Think About It II chanbaek

60 - Happy

Chanyeol... özel bir gangsterdi.

*
*

Baekhyun popülerdi.

Cidden kahrolası bayağı popülerdi, ve bu gerçek aptalca bir şekilde Chanyeol'ü biraz özel hissettiriyordu.

Jongdae'nin evi bir konaktı, çünkü, neden olmasındı? Babasının bir BMW bayiisi vardı, hatta lanet olası bir tasarımcı olduğu için Fransa'nın kim bilir neresinde bulunan annesinden bahsetmeye bile gerek yoktu.

Chanyeol nerede duracağını veya takılacağını bilmiyordu, o yüzden sadece Jongin ve Sehun'a yapışarak mutfağın yanında duruyordu. Evde çok fazla yabancı vardı ve Jongdae oradan oraya koşuşturuyor, işleri yoluna koymaya çalışıyordu.

"Küçük Patron'a ne vereceksin?" Sehun hediye paketini işaret ederek sordu.

"Seni hiç alakadar etmez."

Belki de Chanyeol birazcık utanmış hissediyordu... Hediyesi pahalı ya da dükkandan alınmış bir şey değildi o yüzden biraz şey olabilirdi... geri kalan diğer hediyelerden daha fazla gösterişsiz.

Kahretsin.

Konuşmanın konusunu kendisinden çevirerek, Chanyeol tezgahın üzerinde duran; üstündeki poposu tokatlanan köpek stickerı ile zavallıca paketlenen kutuyu işaret etti. "O şeyin içinde ne var?"

"Eh, biz onu birlikte aldık," Jongin Sehun'un dirseğini dürtükleyerek söyledi. Uzun olan telefonda mesajlaşmakla acayip meşguldü, dikkati dağılmıştı. "Küçük Patron'a ne alacağımızı bilemedik, o yüzden biz de ona sadece küçük bir polaroid kamera aldık."

"Hm..." Bu, en azından Baekhyun'un küçük yapılacaklar listesindeki bir şeyi silerdi. "Kullanabilir."

"Aynen, Küçük Patron'un oralarda resim falan çekmek isteyebileceğini düşündük-- Yani, yeni okul gibi, yeni arkadaşlar gibi, yeni bir kız... Uh..." Jongin Chanyeol'ün uyarısı fark edip hemencecik cümlesini bitirdi. "Yeni kız arkadaşlar-- dedikodu için. Kesinlikle memeler için değil. Bu hiç, bilirsin, onluk bir hareket olmazdı--"

Jongdae'nin sesi evin içinde çınlayarak, gangsterin sözünü kesti (yardımına yetişmişti) "O burada! Millet, ön kapıya toplanın!"

Herkes ön kapının olduğu alana ilerlemeye mücadele etmeye başladı-- hatta Jongin ve Sehun bile. Chanyeol muhtemelen sakince ilerleyen tek kişiydi ama bu, onu kalabalığın gerisinde herkesin arkasında bırakmıştı.

Kapıya aceleyle koşuşturarak, Jongdae kapıyı yavaşça gıcırdatarak açtı.

En arkadan bile, Chanyeol hala Baekhyun'un tanıdık "Selam!" ını duyabiliyordu.

Sonra, kapı çarparak genişçe açıldı ve herkes (Chanyeol hariç) uyumla bağırdı, "SÜRPRİZ!"

Baekhyun'un soluğu kesildi, koşuşturarak herkesi selamlamadan önce iki eliyle ağzını kapatıyordu. Tüm bu yığınla insan (Chanyeol hariç) onu çember içine alabilmek için onunla buluştu.

"Bu ne böyle!?" yarı gülerek, aynı zamanda da neredeyse de yarı ağlayarak söyledi. "Jongdae!"

"Bu bir sürpriz veda partisi!" Jongdae, geri kalan herkes de sarılsın diye (ki Baekhyun sarılmaya bayağı hevesliydi) geri çekilmeden önce ona sarılarak söyledi. "Muhtemelen yeni birçok arkadaş yapacaksın ama bilirsin ya, bizi unutma işte!"

"Hiçbirinizi asla unutmam ki! Ben..." Baekhyun arkada duran Chanyeol'ü fark etti. Göz teması kurdukları anda, cüce ağlamaya başladı ama geri kalan herkese sarılmaya devam etmek zorundaydı çünkü direkt gangstere koşamayacağını biliyordu. "Ben... Ben size sahip olduğum için çok şanslıyım çocuklar."