Freaking Romance in Progress (Double Trouble Series #1)

POHEO 29

Chapter 29

Punctual

  

It's Tuesday. It's been two days since that night, specifically my birthday and all that.

Aaminin ko, masyadong maraming nangyari noong araw na iyon. It's all over my social media accounts. My followers and friends just keep on pestering me around, asking countless of times about that obscene appearance that day.

Nilapag ko ang aking suklay nang matapos gamitin. I looked at myself in the mirror and stared at it a bit longer than usual.

I should have expected this after all. Lalo na sa mga nakakaalam ng nakaraan naming dalawa, for sure, they were all shocked by it. Pero hindi rin naman nakalagpas sa akin ang mga komento roon ng kahit mga bagong kakilala, especially my schoolmates. Yesterday, they were all over my desk to ask questions to satisfy their curiosity about my so-called once in a lifetime experience.

"Coleen! Ikaw ba talaga iyon?" a random schoolmate blocked my way as I'm heading towards our class room.

"Ha?"

Kunot ang noo, nagtataka ko itong tinignan. Noong una, wala akong ideya sa sinabi niya ngunit nang sundan pa ng iilang katanungan mula pa sa mga estudyante rin sa hallway, nalinawan din ako.

"Gosh! Ang suwerte mo talaga!" another student shrieked.

"Inggit na inggit ako noong pinalabas 'yun sa tv!"

I have no idea a lot of students know me until yesterday. Nagkumahog talaga sila para lang sa mga komento nila tungkol doon! Of course, I don't want to look rude so I tried entertaining their comments and reactions. May ilang katanungan pang below the belt na at sinubukan ko lahat ng makakaya ko para sagutin iyon in a wholesome way!

Doon ko lang din napagtanto na talaga ngang ipinalabas iyon nationwide. That's how big and remarkable their names are in the showbiz industry right now. Lahat, nakatutok. Lahat, interesado sa mga pinagkakaabalahan nila.

Hawak-hawak ang bag at mga gamit ko nang bumaba ako patungong dining area. I just hope the commotion lessen up a bit for today. You know, gusto kong mamuhay nang tahimik. Kaya nga kahit anong alok sa akin na sumali sa mga kung anong competition sa university, wala akong pinaunlakan na kahit ano. I would rather keep my life lowkey and private.

Ever since that day, tinalikuran ko na ang ganoong pamumuhay bilang estudyante. Luckily, I managed to live an ordinary and low profile life with a few close friends I know. Sana lang ay magpatuloy ito. How I wish I can keep this for two more years before I could finally graduate.

"Good morning," si Romeo.

Nagkakape ito sa kusina, mukhang kanina pa roon at abala sa pagbabasa ng dyaryo.

"Morning," I nodded.

Lumapit ako sa fridge at mabilis na kinuha ang gatas. Nagsalin ako sa baso, humarap sa direksiyon niya.

"Where's Popoy?"

"Kanina pa pumasok. Morning class," maikli niyang sagot.

Hindi ko na sinundan pa ang tanong. Inubos ko na lang ang gatas at nagsalin pang muli sa baso bago hilahin ang upuan ko para makakain na. I still have an hour though. But I think I had a hard time taking a sleep last night because something's keep on bothering me.

"May problema?" tanong ni Romeo, mukhang napapansin na ang kakaibang timpla ko kanina pa.

Napalunok ako at pinagpatuloy pa rin ang pagkuha ng pagkain.

"And why aren't you using my gift, you ungrateful lady!" madrama niyang sigaw nang mapansin na iyon.

Napalingon tuloy ulit ako sa kanya na sinisipat ngayon ang aking phone. Napangisi ako. Yesterday, almost the same time as today, saka niya lang naibigay sa akin ang regalo niya. It's a luxury phone case! May tatak iyon at paniguradong mahal nga pero...