POHEO 35

2.6K 91 30
                                    

Hello! I want to dedicate this special chapter to my very lovely regular active readers, especially those ones who still remained and stayed up to this moment even after all these years. You sometimes literally make me cry hngggg. Thank you very much for your perpetual support (why do I sound like Jinx?) and I really appreciate all of you, guys! Hope you also like this chapter!

@andreaaalustre
@Chrrybxy
@RegineArellano0014
@ArlRaReNa
@jlndne
@MoniqueSumulong
@batanggalalala
@user10368561
@euphoricpill
@BinibiningBreadPan
@Gorgeouspusa
@CarlaCansancio
@Ariannei
-----------------------------------------------

Chapter 35

Worthy

   

Third Person's POV
Year 2016

"I love you so much..."

Isang katagang magpapabilis ng tibok ng isang tao, lalo na kung nanggaling ito sa taong mahal nito.

Buong buhay ni Colt ay iyon lamang ang inaasam niya sa mundo. Ang makapiling at patuloy na mahalin ang dalagang nasa harapan niya ngayon.

Ngunit sinong mag-aakalang siya pa ang magiging dahilan ng paghihinagpis nito?

God knew how he wanted to take back those fucking words he said. God knew how much he refrained himself from hugging and hushing his love of his life. She was the only person for him now, but he just only pushed her away, too.

He'd rather kill himself so much that time than to see Coleen crying before him. Kuyom ang mga kamay niyang pinipigilan ang buong katawan na pumalya sa mga pangyayaring iyon.

Isang dampi ng labi ng dalaga sa kanyang mga labi, ipinikit ni Colt ang kanyang mga mata, hinihiling na sana'y ganito na lang sila at huminto ang oras, pero sinong niloloko niya?

Siya ang pumili nito, hindi ba?

"And good bye..."

Don't go, Coleen. And I will take back every thing. I will run after you. Just... don't turn your back, I will take those tears away. Please...

Iyon ang paulit-ulit na isinisigaw ni Colt sa kanyang utak.

Ngunit nang makita nito ang mahinang ngiti ng dalaga ay para na siyang nawala nang tuluyan sa huwisyo. No matter how hard he refrained his system to show any kind of weakness, an unwanted tear escaped from his eye. And he wished Coleen didn't notice that.

Hindi magawang tignan pa ni Colt ang tuluyang pag-alis ng dalaga. Tanging ang pagbukas-sara na lang ng pinto ng kanyang sasakyan ang naging hudyat noon bago niya suntukin ang manibela.

"Fuck this life!" he grunted nonstop.

Tuluyan nang lumandas ang mga pinipigilang luha ng binata at napayuko na sa manibela.

What should he do? He had to inflict pain and anger for the sake of her safety! And for her to hate him so much... more than she mourn for him from then on.

Ilang sandali pa, pagkatapos ikalma ang sarili, bumaba na rin ito ng sasakyan. His face reflected pure danger when he went out of his car to walk towards the side of the establishment.

He sighed. "Puwede ka nang lumabas."

He knew everything. Pagkasabing-pagkasabi niya ng mga katagang iyon, lumabas na mula sa eskinita ang pamilyar na mukha.

Madilim na tingin ni Colt ang ipinukol dito ngunit tanging blankong ekspresyon lamang ang isinukli ng kaharap.

"Are you happy now?" mahinahon, ngunit nanggagalaiting tanong ni Colt.

Freaking Romance in Progress (Double Trouble Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon