MAHALLE ARASINDA (Tamamlandı) #wattys2021

'Küçük Bir Mesele'

Bir kitapta asla görmek istemeyeceğim şeyi şu an kendim yapıyorum ne yazık ki.
Watpadd yazar - okuyucu arasında ki iletişim kopukluğundan aşırı derecede rahatsızım. 'Hayalet Okuyucu' kavramını pek sevmesem de kullanmak durumundayım. Bazı okuyucularımla aramda ki tek iletişim uzun süre bölüm atmayınca 'yeni bölüm at' konuşmalarıyla oluyor.
Ya hu kitaba bir oy atılsa bir yorum atılsa güle oynaya zaten bölümleri atacağım. Yaklaşık 30 bölüme kadar bütün bölümlerim hazır. Tek isteğim çok sevdiğim sizlerden küçük bir mükafat.

Bölümleri ardı ardına paylaşmak benim için sorun değil. Ben zaten kendi kitabımın sonunu biliyorum. Sizden tek istediğim küçük bir karşılık o kadar.

Fazla konuştum sanırım. Sizlere keyifli okumalar diliyorum.

•••

Bu sabah uyanmamın sebebi ne abimin oynadığı alarm nede annemin bağırmasıydı. Bu sefer gözümü açma sebebim evi saran mis gibi kokulardı. Odamdan çıktığımda ilk işim mutfağa doğru gitmek oldu. Tam kapının önüne geldiğimde abimleri gördüm. Onlar kapıya omuzlarını vermiş mutfağı izliyorlardı.

Neye baktıklarını merak ederken yanlarına doğru ilerledim. Babam, annem ve Dünya güle oyna kahvaltı hazırlıyorlardı. Dünya annemlerin yanında o kadar mutlu görünüyordu ki bu anın hiç bitmemesini istiyordum.

Bir an bize doğru dönünce hepsinin suratındaki tebessümler büyüdü. Dünya tezgâhtan iner inmez Temmuz abimin yanına geldi.

"Temmuz abi, kucak." Abim onu hemen kucağına alıp öpmeye başladı.

"Görüyor musun hayatım. Abilerini ve ablasını görünce küçük kızımız bizi hemen unuttu." Annemin tatlı tatlı sitemleri sonucu Dünya minik elleriyle dudaklarını örtüp kıkırdadı. Haziran abimde onun bu hâline dayanamamış olacak ki hemen kucağına alıp onu sevmeye başladı.

"Ama anne ben sizi de çok seviyorum abilerimi de çok seviyorum."

"Ha beni seven yok yani öyle mi Dünya Hanım."

"En çok seni seviyorum ama ben." Dünya dudaklarını bükünce bu sefer ben onu kucağıma aldım.

"Hadi hanımlar, beyler bu kadar sohbet yeter. Herkes yerlerine kahvaltıya başlıyoruz." Annemin konuşmasından sonra hepimiz sandalyelerimize oturmuştuk. Dünya bugünlük annemin kucağında kahvaltısını yapacaktı. Onlara doğru baktığımda ikiside bu durumdan oldukça memnundu.

Hep beraber ailece yaptığımız kahvaltı sonrası babam işe gitmişti. Temmuz abim annem ile beraber evde kalırken ben ve Haziran abim okul yolundaydık.

"Çiçeğim sence araba almalı mıyım?" Haziran abimin birden sorduğu soruyla ona doğru döndüm.

"Bilemedim ki abi. Ama istiyorsan al bence. Hem bizi şu okul yolundan kurtarırsın." Ufak bir kahkaha atan Haziran abim yeniden konuşmaya başladı.

"Aslında yapmak istediğim iki şey var ama hangisine öncelik vermeliyim bilmiyorum."

"Neymiş onlar? Sen bana söyle abi ben karar veririm."

"Ya birikmiş paramın üstüne kredi çekip Temmuz için bir eczane açacağım ya da direkt kendi paramla araba alacağım. Bana sorarsan gönlüm eczaneden yana."