar is niks mis mee.' zegt hij en hij geeft me een kus. Heel sneaky pakt hij Noraily van me af en legt hij haar in de box. Hij loopt terug naar het bed en komt naast me liggen. 'Je kan vandaag gewoon afzeggen als je echt niet wilt.' zegt hij en ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat kan niet. Dat is gewoon gemeen. Hij wacht waarschijnlijk al.' zeg ik snel en Aiden haalt zijn schouders op. 'Dan had hij niet weg moeten gaan.' 

'Aiden.. Doe niet zo.. Hij heeft er echt spijt van.' 'Dat mag dan zo zijn, maar hij kan ook naar Nederland komen.' zegt hij en ik zucht diep. 'Ik heb hier nu echt geen zin in.' Ik sta op en loop naar de badkamer. 'Emily.. Sorry..' zegt hij zielig en ik draai de douche open. 'Ik ben niet boos.. Ik ga me gewoon klaarmaken.' zeg ik en ik open de deur. 'Ben je niet boos?' 'Nee.. je wilt me gewoon helpen.' zeg ik en hij knikt. 'Samen douchen?' 'Nee, iemand moet op de kinderen letten.' zeg ik en hij kijkt verslagen naar de grond. 'Oké.' zegt hij en hij loopt sip terug de slaapkamer in. Ik moet lachen en ga snel douchen. Wanneer ik klaar ben trek ik een korte broek aan, samen met een donkerblauw shirtje. Ik loop terug de kamer in en zie Aiden op het bed liggen, terwijl Noraily en Valentino over zijn rug heen rollen. 

Aaliyah's POV:

'Dus ze heeft haar vader ontmoet?' vraagt Lorenzo en ik knik. 'Leuk toch?' 'Ik heb geen idee. Ik ben blij voor der, maar volgens Angelo gaat het allemaal een beetje te snel.' zeg ik en hij zucht diep. 'Ik bel Aiden later wel om te vragen hoe het echt met haar gaat, hij weet goed hoe hij met haar om moet gaan.' Ik kijk hem schuin aan. 'Wat, het is toch zo?' 'Weet je het zeker?' vraag ik en hij lacht even. 'Dus hij weet dat ze zich afsluit als ze niet wilt praten?' vraag ik en hij kijkt me geschokt aan. 'Precies.' Ik stop het lepeltje met babyvoeding in Dante's mond. Hij probeert op het rubberen lepeltje te bijten en trekt het uit mijn handen. 'Geef aan papa.' zeg ik en hij glimlacht naar ons. 

Lorenzo probeert het lepeltje uit Dante's handen te pakken, maar het lukt niet echt. 'Zullen we dan maar gewoon gaan eten?' vraag ik en hij knikt. Ik loop naar de keuken en schep twee borden op. Wanneer ik terug de woonkamer in loop zie ik dat Lorenzo Dante's mond afveegt. 'Gelukt?' vraag ik en hij knikt. 'Met veel moeite, maar ja.' zegt hij uitgeput en ik geef hem glimlachend zijn bord. 'Thank you.' zegt hij en ik ga tegenover hem aan tafel zitten. Dante zit aan het hoofd van de tafel en kijkt naar onze borden. 'Je mag nog niet baby.. Je kan nog niet kauwen.' zeg ik en hij spartelt even. 'Niet doen..' zegt Lorenzo nog vrolijk en ik kijk naar mijn bord. Lorenzo heeft vandaag pasta gemaakt, maar ik weet niet of Dante dat al kan eten.