Freaking Romance in Progress (Double Trouble Series #1)

Afterword

Afterword
With bonus photos of Ghunter and Coleen

   
Would you believe if I say... I am not really a romance writer?

I write mystery, erotica, gore horror, sci-fi, and other morbid literary medium. But never have I ever imagined that I'd be able to finish my first novel. And ta-da! In romance category. Without any sub-genre, I must note.

I write in my blog before. Naging sandata na rin ang pagsusulat sa iilang patimpalak at project for a cause. At kadalasan talaga, kung hindi may namamatay sa kuwento... may hindi nagkakatuluyan o hindi talaga pag-ibig ang paksa.

Naging challenge sa akin ang pagsusulat nito. Halata naman at inabot pa ng 6 years, hindi ba? Sorry in advance if this afterword might take long. But I just want to pour all my emotions out as I mark this journey (or story) the end (aww </3) Though, the journey is still in progress. Hindi titigil ang haraya sa paglikha ng akda ❤️

Thank you very much. I mean, honestly, thank you so much.

#1.
First things first, thank you for giving Ghunter a chance to prove himself...

Maraming tumigil sa paglalakbay sa kuwento dahil hindi nagustuhan ang resulta. At kung isa ka sa mga nakaabot hanggang sa puntong ito at minahal ang leading man natin, I want to say thank you with all my heart.

I want to make this a lesson. Coleen has flaws and failures. Dumaan sa immaturity at dumaan sa tamang proseso at nagka-progress bago tuluyang nakagawa ng mga tamang desisyon dahil sa mga naging aral ng buhay. And I want to emphasize that even how much we love a person, if they really want to leave, they will leave :) And don't be too blinded by our love. Dahil kakabuo natin ng sariling mundo, sinasarado naman natin ang pinto para sa ibang tao. Hindi natin napapansin, may ibang taong nagmamahal pa sayo na mas karapat-dapat. Masyado ka lang nalibang sa sariling kathang-isip na nakakalimutan nating pahalagahan ang ibang tao na nagmamalasakit sa atin nang totoo.

Sa totoo lang, noong binuo ko ang Talian Mo Ko, trip-trip ko lang. Ang inspirasyon ko sa paggawa ng limang parte na iyon ay ang imahinasyon at frustrations ko sa pagbabasa. Kasi minsan kapag nagbabasa tayo, hindi natin nakukuha o nababasa 'yung gusto sana nating maging resulta, 'di ba? That's why I wrote TMK for fun. To satisfy myself with sweet and kilig moments that I fantasized for a romantic novel.

Hanggang sa nabuo naming lima ang extension dahil nakita kong pumatok ito noon sa Wattpad. Binuo ang Perks of Having Each Other na dating pamagat ng kwentong 'to, na pinalitan lang nang nagsimula na ang Season 2. Isang malaking TRIP lang talaga ang lahat. Walang konkretong daan at layunin. Haha! Gusto lang sana namin na maging light ang daloy at puro kilig lang. Pero nang lumipas ang tatlong taon at bumalik ako para sa Wattpad at sa kwentong 'to, doon ko naisipan na baguhin nang 180 degrees ang lahat. At ang TRIP ay naging FRIP.

O, ha. Aminin mo ang witty ko don.

Binudburan ko ng asin, suka, paminta, toyo, at asukal kalaunan. Bumuo ako ng plano. And say hi to Ghunter :)

#2.
Kaya maraming salamat sa inyong lahat dahil pangalawa, isa sa pinakadahilan ko kung bakit ako nanumbalik sa Wattpad at sa kwentong 'to ay dahil sa pinagdadaanang pagsubok noong mga panahong iyon. Latter months of year 2019, I experienced the most difficult phase of my life as of now. And this story became my sanctuary and escape to save myself from destruction. Your positive comments became my reason to wake up every morning... and live my life again.

For 6 long years since the year 2014, I have been so in love and attached with this story. This became one of my avenue to improve my writing style and skills aside from my writing organization and committees. So expect that I'll revise this a bit in the near future. At ngayon nga, kung susubukan na mag-rr, may mapapansin na agad kayong ibang pagbabago. Sa mga hindi na naabutan, hey, may Prologue at Season 1 Summary/Teaser na kaya tayo! Dati wala 'yan! Haha.