MAHALLE ARASINDA (Tamamlandı) #wattys2021

'Temizlik'

"Ee anlatın bakalım. Sizi evden ne kaçırdı böyle?" Salonda hepimiz oturmuş kahvelerimizi yudumlarken konuşmaya başladı Selin abla.

"Anneannem ve babaannem valla Selin abla. İkisi yanyana geldiği zaman inan ki insan nereye kaçacağını bilemiyor." Diye cevap verdim. Herkes gülümserken aklıma gelen şeyle bir anda gülümsemem soldu.

"Abi!"

"Efendim?" Temmuz ve Haziran abim aynı cevap vermişti.

"Unuttuk."

"Neyi unuttuk Çiçek?" Bu soru Temmuz abimden gelmişti.

"Dünya. Söz verdik geleceğiz dedik, gitmedik. Hatta aklımıza bile gelmedi." Konuşurken gözlerim dolmuştu.

"Off!" Haziran abimin de morali bozulmuştu.

"Kim bu Dünya?" Selin ablanın sorusundan sonra Haziran abim konuyu anlatmaya başladı.

"Sosyal hizmetlerden geldiler mi?"

"Yok, Selin gelmediler daha. Zaten araya bir sürü şey girdi bu zamanda gelmedikleri iyi oldu."

"Avukatınız var mı?"

"Babam bir arkadaşıyla görüştü ama bilemiyorum tam olarak."

"Hadi kalkın bize geçiyoruz. Bizimkilerle konuşup durumu anlayalım. Olmadı Selin bize yardımcı olur. Tabii isterse?"

"Seve seve yardımcı olurum hem de." Selin ablanın cevabından sonra Temmuz abim bir anda ayaklanınca hepimiz bizim eve geçtik. Allahtan evden çıkmadan önce bizimkiler anahtarı almayı akıl etmişti yolda kapıda kalmıştık.

Temmuz abim kapıyı açıp konuşmaya başladı.

"Biz geldiiiik! Hem de misafir ile birlikte." Abimin sesini bizimkiler duymuş olacak ki hepsi birden salona geçtiler. Uzun bir tanışma sonrası hepimiz çaylarımızı yudumluyorduk.

"Gençler anlatın bakalım siz bizden kaçtınız da niye geri döndünüz böyle?" Konuya ilk annem girdi.

"Anne sence de unuttuğumuz bir şey yok mu? Hatta biri." Diye sordum.

"Kızım ben daha dün ne yediğimi unutuyorum uğraştırma da söyle."

"Dünya. Onu unuttuk anne. Onu alacağız dedik ama aklımıza bile gelmedi." Üzgün bir şekilde konuşunca babam ve annem gülümsedi.

"Siz unutmuş olabilirsiniz ama biz unutmadık Çiçeğim. Yarın sosyal hizmetlerden gelecekler. Eğer bir aksilik çıkmazsa da Dünya'yı yanımıza alacağız." Babamın açıklamalarından sonra içime su serpilmişti ama annem bu sefer telaşlanmıştı.

"Ay aşk olsun Ali ya. Madem yarın gelecekler neden haber vermiyorsun. Saat 9 oldu ben ne ara temizleyip paklayacağım bu evi." Annem salonun ortasında bir oraya bir buraya gidip duruyordu. Arada da babama söyleniyordu tabi.

"Sultan abla saat daha geç değil hepimiz bir elden temizliğe girişirsek 2 saate biter zaten bütün ev." Aslında Selin abla haklıydı. O kadar insandık burada bitirirdik bir şekilde.

"Tamam, o zaman. Ben şimdi perdeleri makineye atayım. Selin kızım bizim bütün perdeler makineye sığmaz senin makineye de atsak birazını olur mu?"

"Olur, tabi Sultan abla. Daha varsa yıkanacak onları da atarız benim makineye."

"Canım benim çok sağ ol. Ali sen bir koşu markete git hayatım. Bir kaç eksik var onları al yarına hazırlık yapalım. Haziran, Temmuz annem siz kovaları doldurun bezleri alın duvarları silin. Küçük Ali, Osman siz yerleri viledayla silin yengem. Çiçeğim sen toz al. Baba sen balkona geç otur yorulma hiç. Anne sizde bana mutfakta yardım edersiniz. Kız görümce sende senin şu meşhur kurabiyelerden yap bize." Annem hızlı hızlı herkese görevlerini söylerken kimse onu ikiletmeden görev yerlerine geçti.